Sessiz Ses

Bölüm 1

Siz daha önce hiç bir sese aşık oldunuz mu? Ben oldum.

Ben hep gelecek olan aşkımı bekledim ama o hiç gelmedi belki de gelemedi.

Şimdi size imkansız olan ama imkan haline getirdiğimiz hikayemizi anlatacağım.

Niye sen anlatıyorsun ben de anlatabilirim.

Heh bi sen eksiktin zaten gel gel hoşgeldin.

Geldiğime çok sevinmiş değilsin ama neyse hoşbuldum.

Neyse hadi başlayalım bakalım :)

***

Sabah yine bir telefon sesiyle uyandım. Bu iş güzeldi ama çok yorucuydu artık dayanılmaz hale gelmeye başlıyordu.

Uykumun bölünmesinden hiç hoşlanmam ve bu sesler yüzünden erken uyanmam gerekiyordu. İçeriden mis gibi poğaça kokusu geliyordu anlaşılan annem yine döktürmüştü.

Hızlıca telefona bakmadan yataktan kalktım ve bu mis gibi gelen kokunun kaynağını bulmaya gittim.

Tahmin ettiğim manzarayla karşılaşmam çokta uzun sürmedi.

Annem üstü başı un olmuş bir şekilde masaya kahvaltılıkları götürüyordu. Onun bu halini görünce gülmeden edemedim annem tam beni görmüş gülecekken içeriye bir anda babam geldi.

İkimizinde gülümsemesi yüzümüzde soldu. Annem hızlıca elindekileri masaya bırakıp gitti. Ve işte o kaçınılmaz an gelmişti babam beni gördü ve kaşları iyice çatıldı.

Babam hep bir oğlu olsun istemiş ama ben kız olmuşum tabi babam bunu duyunca çok sinirlenmiş yeni doğum yapmış olan annemi orada tek başına bırakıp gitmiş. Annem babama kaçtığı için anne tarafından hiç kimse bizimle görüşmüyor. O yüzden annem işlemlerini kendi halledip taksiye binerek eve geri dönmüş.

Annem babamın böyle bir insan olduğunu bilmiyormuş yani bana öyle anlattı. Babam onun gözünü boyamak için türlü türlü numaralar yapmış en sonunda da istediği olmuş annemin gözünü boyamış.

Babam ben doğunca anneme daha kötü davranmaya başlamış, kız olduğum için hep annemi suçlamış.

"Kenan seni aramış ne diye açmadın o telefonu. Ben sana o telefonu elalemle fingirdeş diye mi aldım?" deyince babama baktım soran gözlerle bana bakıyordu.

"Şey baba duymamışım ben hemen geri dönerim ona." dediğimde babam hiçbir şey demeden önüne döndü. İçten içe bana nefret besliyor olması çok canımı yakıyordu.

İnsan hiç kendi öz kızından nefret eder miydi? Benim babam ediyordu.

Tekrar odama gelip Kenan'ı aradım. Kenan kim mi ,babamın gözüne parayla girmiş olan zengin züppe. Kendisi yazdığım oyunlara, tiyatrolara, kitaplara bakıyordu yani demek istediğim menajerim gibi biriydi.

Telefon birkaç kez çaldıktan sonra açıldı.

"Alo Kenan duymamışım telefonu, üzgünüm. Birşey mi oldu?"

Tabikide bilerek açmadığı söylemeyecektim, siz bilin yeterli.

"Berfin seni yeni bir yarışmaya davet ettiler bende hemen kabul ettim. Senden bir hikaye anlatmanı istiyorlar konusu fark etmez dediler. Ama bence bir aşk hikayesi yazabilirsin sonu acılı olan. Anladığını var sayıyorum."