Lá luvet ┆Rafe Cameron (Turkce)

2- Af.

Luna'nın yüzüne baktığımda, kalbimde bir sızı hissettim. Gözlerindeki ışıltıyı söndürdüğümü biliyordum. Ona yaptıklarımı anlattığımda, yüzündeki ifade değişti. Önce şaşkınlık, sonra öfke, sonra acı belirdi. Dudakları titredi, gözleri doldu, sesi kısıldı.

"Sen... sen nasıl yaparsın bunu?" diye sordu. "Nasıl olur da bana böyle bir şey yaparsın? Ben sana güvendim, sana inandım, sana aşık oldum. Sen de bana yalan söyledin, beni kullandın, beni aldattın. Sen... sen kim oldun?"

Ben de ona cevap veremedim. Ona ne söyleyebilirdim ki? Ona yaptıklarımın bir açıklaması yoktu. Ona yaptıklarımın bir mazereti yoktu. Ona yaptıklarımın bir affı yoktu.

Ona sadece baktım. Baktım ve sustum. Sustukça daha da öfkelendi. Öfkelendikçe daha da bağırdı. Bağırdıkça daha da ağladı.

"Seni nefret ediyorum!" diye haykırdı. "Seni asla affetmeyeceğim! Seni asla unutmayacağım! Seni asla sevmeyeceğim!"

Sonra elini kaldırdı ve yüzüme vurdu. Vurduğu yerde bir yanma hissettim. Ama kalbimde hissettiğim acıdan daha azdı. Onun eli yüzümden çekildi. Sonra kapıyı açtı ve çıktı. Çıktığı gibi koştu. Koştu ve kayboldu.

Ben de onun arkasından bakakaldım. Bakakaldım ve pişman oldum. Pişman oldum ve ağladım. Ağladım ve sevdim.

Onu sevdim, onu sevdim
Onu sevdim
Ama hepsi gerçekti, hepsi doğru
Seni kaybetmemek için
Her şeyi göze aldım

Seni aldattım, seni incittim
Seni yıktım
Ama hepsi pişmanlık, hepsi acı
Seni geri almak için
Her şeyi feda ettim

Seni kaybettim, seni unutamadım
Seni affetmek için
Her şeyi bekledim

Seni affettin mi, seni affettin mi
Seni affettin mi
Seni sevmek için
Her şeyi yaptım
'''