Komşu Çocuğu- yarı texting

13.Bölüm Kardeşlik Bağı

İyi okumalarrr💗

Annemin bürosuna doğru gidiyorduk hiç konuşmamıştık benimde konuşmak istediğim söylenemezdi Demir'de bunu artık öğrendiği için konuşmuyordu büyük ihtimalle.

Kendimi her ne kadar güçlü göstermek için uğraşsamda şuan çok kötü hissediyordum.
Hava hafif hafif kararıyordu güneş batıyordu içimdeki babama olan sevgim gibi sönüyordu güneşin ışıkları ve ben son günlerde olduğu gibi sadece ağlamak, uyumak istiyordum.

Babamı içerde o kadınla gördüğümde kadın babamın omuzuna yatmış babam kollarını kadının vücuduna sarmıştı ve gülüşerek sohbet ediyorlardı.

Bizim evimizde,bizim salonumuzda,ailecek güzel günler geçirdiğimiz o evde babamın annemin yerine başka bir kadını koymasını görmüştüm.

Gördüğümde boğazımda oluşan yumru ve yanma hissine engel olamamıştım ama babama asla yansıtmadan devam etmiştim bağırmaya,çağırmaya çünkü güçlü olmalıydım onun gibi bi adam için üzülmemeli üzülsemde belli etmemeliydim.Onun karşısında zayıf durmadan sadece öfkemi kusup evden çıkmış halada boğazımdaki yumruyu göndermeye çalışıyordum.İlk zamanlarda konuşsam ağlıyacakmışım gibi gelmişti ama şuan yaptığı şey nefesimi daraltmaktan başka bişey değildi nefes alamıyordum ya da ben öyle hissediyordum.Sağ gözümden bir damla yaş aktı ama hemen elimin tersiyle sildim ağlamamam gerekiyordu o adam için üzülmemem gerekiyordu ama olmuyordu,zorluyordu.

Annemin bürosu yakın olduğu için yürüyorduk yaklaşmıştık,yaklaşık on dakika sonra ordaydık.Anneme böyle bişeyi nasıl anlatacağımı bilmiyordum belkide annem biliyordur ama bizim için ses çıkarmıyordur gibi bi düşünce aklıma geldi tabi sonrasında annemin böyle bişeye sessiz kalacak bir insan olmadığı geldi ve düşünceyi aklımdan çıkarttım.

"Çağla tam olarak nereye gidiyoruz?"
"Annemin bürosuna onunla konuşmam gerekiyor"dedim Demir'e
"Anladım nerde peki büro"
"Yaklaştık beş on dakikaya oradayız"dedim
"Tamam"

Sustuk ve aklıma yine babam geldi o kadın geldi acaba o kadın babamın evli olduğunu ailesi olduğunu bile bile nasıl böyle bişey yapabilmişti,ailesiyle yaşadığını bildiği bir eve nasıl gelebilmişti aklım almıyordu.İnsanlar gerçekten iğrenç varlıklardı ve babam da bu insanların arasında olduğu için babamdan utanıyordum.Böyle bişeyi başkası yaşasa ondan duysam sinirlenirdim,üzülürdüm ama başınıza gelince daha farklı oluyormuş onu öğrendim.

Yapılan hareket ya da  söylenen söz değil hareketi yapan,sözü söyleyen kişi önemliydi ve Çağla'ya bunu babası yapmıştı.

Babam bize yalan söyleyip bizi üzeceğini bile bile yapmıştı bu hatayı ve onu hiçbir zaman affetmeye niyetim yoktu.

Ben düşüncelere boğulmuşken
gelmiştik.Anneme ne diyeceğimi, nasıl diyeceğimi asla bilmiyorum keza annem ne tepki verir onuda kestiremiyorum.Gergindim hemde fazlasıyla ve kendimi tabiri caizse bok gibi hissediyorum evet,böyle bi konuyla ilgili annemle bir konuşma yapacağım için kendimi bok gibi hissediyorum.

"Geldik burası"dedim sağımda kalan iki katlı küçük bir villa gibi duran binayı göstererek.Annemin ofisi ikinci kattaydı.İki arkadaşıyla beraber açtıkları bir ofisti burası o arkadaşlarıyla beraber çalışıyorlardı.

"Tamam istersen dışarıda bekleyebilirim yalnız konuşmak istersen"dedi Demir bu düşüncesi çok kibarcaydı fakat o kadar yol gelmişti ve hava soğuktu girişte bekleme alanı gibi bi yer vardı orada beklerdi.

"Hava soğuk dışarda kalırsan üşürsün.Annemi ilgilendiren bir konu olduğu için üst kata gelmesen iyi olur ama içerde bekle istersen."dedim.

"Peki o zaman ben içerde beklerim."dedi
"Kusura bakma Demir annemin konusu olduğu için çağırmıyorum."dedim mahcup olmuş bir sesle.
"Sorun yok Çağla hem ben sadece bu saatte ve bu şekilde yalnız kalma diye geldim zaten sen çağırsan ben gelmezdim özel diyerek"dediğinde biraz daha rahatlamıştım.