Ben bu hayatta hiç mutlu olmadım.Sevdim,sevilmedim,saygı duydum,bana bu saygıyı gösterecek tek bir insan bile olmadı.Bilmiyorum suçum,günahım neydi? Neden hiç sevilmiyorum? Hayatım boyunca bu soru içimde hep cevapsız bir soru olarak kaldı.Bunun ya bir sebebi vardı ya da karakterimi kişiliğimi beğenmiyorlardı.Hepsi tiktokta takılan ünlü insanlar benim ise telefonum bile yok.
Yani kısacası hem fakir hem yalnız bir kızım.Benim ailem ben yeni doğduğum zamanlarda yurda bırakmışlar beni.Bir nedenleri varmı yokmu bilmiyorum.15 seneden beri yurtta büyümüşüm yani.Hiçbir mutlu anım olmadı diyemem aslında.Ben 13 yaşlarındayken bizim yurda Miraç adında bir kız gelmişti.Yaşımız,huyumuz aynıydı.Onun ailesi onu maddi durumları yüzünden bırakmışlardı yurda ama maddi durumları düzelince geri alacaklardı yurttan.Onla o kadar iyi anlaşmıştık ki anlatamam.Onun sevdiğini ben benim sevdiğimi ise o severdi.Ortak noktalarımız çoktu kısacası.
Saat 08:30
Sabah oldu kalkmıştım.Kuşların cıvıltıları o kadar güzel ki anlatamam.Sonra bir anda kapı çaldı, kapıya gittiğimde Aysima gelmiş bana "Berfin sana birinin demek istediği bir şey var." dedi. Bir an duraksadım.Bana kim mesaj bırakmak ister ki üstelik telefonum yok beni nerden buldu acaba dedim içimden. Sonra kıza"Bana mesaj göndermek isteyen kim?" diye sordum.
"Bilmiyorum Bartu isminde bir çocuk sen yaz ona illaki kim olduğunu öğrenirsin." dedi.
DEVAMI BÖLÜM 2'DE
GÖRÜŞMEK ÜZERE BYYS🙃
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YALNIZLIĞIN SONU
Teen Fiction"Kalbiniz ne kadar iyi olursa olsun, sonunda insanlara onların davrandığı gibi davranmak zorunda kalıyorsunuz."
