Part 1

0 0 0
                                    

Chapter 1

        Sa bawat pag gising ko sa umaga huni ng mga ibon at sinag ng araw ang bumubungad saakin. Ako nga pala si Glaezyh De Fuentabella isa akong anak ng mahirap "hindi naman sobrang mahirap sakto lang" tatlo kaming magkakapatid at ako ay ang panganay. Si mama ay isa lamang hamak na housewife. Si papa naman ay magsasaka lamang. Isa akong studyante sa Dagupan National HighSchool "oo highschool palamang ako" Im grade 11 Humss Student.Mama: Anak bumangon kana nga jan hindi kaba papasok? "ganyan palagi si mama hays ewan ko ba kung pano nagtatagal si papa sa pagiging maingay ni mama.
Ako: Eto na ma babangon na aga aga pa e.

Lumabas ako at naabutan ko na wala na ang mga kapatid ko hays sisipag mag aral tapos ako eto lang palaging late. Nag ayos naku ng sarili ko para sa pagpasok at ayon nga 7:30 nanamn ako papasok sermon nanamn ng president bubungad sa pagpasok ko tss galit na galit sakin yon hindi ko naman inaano.

Jaxith Pererria: miss aezy why are you late again?
Ako: lunes na lunes ang ingay ingay mo tss.
Jaxith Pererria: aba aba ikaw pa may ganang magalit! com with me lets go to guidance office.
Ako: aba teka late lang ako wala akong ginagawang masama sayo.
Jaxith Pererria: wala pero araw araw kang late.
Ako: ang babaw mo.

Nauna nakung lumabas para pumunta sa guidance office tss akala nya naman hindi sya nalelate pagkatapos nya ako g pagpirmahin iniwan ko na sya sa guidance office dahil maguusap pa daw sila ng Dean. Pumasok na si maam HAHAHAHAHA sobrang saya nya magturo grabee wala akong maintindihan ang tamad nya kase magturo para syang professor sa college.
Nakita ko si Jaxith na pumasok na may ngiti sa labi "akala mo naman pogi" nakalimutan ko na magkatabi pala pwede naman kase na hindi na sundin yung sitting arrangement e daming arte.

Jaxith Pererria: bayad mo akin na!
Ako: anong bayad?
Trishaa: sa re search te HAHAHAHHA nakalimutan mo ayan kakabasa mo ng wattpad yan.
Aeris: oh baka naman kasee iniisip mo yung lalaking nasa panaginip mo HAHAHAHAH pinayungan ba namn daw.
Ako: ano?sino?
Jaxith: nakatulog ka kahapon tapos may sinasabe ka ang sabi mo " salamat sa payong" ayon HAHAHHAA

Oo nga pala hayss ilang ulit ko ng napapanaginipan yon sino kaya yon parang nakita ko na syaa parang nakakausap ko sya palagi hayss heto nanaman tayo sa pagiging delulu. Lumabas nalang ako para bumili ng pagkain. Nakakagutom tomunganga promisess.

Sa mga araw na tinatarayan ako ni jaxith parang nakikita ko saknya yung lalaki na palaging nasa panaginip ko araw araw ko syang nakikita gabi gabi ko din napapanaginipan yung lalaking pinayongan ako sa ilalim ng malakas at nagraragasang ulan.

Umuwi ako sa bahay na lutang palagi naman ata hayss papauwi naku ng biglang pumatak ang malakas at may kasamang kulog at kidlat na ulan naisipan ko na sumilong muna sa waiting shed.

"Hays anong oras na lagot ako kay inay neto" pagmamaktol ko sa aking sarili tinignan ko ang oras at magaalas sais na ng hapon "bakit ba kase ngayon pa umulan kainis naman e" bulong ko at dahil no choice ako sumugod ako sa malakas na ulan at sa hindi ko inaasahan.

May payong na tumapat sa aking ulohan "salamat sa payong" ang sabi ko ngunit dahil sa sigaw ni jaxith para akong nanaginip lamang.

"Hoy aezyy uwii ka pa ba?!" sigaw nya "nakatulog ako? tanong ko sa aking sarili " panaginip nanaman hayss" ayon na lamang ang aking nasabi dahil naningkit nanaman ang singkit na mata netong si jaxith.

"Bakit ba lagi ka nalang nakakatulog haa?" tanong sa akin ni jaxith "tsaka ano yong salamat sa payong?siraulo ka ata e.

Sabi nyaa "kainis akala mo hindi kaibigan! lalabas na sana ako ng nakita ko sa labas na ang lakas lakas ng ulan "ah kaya pala hindi pa umuuwi tong mokong natoh e" bulong ko sa aking sarili.

"Hoy jaxith bakit hindi moko ginising ka agad ha?" sabi ko saknya "siraulo pano kita gigisingin e nagkklase pa last subject teacher natin ha!" sabi nyaa. At tlgaa naman wala na atang balak tumila tong ulan natoh.

Habang naghihintay kami na tumila ang ulan bigla nalang tumawag si inay sa akin na sya namang ikinaba ko ng sobraa "inay bakit po?" tanong ko "asan kana ba?bilisan mong umuwi at may sasabihin kami ng itay mo saiyo" sabi sakin ni inay.

Dali dali ko namang tinawag si jaxith para makauwi na kami dahil hinahnap naku sa bahay namin "jaxith uwi na tayo hinahanap naku e" pag aaya ko saknya "sge tara anjan na rin naman na yung sundo ko gosto mo sabay kana sakin daan ka nalang namin sa bahay nyo" sabi nya sa akin.

Dahil umuulan wala nakung nagawa kundi ang makisabay saknya pauwi dahil wala din naman akong dalang payong hayss "yaman talaga netong si jaxith pag nakita mo sya sa personal akala mo anak ng magsasaka e pakitang tao amp" sabi ko sa isip ko habang nakasakay kami sa sportscar na pinagsundo saknyaa.

Nakarating na kami sa aming bahay ng makita kong naghihintay na sa labas si inay sa akin "inay bakit mukang importante po ata yung sasabihin nyo?" saad ko sa aking inay

Tila ba ay nag aalinlangan silang sabihin eto sa amin na makikita mong napakalungkot ng kanilang mga mata "inay ano po ba yung mahalagang sasabihin nyo sa amin?" tanong ko.

Nagbuntong hininga si inay "mga anak kailangan na nating umuwi ng probinsya dahil etong bahay at lupa natin pati na ang bukid ay benenta namin ng inyong ama para may ipangbayad ng utang sa bangko" na ikinalungkot ko ng sobraa.

So It means lilipat na din kami ng school na papasokan hayss iiwan ko na mga kaibigan ko wala na nakakalungkot ng sobraa kase andaming maiiwan dito sa syudad at magiging magisa nanaman ako sa probinsya walang kakilala nakakalungkot talaga bakit ba kasee ang hirap ng buhay.

Love Between The RainWhere stories live. Discover now