Sabah yine alarmın o korkunç sesi ile uyandım saçlarım epece dağınıktı giyindikten sonra makyaj falan derken evden çıkıp servisi beklemeye başladım o sırada çaprazımızda oturan yak
ışlının ban bakıyor olması dikkatimi çekmişti çok tatlı ve sert bakışlıydı onu ne kadar görmezden gelmeye çalışsam da elimde değildi zaten sonra servisim geldi.Ve pazartesi olmasi bu durumu iyice kötü yapiyordu en yakn arkadaşım olan Gizem heycanla bişeyler anlatmaya çalışıyordu sakin ol noldu dedim bana Orhan dan bahsediyordu onu tanimiyordum bu yuzden sesimi çıkarmadan ona baktım ve kimmiş o dedim .Gizemi cok seviyorum hatta kardeşim gibiydi.
Gizem yine heycanla " hani şu çaprazınızda oturuyorlar"diyince kalbim daha hızlı atmaya başlamıstı. Bu daha once hiç olmamıştı.
Nolmuş ona diyecektim ki seninle tanısmak istiyor diyince donup kalmıstım ve onun kadar karizmatk birinin tanışma teklifini geri çeviremezdim ve sadece kekleyerek e..e..evet neden olmasin diyebildim Gizem ise çoktan onunla konusmaya başlamıştı ..
