Gece'nin İntikamı

Gece

Multi : Gece 

Evden gelen gürültülere gözlerimi açıyorum. Bunlar bir çeşit ayak sesleri.

Annemin ufak çaplı çığlığını duyuyorum. Daha sonra babamın yalvarışlarını, gidip onlara yardım etmek istiyorum ama yapamıyorum bir şey beni yatağımda tutuyor. Sanırım beni yatakta tutan şey korku. Orada ne olduğunu bilmiyorum. Oradaki her kimse, ondan korkuyorum. Ailemi kaybetmekten korkuyorum. Ölmekten de.

İçeriden bir el ateş sesi geliyor. Yastığıma sarılıp sessizce ağlıyorum. Babamın haykırışlarını duyuyorum. Oda ağlıyor. Bir el daha ateş sesi duyuyorum. Ve bu sefer babamın sesi kesiliyor.

Tekrar ayak sesleri duymaya başlıyorum. Paniğe kapılıyorum. Ve bir hışımla kendimi yatağın altına atıyorum. Bu yaptığımla küçük çocuklara benzediğimi biliyorum. Ailemin katili odama giriyor siyah botlarını görebiliyorum. Odamın içinde beni arıyor. Bulamayınca odanın çıkışına doğru ilerliyor. Duruyor ve geri dönüyor. Yatağımın hemen önünde duruyor. Bu sefer siyah botları ile aramda sadece bir karış var. Kalbim hızla, çıkacakmış gibi atmaya başlıyor. Eğilip yatağın altına bakıyor. Göz göze geliyoruz. Daha fazla ağlamaya başlıyorum.

Korkunç bir kahkaha atıyor. Aniden susup. "çık oradan." Diyor. Sesinden 20 ile 30 yaşları arasında olduğunu anlıyorum.

Hiç bir tepki veremiyorum. Sadece korku dolu gözlerle yüzüne bakıyorum katilimin. Beni öldürecek olan katilimin sadece suratına bakmakla yetiniyorum...

Koltukaltlarımdan tutup beni yatağın altından çıkarıyor ve yatağımın üzerine fırlatıyor. Korkmaya devam ediyorum bana ne yapacağını bilmiyorum. Üzerime doğru eğiliyor. Korkum dahada artarken ani bir hareketle bacaklarımı kendime çekip karnına iki bacağımı da kullanarak tekme atıyorum. Sendeliyor. Bu anından yararlanıp kaçmaya başlıyorum.

Odamdan çıkıp koridora geliyorum. Anne ve babamın odasının önünden geçerken göz ucuyla onları görüyorum. Hala yan yanalar ama bu kez kanlar içinde. O tarifsiz acıyı vücudumun her zerresinde hissederken daha fazla ağlıyorum. Hızla dış kapıya yöneliyorum. Evden çıkıp hızla merdivenleri inerken 'yardım edin' diye bağırıyorum. Ama beni şaşırtmayacak bir şekilde kimse umursamıyor çığlıklarımı. Zemin kata geliyorum. Telaştan kapıyı açmakta zorlanıyorum. O sırada merdivenlerden inen katilimi görüyorum. Bana doğru koşuyor. Hızla kapıyı açıp dışarıya çıkıyorum. Bursa'nın en ücra sokaklarında hızla koşarak ilerliyorum. Arkama baktığımda yine katilimi görüyorum. Suratında eylenir gibi bir ifade var. İnsanların olduğu caddeler den birine geliyorum. Gündüzleri tıklım tıklım olan bu caddede bu sefer ben, katilim ve bir kaç grup insan var.

Kendimi rastgele açık olan bir dükkana atıyorum dükkanda 20 - 21 yaşlarında bir adam var ona dönüp. "yardım et..." diyorum.

Karşımda ki adam şaşkınca suratıma bakarken bir el daha silah sesi duyuyorum. Bedenim ufak çapta sarsılıyor. Karnımda önce bir serinlik hissediyorum. Ardından da acı geliyor. Daha sonra yere düşüyorum. Bilincim kapanmadan çekip giden katilimi görüyorum.

Dükkanda ki adamın 'iyi misin?' diyen sesi duyduğum son ses oluyor. Ve gözlerimi kapatıyorum.