Part 27

187 5 0
                                    

Unicode

"သူမ ချစ်သောမိုးစက်လေး…ကျွန်တော်ဖြစ်ပါရစေ…"

"အပိုင်း(၂၇)
..………………………………
              
သီချင်းသံ အကျယ်ကြီး ဖွင့်ထားသည့် အခန်းလေးတွင် ပစ္စည်းပစ္စယာများ ရှုပ်ပွထနေ၏။ ထိုအခန်းအတွင်းသို့ မိန်းကလေးတစ်ယောက် ရောက်လာပြီး ဖုန်းကိုယူကာ သီချင်းအသံကို ဆောင့်ဆောင့်အောင့်အောင့် ပိတ်လိုက်၏။
              
"ဟဲ့ နင် မထသေးဘူးလား။ ဘော့စ် ခေါ်နေပြီ"
               
မိန်းကလေးသည် သူ့ခြေထောက်နှင့် တန်ခူးခြေထောက်ကို ပိတ်ကန်ပြီး နှိုး၏။ တန်ခူးသည် အိပ်ယာမှ ကုန်းထကာ ထိုမိန်းကလေးလက်ကို အားနှင့် လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။ ဒရောသောပါး အိပ်ယာပေါ် မှောက်ကျလာသည့် မိန်းကလေးကိုယ်ကို ပွေ့ဖက်ပြီး တန်ခူး အိပ်ရာပေါ် နှစ်ပတ်သုံးပတ် လှိမ့်လိုက်သည်။
              
"ဟဲ့ နင် ဘယ်လိုတွေ လုပ်နေတာလဲ။ ငါ အလှပြင်ပြီးသွားပြီကို"
             
"အဲ့ဒါကြောင့်ကိုး။ နင် တအားလှနေတာ"
             
"နင် မထဘူးလား။ ငါ ဘော့စ်နဲ့ သွားတိုင်မှာနော်"
              
"ခဏလေး နှပ်လို့မရဘူးလား"
               
"မရဘူး"
               
မိန်းကလေးသည် ရုန်းကန်ပြီး ထသည့်အခါ တန်ခူးက လက်ကိုပြန်ဆွဲကာ ဖက်လိုက်သည်။
              
"ဂရေ့စ် "
              
"တော်တော့ဆို"
               
"ညကျ စောင့်နေမယ်"
               
"ငါ မရဘူး။ အိမ်ပြန်ရမယ်"
                
"ဘာလို့ အိမ်ပြန်မှာလဲ"
                 
"နင့်ကို ဘာလို့ပြောပြရမှာလဲ။ နင်က ဘာမို့လို့လဲ"
                
"တကယ်ပြန်မှာပေါ့"
                
တန်ခူး ထပ်မေးသည့်အခါ မိန်းကလေးက သူ့ကို မျက်စောင်းထိုးကြည့်၏။
                  
"နင် ငါ့ကို ဘယ်အချိန်ထိ အနိုင်ကျင့်နေမှာလဲ"
                  
"ဘာလို့လဲ။ ငါ ဘယ်မှာ အနိုင်ကျင့်လို့လဲ"
                   
ဂရေ့စ်သည် တန်ခူး ရင်ဘတ်ကို အားရပါးရ ထု၏။
               
"နင် ငါ့ကို အတည်တွဲမှာလည်း မဟုတ်ဘဲ။ ပြီးတော့ ဟိုလူ ဒီလူတွေနဲ့ ပလူးနေရင် ငါ မကြိုက်ဘူး"
                
"နင်နဲ့ ပလူးမယ်ဆိုရင်ရော"
                 
"နင်နော်။ တော်ပြီဟာ ငါ သွားတော့မယ်"
                 
ခေါင်းကိုငုံ့ ခပ်သုတ်သုတ်ထွက်သွားသော ဂရေ့စ်ကိုကြည့်ကာ တန်ခူးရယ်နေမိသည်။ ပြီးနောက် အိပ်ရာမှထပြီး စားပွဲပေါ်မှ ဆေးလိပ်ဘူးကို လှမ်းယူလိုက်သည်။

သူမချစ်သော  မိုးစက်လေး ကျွန်တော်ဖြစ်ပါရစေ... (Completed )Where stories live. Discover now