Until you. VOLTOOID

39.

Heden

'Waar gaan we eten?' Vraagt Alyssa terwijl ze in het spiegeltje kijkt van de auto en wat lipgloss aan het aanbrengen is. Farid kijkt naar haar, hij ziet hoe geconcentreerd ze bezig is. Hij had liever dat hij kon blijven kijken, maar hij moest nu eenmaal op de weg letten. 

'Een nieuw restaurant.' 

'Nieuw? Is die van jou dan?' Farid kijkt naar Alyssa en Alyssa stopte met het aanbrengen van lipgloss. Alyssa ziet hoe trots Farid erbij zit. 

'Ja, vandaag gaan de deuren officieel open.' 

'Oh, wauw, daar wist ik niets van.' Alyssa klopt het spiegeltje weg. Ja hoe zou dat nu komen dat ze er niets van wist, omdat ze ook geen interesse toonde. 

'Zijn we er bijna? Ik heb honger!' Zegt het broertje van Farid. Alyssa draait zich om en kijkt naar het broertje van Farid. 

'Dat is een goede vraag, ik heb ook honger.' Alyssa geeft meteen Farid een tik tegen zijn arm. 'Farid, zijn we er bijna? We hebben honger.' 

Hij glimlacht en kijkt in zijn achteruitkijkspiegel naar de kinderen. 'Ja we zijn er bijna. Nog 2 minuten.' 

'Oh twee minuten.' Zegt Alyssa. 'Laten we tellen tot 120 en we zijn er.' 

'Okeeee!' Roepen de kinderen. 

'Eén, twee..-' Begonnen de kinderen. Alyssa begint te lachen en richt zich terug naar voren. 'Zie dat je er maar bent binnen de 120 tellen of je hebt met ons te maken.' 

'We zullen er zelfs zijn binnen 5 tellen.' Alyssa kijkt meteen om zich heen en ziet meteen een grote parking waar Farid naar wilt toe rijden. 

'Zijn we er al? Waar is het?' Zegt Alyssa al zoekend. 'Dat ga je zelf moeten vinden.' Alyssa kijkt nog eens rond en meteen ziet ze van de grote rode ballonnen aan een zeer grote deur. Het waren allemaal rode ballonnen. Ze vormde een boog over de deur, en sommige waren met heliumgas gevuld om rechtop te staan. 

'Is dat het?' Vraagt Alyssa die wijst naar de ballonnen. Farid knikt zonder te kijken. Hij zet de auto stil en draait zich om naar de kinderen. 'We zijn er.' 

'Joepppiieee!' Roepen ze tegelijk. Alyssa stapt uit en opent dan de deur voor de kinderen en Farid doet het bij de andere kant. Alyssa neemt twee kinderen bij de hand en Farid nam er twee. 

Alyssa kijkt naar het restaurant en kijkt dan naar Farid. 

'Semaforo rosso?' Leest Alyssa. Farid knikt instemmend. 'Het is Italiaans. Ik heb voor een Italiaans restaurant gekozen, mensen houden van Italiaans.' 

Alyssa knikt instemmend. 

'En wat betekent het?' Vraagt Alyssa. 

'Gho, ik vond het gewoon mooi klinken, en dacht het maar te gebruiken.' Alyssa knikt goedkeurend. 

'Oké, laten we naar binnen gaan.' Zegt Farid hij wandelt voorop en Alyssa wandelt achter hem aan met haar broertjes. Ze spraken onder weg wat een beetje, maar Alyssa viel langzaamaan stil wanneer ze als maar dichter en dichter bij het restaurant aankwam. Ze leek niet meer te horen wat haar broertjes zeiden. Ze liep enkel zeer voorzichtig verder en kijkt naar de kleurtjes. 

Het was een rode thema. Alles was in het rood, hier en daar kon je wat zwart vinden, maar merendeels was alles rood. Sinds wanneer was rood de kleur van de Italianen? 

Farid stopt aan de voordeur en doet teken aan Alyssa om eerst binnen te gaan. Alyssa glimlacht zwakjes en wandelt naar binnen. Ze worden meteen ontvangen door en kelner. Hij wijst hen een grote ronde tafel voor 6 personen. Alyssa wandelt er met de kinderen heen en zet hen neer op hun stoel en later zet ze zich zeer langzaam neer. 

Farid keek enkel naar Alyssa, hij ziet de verbazing op haar gezicht, hij zag hoe stil ze was en hoe verward ze om zich heen keek alsof ze het bijna begrepen heeft. 

Alyssa probeert niet te ver te denken, ze wilt niet denken, maar haar hoofd zegt niet anders dan wat ze toch denkt. Moet ze het hem vragen om zeker te zijn. Ze kijkt naar Farid en wijst zwakjes naar de muren. 

'Waarom staan er stoplichten overal?' Vraagt Alyssa zachtjes. Farid kijkt om zich heen en glimlacht. 'Mooi bedacht, nee?' Alyssa geeft niet meteen een antwoord, ze wilt weten waarom die stoplichten de thema zijn van het restaurant. 

'Ik was aan het denken en ik dacht- mensen moeten stoppen. Ze nemen een pauze en komen naar het restaurant. Net als een stoplicht. En ik zag de perfecte opportuniteit aangezien dit restaurant ook gelegen is aan een stoplicht.' Alyssa glimlacht zwakjes. 

'Origineel.' Zegt ze terwijl ze rond kijkt. 

'Je stopt en je komt langs.' Alyssa geeft geen antwoord verder. Ze kijkt enkel en haalt een beetje opgelucht adem. 

Wat een belachelijke redenering dacht ze. Stoplicht, dan heb je zo de kans om hier iets perfects van te maken en moet je het verpesten met al dat rood en stoplicht gedoe. Er zijn namelijk mensen die niet stoppen aan een stoplicht, denk maar aan mij, bon, ik heb mijn les wel geleerd want wat als ik weer een sociopaat tegen kom, hoeft niet, want één is voldoende, maar hallo? Stoplicht? Je kan toch niet zo leeg zijn van inspiratie. 

'Bon, ik weet niet of je hier op deze manier Italianen gaat aantrekken.' Zegt Alyssa. Farid heft zijn schouders op. 'Dat is ook niet mijn prioriteit, ik heb een andere prioriteit bij de opstart van dit restaurant.' 

'Oh nice.' Glimlach ik en verbreek het oogcontact. Waarom zit hij ook weer over mij, kon hij niet wat 30 graden naast mij zitten ofso. Ik moet maar één keer opkijken en bam oogcontact. Met hem wil je geen oogcontact, ik alle sinds niet. Ik vraag mij nu oprecht af of zijn broertjes even debielerig als hem zullen worden? Of zijn tweeling broer, is hij even gek? Ja, nou, toen ik hem de eerste keer zag leek hij mij een beetje normaler dan Farid, maar je weet het maar nooit, karakter zwemt in het bloed. 

De tafel werd gedekt, het was duidelijk dat Farid dit allemaal op voorhand gepland heeft, wat zeker mag want zonder één bestelling te maken werd de tafel gedekt. De kinderen had het er echt naar hun zin. Ze aten zoveel ze konden, ze genoten van het eten zeker mijn broertjes en dat maakte mij het gelukkigste. Op dat moment kon ik maar aan één ding denken, zou Junayd ook zoiets gedaan hebben voor mijn broertjes? Hij had mijn broertjes wel eerder ontmoet en veel connectie zag ik niet meteen. Misschien houdt Farid gewoon van kinderen, ik weet het niet, maar ja, Farid is ook vele socialer dan Junayd misschien licht het daar aan. Nee, weetje wat het is, Farid heeft belachelijk veel tijd in zijn leven, Junayd had weer wat minder tijd. Denk ik toch, bon, ik weet het niet, oh shit- nu zit ik weer aan Junayd te denken terwijl Farid letterlijk over mij zit. Wat dacht hij eigenlijk? Wat dacht Farid eigenlijk? Ik begrijp hem echt niet en ik ben bang dat ik hem ook nooit zal begrijpen.