Until you. VOLTOOID

41.

Het duurde uren, uren voor Alyssa weer terug keerde naar huis. Ze bleef een poosje bij haar moeder en gaf haar wat geld want haar vader was weer te keer op haar gegaan. Ze heeft uren zitten huilen, weer haar moeder gesmeekt om te vertrekken, maar niets begreep ze ervan. Ze voelde zich schuldig om haar broertjes hier achter te laten, maar ze wist dat Farid razend was, dus dacht ze maar beter haar broertjes bij haar moeder te laten. Alyssa liet 2.000€ achter. Ze moest echt een betere plan vinden om sneller aan geld te geraken. Eén job doet zijn ding niet, maar hoe kan ze gaan werken als er een boze beer boven haar hoofd zit te hameren? 

Ze wandelt rustig terug naar huis. Het was ongeveer tien uur 's avonds toen ze eindelijk aankwam. 

Ze wandelt langzaam naar binnen en legt haar sleutels in het schaaltje op de kast die aan de deur staat. Ze trekt haar schoenen uit met behulp van haar voeten. Bukken daar dacht ze niet aan, veters lostrekken helemaal niet. Deze dag was al vermoeiend genoeg. Het was al pijnlijk genoeg om maar nog op twee benen te staan en te doen alsof alles goed gaat. 

Alyssa wandelt langzaam het huis verder in. Ze stopt wanneer ze het licht ziet in de tuin. Ze ziet Farid zitten op dat zelfde bankje als gisteren. Wat rook ze? Ze wandelt iets dichterbij om de geur beter te herkennen en om misschien iets te zien. 

Ze herkent de geur meteen. Rookt hij? Zit Farid te roken? Ze fronst zachtjes haar wenkbrauwen en wilt snel wegwandelen, want ze heeft hem nog nooit zien roken, Farid leek niet de type om te roken. Oh, shit, dit kon maar één ding betekenen. Dit kon enkel zeggen hoe boos hij is, hoe hard het vuur in hem brandt. 

Alyssa was net op weg om zo stil en snel mogelijk weg te wandelen, maar ze was te laat, Farid had haar al gehoord. Hij hoorde het geluid van leven. Alsof hij haar aanwezigheid kon voelen. 

'Alyssa!' Beveelt hij meteen. Hij riep haar op een manier waarop Alyssa haar naam nog nooit op die wijze uit zijn mond gehoord heeft. 

Alyssa sluit enkele tellen haar ogen en draait zich dan om. Ze ziet hoe Farid recht op stond en inderdaad, daar was de sigaret tussen zijn vingers. Hij gooit zijn sigaret op de grond en drukt het plat. Hij wandelt naar binnen toe. Alyssa kijkt naar zijn toestand. De mauwen van zijn hemd waren opgerold, de eerste drie knopen van zijn witte hemd stonden open. Zijn hemd stak niet meer in zijn broek. Zijn haren waren helemaal door elkaar. Oh god, hij moest echt wel gefrustreerd zijn. 

'Je bent lang weg.' Zegt hij met een zeer, maar zeer diepe zucht. 

'Ja,' Antwoord ik zo normaal nodig. 'Ik ben je ook niets verschuldigd.' 

'Ahnee?' Geen glimlach, geen sarcasme, pure serieusheid, pure woede, pure serieusheid die mij ieder moment klein kon maken. 

'Waar ben je geweest?' 

'Waar moet ik zijn? In een club? In een café? Ahnee- sorry- ik ga deze keer niet liegen tegen je, ik was bij mijn ex-verloofd.' Zeg ik met een glimlach. 'Is dat het? Oké, doei dan.' Ik zet net de stap om mij om te draaien en weg te wandelen naar boven, maar meteen barst zijn woede uit. 

'Jij blijft verdomme hier! Jij gaat nergens heen!' Beveelt hij woedend tegen haar. 'Jij gaat fucking geen kant op, hoor je mij?!' Schreeuwt hij woedend. Alyssa kijkt verbaasd naar hem. Ze ziet de woede spugen uit zijn ogen. Zijn hand die woedend mee spreekt met ieder woord die hij zegt. En oh god, wat kan hij boos zijn. Wat kan hij boos worden. Ik wist dat mensen met zulke diepe sarcasme, met zulke abnormaal gedrag dat ze de meest angst aangevende mensen zijn. 

'Kan je niet tegen mij schreeuwen?' Zeg ik kalm. Ik voel mijn benen trillen van de angst. Zou hij mij iets aandoen? Kon ik enkel denken. Zou hij mij slaan? 

'Niet tegen jou schreeuwen?! Geef mij verdomme een reden waarom ik niet tegen jou zal moeten schreeuwen, huh?!' Hij zet een stap dichter bij Alyssa, meteen neemt Alyssa een stap terug van hem. Ze kijkt hem enkel gechoqueerd aan.