6:10 p.m.
*nangangalay na ang leeg ko kakatingin sa mga bitwin*
"Asan na ba yung moon?"
*patingin tingin ako kung saan saan at-*
"Finally! Ang ganda ng moon, though di ko nakikita ng malinaw."
*i've always cherished the moon, pero nga, ang sarili kong mga mata ang nagpipigil saaking makita ito. I wasn't born with a poor eyesight,lumabo lang ito when i was 5, pero naniniwala parin akong babalik ito, hindi ako naggi-give up kaya naniniwala nalang ako na babalik ang eyesight ko.*
*the only thing na tumutulong sakin makita ang moon au ang cellphone ko, either makita ko to sa Pinterest or Facebook pero pwede ko din itong picturan kasi may 100x zoom naman yung phone ko. I'm not broke, i just have a broken eyesight.*
*pinicturan ko na ito,di naman matagal. Parang 1000 lang naman na picture..*
*pero ayun na nga,nilagay ko na to sa album ko sa gallery at syempre,tinitigan ko ito ng mga 1 minute kada isang photo.*
"Grabe, ang ganda talaga ng moon, i'll never stop loving the moon."
《Few minutes later》
8:7 p.m.
*tapos na nga ang 1 oras kakatitig sa mga pictures ko sa moon.*
*binitawan ko na ang cellphone ko at natulog na. What a tiring day*
(Syempre nakakapagod tumitig sa mga pictures ng moon😆)*
*at ganon ko nga kamahal ang buwan. Mas mahal ko pa kesa sa kung sino sino.*
《The next day》
*i woke up with Monday slapping my face.*
"It's monday nanaman"
*i groaned and got up, off my bed and got ready for school na.*
BINABASA MO ANG
Selenophile
Roman d'amourA girl who wasn't able to see clearly, Adored the moon truly, She wished to see the moon without it being blurry, And also wished for a man that will sit by her side when the sun sets peacefully, And so the moon rise upwardly.
