Umudun Parlar

Kağıdı 7'ye katlamak

Hayatım boyunca parlamayı seçtim.Gittiğim her yerde başarılı olmak istedim.İnsanlara yardım etmek istedim.İnsanların beni örnek almalarını istedim.Başarmıştım da.

Birkaç hafta önceye kadar...

Bana atılan iftiraları öğrenmeden önce hala parlıyordum.İsmim gibi...

İsmim gibi...

Şuanda ise ailemin bana koyduğu ismin asla hakkını vermiyordum.Umudum yeniden belirmiş olabilir içimde hala umut belirtiler olabilir fakat artık parlayamıyordum...

Benim adım Parla,
İsmi gibi parlayamayan Parla.
İsminin hakkını veremeyen Parla.

Düşüncelerim yanağımda hissettiğim ıslaklıkla yok olmaya başladı.Arya'nın açıkladığı gibi başka bir yer bulmaya çalışacaktık benim yüzümden.

Masada herkes sessizce yemeğini yiyordu.Arya'nın anlattıklarından sonra masada sessizlik oluşmuştu.Fakat ben bu sessizliğin içinde düşüncelerime gömülüyordum.Ve en sonundada ağladığımı fark ettim!

Zamanı mı? Rimelin akacak! İçimdeki sesin beni ne kadar önemsediğini görebilirsiniz.

"Ben bir lavaboya gideyim." Diyerek masadan hızla kalktım.Yüzümü göstermemeye çalışıyordum ve sesimi ise olabildiğince güçlü çıkmasını sağlamaya çalışıyordum.Ağladığımı fark etmemeleri lazımdı.Güçlü bir kadındım ben!

Bir o kadar da duygusal...

Lavaboya ulaştığımda ilk olarak aynanın karşısına geçtim ve kendimi inceledim.Kendimi güzel buluyordum ve bence her kadın kendisini güzel bulmalıydı.Hayatım boyunca kimseden "çok güzelsin"demesini beklemedim.Beklemem de.Eğer kendini güzel buluyorsan diğer insanların ne demeye çalıştıkları önemli değil.

Ve ben kendimi seviyor ve güzel buluyordum.

Doğal sarı saçlara sahiptim ve yeşil gözlere.Burnum küçüktü ve dudaklarım dolgun.Açıkçası makyajım kaymasaydı ve ağlamasaydım şuandaki hırsla Miss World yarışmasına bile katılabilirdim.

Hayaller;Miss World
Gerçekler;Makyajı kaymış Parla

Hemen yüzümü güzelce yıkadım ve tekrardan eski akmış rimelimi sürdüm.Ağlamamış gibi gözükmemek için yanaklarıma iki tokat attım.

Kızım eninde sonunda senin katil olmadığını anlayacaklar!

Umarım

Arya'dan

Parla ağladığını fark etmediğimi sandı.Ama ben onun bunca yıllık arkadaşı,yoldaşı,evinin direği olarak bunu anladım.Ama Parla'yı üzmek istemiyordum bu yüzden anlamamış gibi yapacaktım.

"Yoldaşlar ben bir yer buldum biraz ıssız ama."

Umut'la beraber Barış'a döndük.

"Issız? Oğlum başka yer mi bulamadın?!"

Bu konuda Umut'a katılıyordum.Eşek kadar yerde ıssız otel bulmamız şoku!

"Ya abi heryer dolu bir oda bile yok! Şimdi bunu arayacağım bakalım ne diyecek."

Maalesefki Barış'ın dediği doğruydu! Neye York tatile girmek için bizim gelmemizi beklemiş meğersem!