Başlamadan önce hikayenin sonuna sizler için kısa bir not bıraktım okursanız sevinirim!!!!
Ben Jeon Jungkook.15 yaşımdan itibaren kendi mutluluğumu hiçe sayıp başkalarının mutluluğunu düşünerek hayatımı çoğu kez mahv etdim.Ama sorun yok.Çünkü ben hala mutluyum.23 senedir olduğu gibi.Tamam bir çok zaman mükemmel ötesi rollerim oldu ama şimdi gerçekden de mutluyum.Size mutluluğun sırrını vereyim mi?Bunun için bir çabaya gerek yok.Sadece Kim Taehyung'unuz olsa yeter.Ama o da sizde olamicak diye en iyisi sizin gözünüzü açmağa çalışmak.Tamam!!Çok boş yaptım hadi başlayalım.
15 yaşındaydım.Sosyel kelebeğin biriydim.Arkadaş açısından asla sıkıntım olmazdı.Çevrem geniş biriydim.İster sanal ortam ister gerçek ortam.Hepsine arkadaşım diyordum elbett.Ama inanin sadece 5 tanesi gerçek olur ya da olmaz.
Neyse ne sonuç olarak zor anımda yanıma koşturacak bir sürü kişi vardı.Bana bu yeterdi.Böyle olmama bakmayın.Asla sıkıntımı kimseye anlatmazdım.Kendi içim de cebelleşir , kendim bir çözüm yolu bulmaya çalışırdım.Ne yani her gün bir sürü şakalar yaptığım için ve ya gereğinden fazla sosyel olduğum için bunları da geçtim tüm gün hiç bir şeyi umursamadığım için sorunlarım yok diye mi düşünüyorsunuz?
Eğer öyleyse aferin bana çünkü inanın,
insanların samimiyyetden fazlaca uzak olan boş tesellilerini dinlemekdense kendim bir çıkış yolu bulmaya çalışırım daha iyi.Neyse ben kendime hep yol buldum.Gelelim çevreme.
On beş yaşında olmama bakmayın inanın çok şey görmüşdüm.O kadar çok insanla karşılaşmışdım ki,insanları anlamak artık benim için çok kolaydı.Mesela hep birinin sıkıntısını kolayca anlayıp,ona yardımcı olmaya çalışırdım.Bana güvenmeleri için her şey yapardım ve sonuçlarım başarılı olurdu.
O yaşımda bir psikolog hayalim vardı.Elbett ekstra böyle şeylere heves ederdim.Ama ailemin zaten psikolog olmama izin vermiceklerini bildiğim için,bunu sadece hayal olarak sakladım.Halimden mutluydum ne de olsa.Ben hep mutluydum.Yada değildim?İnanın bende bilmiyorum.Ben daha kendimi anlamıyordum birilerinin beni anlamaması çok normaldı.Takılmazdım zaten böyle şeylere.Benim için sadece başkalarının mutluluğu.
Gelelim aşk hayatıma o zaman.Evet yirmi yaşıma kadar sevgilim olmadı.Halimden memnundum.Çünkü inanın herne kadar on beş yaşında olsam da,bir çok şeyin farkındaydım.Asla erken yaşta bir aşka inanmadım.Kendimle bunun için gurur duyuyorum.Ne yani biri gelicek ve henüz on beş yaşındayken beni herkesden çok sevdiğini iddia edicek bende kendimi ona kaptırcam ve evet sevgili olduk wuaa,üç ay sonra bipolarin yüzünden ayrılcaz.Aşk acısı çekeyim,güven sorunları yaşayayım,içime kapanayım,arkadaş edinmeyeyim,
depresif,hayat neşesi yerinden gitmiş biri olayım değil mi?!.Hahayt yemezler.Ben Jeon Jungkook'um.Bir çok yaşıtımdan gördüm deneyimledim.Akademik başarılarımı hep önde tutdum.Elbett sevdiğini iddia edenler oldu,kibarca redd etdim.
Derslerim,sağlığım,psikolojim ve geleceğim daha önemli.Ha çok istiyosan istediğim bir Universite kazanıyım sonrasına bakarız.Bunuda söyleyeyim ciddi ilişki insanı değilim.Evlenmem ama bir ömür sevgili kala biliriz.İşte bende böyleyim napalım yaa.
Neyse şimdi sevgilim var da yirmi üç yaşındayım,bu yüzden rahatım.Hadi benim bitanecik ask prensimle tanışma hikayeme geçelim.On altı yaşımdayken,instagram da boş boş geziniyodum.İnsanların hesablarından başka hesablara geçmek kadar eğlenceli bir şey yokdu.Bu zaman depresifliyin vücut bulmuş haliyle karşılaşdım.İntihara meyilli olduğu paylaştıklarından oldukca belli olmuşdu.
Hatta kesin denedi diye de geçirdim içimden.Zaman kayb etmeden hemen yazdım.Galiba ilk tanışmamızı göstermeliyim değil mi.
Gguk-Narsist.
Bu harika bir şeyin başlanğıcı ola bilir!
Gguk:
simdi pardonda isinize karismak
gibi olucakdaa.AY ABİ SEN NİYE BU KADAR
İMOSUN
ŞİMDİ OKUDUĞUN
A short slice of life
FanfictionBu kitabi bir kitabdan daha çok,sizi bir çok gerçeği gösteren birinin anıları gibi düşünün. Bir çok hissesi kurgudan ibaret.Okursanız sevinirim!!
