Sayamadığım kadar yüz var, hepsinde birer maske
Söyle hangisi bilir gözlerinden akan kelimeleri
Aylardır gezersin çöllerde medeniyet diye
Peki neden görmezsin kumlu ellerini
Bulamazsın kara toprakta mavi göklerde
Ağlamaklı şarkılarda ara ve kapama gözlerini
Hareketli parçalar neyi anlatır ki düşlerinde
Sana günlük güneşliktir hüznün gecesi
Neyi ararsın ki beni ufalarsın ellerinde?
Aranıp durursun da kaybolan yıllar mı ben mi?
Ne bulabilirsin ki doğu ekspresinde
Bir bir sayarsın tellere tünemiş güvercinleri
Bilmem kaçıncı kez okuduğun kitap içtiğin kahve
Dost bildiğin, kardeş bildiklerinden birisi
Kim görebilir seni, baharı arayan çiçeklerde
Kör doğmuş sabahlarda kokunu duyabilirler mi?
Ben tanırım seni küçük bir mahallede
Tahmin etmek zor olmaz saksı dolu pencereleri
Nasıl bulamamki bakarım göğe sen diye
Mis gibi deniz kokar bulutlardan berisi
Yaşım çokça yaşanmışlık vadeder seninle
Ve hayata öyle yaşanabilirlikler sermişim ki
İncelir kopar ilmek ilmek gecelerime
Öyle sık dökülür ki kapatamam ellerimi
Benimlesin donmaya yüz tutmuş beynimde
Benimlesin de neden benim değilsin ki
Bakışlarım görünmez değil körler görür de
Sen görmezsin gözlerine düğümlenmiş gözlerimi
Medeniyet sandığın rengarenk hürriyetinle
Bir uçurtmadır saçların yüreğime bağlı ipleri
Hep bir rüzgar bekler karışmak için göklere
Ama ellerin bırakamaz ki ellerimi
