Until you. VOLTOOID

44.

Heden

Weet je wat een ding was, als je de ene dag hebt zitten huilen, word je wakker met een humeur. Niet zomaar een humeur, een humeur dat je bepaalde beslissingen laat nemen waarvan je uiteindelijk spijt van zal hebben. Ja, nou, spijt is bij mij altijd een gevoel die een beetje te laat komt. Ik weet het, jullie horen het al aankomen, maar weet je, ik ben ook maar een mens en mensen maken fouten. Fouten zijn eigenlijk de meest normaalste dingen om te doen hoe denk je dan een volwassen persoon te worden? Ik word volwassen door fouten te maken en onder mijn voeten te krijgen door andere mensen, onbekende mensen. Wilde mensen. Ik behoor tot de normale klasse want heel eerlijk, ik heb menselijkheid in mij, begrip, emoties en alle normale dingen. Er zijn mensen die geen menselijkheid hebben, geen begrip, geen verstand en ook geen emoties. Als je nu aan iemand probeert te denken, zoek niet te ver want ik heb al een perfecte voorbeeld voor jou. Farid. Zo simpel. Hij behoort tot de ondergrondse klasse van de gemeenschap. Soms denk ik dat hij in de maffia zit en gewoon niets zegt. Gisteren was hij toch aan het roken, wie weet was dat wiet, of hasj, of weet ik veel welke drugs soorten er allemaal zijn. Misschien was hij aan het uit testen hoe goed hij kan door draaien met zijn eigen teelt. Ja zeer goed zelfs, want hij heeft mij aan het huilen gemaakt. Dankuwel Farid, kan je op je CV schrijven. 

We beginnen de dag met een praatverbod tegen die klootzak. Ik spreek niet tegen hem totdat hij zich excuseert en oprecht excuseert. Anders mag hij heel dit huwelijk spreken tegen iedereen behalve mij. 

Ik dacht vandaag een beetje te gaan wandelen, weetje, mijn hoofd gaan legen, wandelen helpt zeer goed. Dan dacht ik gratis te gaan eten in die monster zijn restaurant. Jaaaaaaaa, ik ga daar eten. Ik ga daar gratis eten, wat gaat hij zeggen Alyssa betaal? Ja dan trek ik zijn kaart hé, dat is gratis eten. Hij betaalt ik niet, ik eet gratis, maar ik heb Farid nooit echt horen zeggen dat ik moet betalen, dus, ja geen zorgen. Het eten is echt wel lekker, als ik zeg lekker, bere lekker. Hij kookt beter dan mij, maar zijn ego mogen wij niet voeden, mijn maag wel. 

Dus ik was aan het wandelen. Als je te voet wandelt van ons thuis naar zijn restaurant ben je wel een poosje bezig, dus ik dacht maar te voet naar zijn restaurant te wandelen omdat ja, ik daar zin in had. 

Ik was dus aan het wandelen, ik was er bijna, geloof mij ik was er biijjnnnaaaa. Mijn dag begon redelijk zoals gepland, maar dan. 

Er wandelen twee vrouwen, sorry, meisjes, meisjes, dat waren meisjes, vrouwen gedragen zich niet zo. Er wandelen twee meisjes voorbij mij en ja, laten we gewoon even de situatie schetsen. 

Alyssa wandelt langzaam over straat. Ze is aan het denken wat ze zou moeten bestellen. Ze weet niet wat er op het menu staat, maar ze dacht maar alles te bestellen wat haar lekker leek. 

Er passeren net twee jongedames langs Alyssa. En op het moment dat ze langs haar passeren hoort Alyssa wat ze over haar zeggen. 

'Zie je haar, Farid is met haar getrouwd.' Fluistert de ene naar de andere. 'Zij? Oh my god, wat ziet hij in haar, ik ben mooier dan haar.' Antwoordt de vriendin terug. Alyssa staat meteen stil en draait zich om naar de meisjes. Heeft ze hen goed gehoord? Hadden ze het nu over haar? Hadden ze het nu over hoe ze eruit zag? 

'Héé!' Roept Alyssa hen achterna. Ze wandelt naar hen toe, ze stopt wanneer ze ziet dat de meisjes omdraaien. 

'Als jullie iets te zeggen hebben, mogen jullie dat in mijn gezicht zeggen.' Zegt Alyssa meteen. De meisjes beginnen meteen te lachen. 

'Sorry, maar waarom zouden we het over jou hebben?' 

'Die attitude mag je bij iemand anders gooien. Praat over je zelf of over elkaar, is dat mogelijk?' 

'Sorry, heb jij een probleem ofso met ons?' 

Alyssa kruist haar armen over elkaar. 'Waarom zou ik problemen hebben met twee lelijke ogers?' Oké, ik moest dat niet gezegd hebben, maar zij moeten maar niet over mij beginnen.