Payoff •Changlix•

(P'O)14

Oy ve yorum lütfen 🧡
•••

Dağılmış eşyalar, kırık bir ayna ve gözleri kızarmış olan ben.

Nedenini bilmiyordum. O herifin bana yaşattığı şeyler çok fazlaydı. Yanında bazen gerçekten iyi hissediyor bazen ise şu anki gibi paramparça halime geri dönüyordum. Ortam yoktu. Yorucuydu. Yaşamayı istetmeyecek kadar fazlaydı.

Yüzümü havluyla sildim ve banyodan çıkıp yatağıma kendimi atım.

Beni öpmüştü. Onu öpmüştüm. Öpüşmüş ve bunu delicesine yapmıştık. O daracık dolabın içinde kalbim uzun bir maratona çıkmış nefesim ise arada kesilmişti. Güzeldi.

Kötü olan bakışlarıydı.

Kaşlarımı çattım ve yüzüstü yattığım yatağımın çarşafını tutup sıktım. Bana iyi gelecek gibi bakıyordu. Ona kendimi bıraksam sanki tamamlayacaktı beni. Yaralarımı saracak ve bunu mutlu edecekti.

Çünkü bana suçsuz gibi bakıyordu. Bu yanlıştı. Suçsuz sanıp benim için yaptığı herşey beni mahvediyor gülümsemesi bile midemi bulandırıyordu. Yanından gitmek aramıza kilometreler koymak istiyordum. İçimdeki bir şeyler fısıldıyordu mutluluğu hak etmediğimi. Kendime güvenmiyorken bir başkasına güvenmek zordu.

"Seni bırakmayacağız."

Bunu duyar duymaz ağlama hissiyle dolmuş ve kapıyı açıp koşarak binadan çıkmıştım. Aptal gibi davranıyordum. Farkındaydım. Yine de... Yine de durum buydu işte. Gözlerine baktığım her an yoktu benim için. Bana değer veren gözleri görmek sinirimi bozuyordu. Kendimi olabildiğince dipte hissediyordum. Yoruluyor, sadece yok olmak istiyordum.

Elimi yüzüme götürüp yeşil gözlerime baktım. Annem. Annemin gözlerinin aynısıydı gözlerim.

Kazada son gördüğüm şeydi.

Gözlerimi kapadım ve kafamı ellerimle sarıp sakinleşmeyi bekledim. Bu daha da kötü bir hale getirmişti gerçi durumu. Sakin kalmak istediğim her an kendimi çıkmazda hissediyordum. Gözlerimi açtım ve aynanın yanındaki makasa baktım. İçimde iki ses vardı. Biri kafasını iki yana sallıyor ve uzaklaş diyordu diğeri ise aşağı yukarı sallayarak elimin uzamasını sağlıyordu.

Makası elime aldım ve elimde döndürdüm. Bu sivri makası sarı saçlarımı kesmek için almıştım bunu. Bir şey hoşuma gitmediği an istediğim bir yerinden tutuyor ve kesiyordum.

İyi geliyordu.

Şimdiyse hiçbir şey hoşuma gitmiyordu.

Sağ elimle kavrayıp sol elime baktım. Diğer insanlar hayatı nasıl görüyor bilmiyordum ama benim için hayat her baktığımda detaylarını fark ettiğim bir düzlemdi. Gördüğüm el benim elimdi ama sadece el değildi işte. Damarlarım, kaslarım içinde gezinen binlerce molekül... Hepsinin adını ve işlevini biliyordum. Makası bildiğim yere getirdim ve bastırmaya başladım. Her şeyi bildiğinde... İşte o zaman kendine zarar vermek çok daha kolay oluyordu.

Acıdan dişlerimi sıktım. Sinir fonksiyonlarımı zedelemezdi ama şu hissettiğim gibi saf bir acı verirdi burası. Gözlerimden yaşlar akarken makası çektim ve yere dökülen kana baktım.

Hm. Acı eşiğim artmış gibi görünüyor. Eskiden bu kadar dayanamazdım.

Tuvalet kağıdı alıp kanı sildim ve elimi suya soktum. Şeffaf su elimden sonra kırmızıya dönüşüyordu. Gerçekten çok güzeldi. Sanki resim gibi...

Aklıma gelen şeyle gözlerimi kapadım ve sinirle elimi çektim. Kapatıp peçeteye elimi sardığımda hala kan akıyordu. Özelliklerinden biri de buydu işte. Fazla kan kaybettiriyordu o kısım. Bu sayede sakinleşmek daha kolay oluyordu. Biraz sonra da muhtemelen uykum gelirdi. Hm. Belkide kanamayı durdurmamalı-