The Brave

Prologue☠

Ang taong matapang walang anumang kihinaan!

Maling mali yan dahil ang Taong matapang ay tinatago ang kahinaan!

Dahil di lahat ng tao ay matapang at walang tao ang walang kahinaan sa buhay.

Ang tao ay matapang lang yan kapag nasa labas ngunit mahina pag nasa loob. Lalo na Ang mga taong may pinagdadaanang mahirap sa buhay ay kailangan nilang maging matatag sa harap ng ibang tao para di sila kaawaan ng iba.

Bakit? Masama bang maawa sa iba! Di naman ah!

Pero ibang iba talaga siya eh!
_•_•_•_•_•_•_•_•_•

"Umma!!! Umma!!! Ahhhhh ahhhhhh Umma!!!" Sigaw ng isang paslit habang hinahanap ang kanyang ina.

"Umma!!! Umma!!! eodiya? Umma!!! na museowo!!!Umma!!! jebal poong!!! sumgil haji masibsio!!! na museowo!!!" [mom! mom! where are you? mom! i'm scared! mom! hug me please! please don't hide! i'm scared!] Sigaw ulit ng bata sa kanilang tahanan!

"Umma!!! Wahhhhh huhuhuhuhuhu!!! Umma jeb- ahhhhh *DUG* Um-ma! Je-bal!" Umiiyak Parin ang bata ngunit ng may nahulog ng di inaasahan at ang nagpalabas sa silid ang Ina ng bata ang ingay non!

"REIZ!!!REIZ!!! il-eona!!! il-eona!!! agiga il-eona juseyo!!! eommaga neomu hwaga anin agi leul kkaewo kkaewo!!!dangsin-ui nun-eul yeosibsio!!!" [wake up! wake up! baby please wake up! mom is not angry so wake wake up baby! please open your eyes!] Sigaw ng Ina at Minadaling binuhat ang bata at naglakad patungo sa garahe.

"Um-mma! Um-mma!" Sabi ng bata sa mahinang boses at muling ipinikit ang mata!

"Doc! Is my child ok?" Tanong ng ina pagkalabas ng doctor sa silid ng kanyang anak!

"Yes, the patient is stable! But the patient need to stay here because we need to observe the improvement of the body" nakahinga ng maluwag ang Ina.

"Doc! Can we talk?" Tanong ng Ina.

"About what?" Balik tanong ng doctor.

"A...about my child! I want to leave Reiz, but I don't know were can I give the custody, so I think I go to you to ask a favor." sabi ng ina.

"What is it?" tanong ng doctor kung ano ito.

"Uhmm... I.. Just want to leave Reiz and give the custody to you, but if you don't want can you drop Reiz in an Orphanage?" mabilis na bigkas ng ina.

"O...k" alanganing sagot ng doctor.

"Thanks to you. I really owe you. This is the Hospital Bill. I got to go. Bye. It's my pleasure." kumaripas ng lakad ang ina ng bata at tuluyan ng umalis.

_•_•_•_•_•_•_•_•_

"Umma!!!Umma!!!UMMA!" Sabi ng isang tao!

"HOY! Jaero! Padating na si Sir! Gumising ka na dyan!" Alog ng kanyang katabi.

"Uhmmm! Umma!" Sabi niya sa kanyang katabi.

"Ha? Anong Oma!" Takang tanong ng kanyang katabi.

"Wala! Nandiyan na ba si Sir?" Tanong niya na sobrang lamig na bagong mulat lang.

"Wala pa, Oo nga pala nagawa mo yung Assignment sa Math?" Tanong nito.

Di kumibo si Jaero at tumingin na lang sa labas.

"Good Afternoon Class" bati ng kanilang guro.

" Good Afternoon Sir Corpuz, it's our pleasure to meet you again!" Sabay sabay nilang bati.

"It's my pleasure too, take your sit." Mabilis na bigkas nito.

"Thank you Sir" pasalamat nila maliban kay Jaero.

"Let's check your assignment, No.1 Torres, No.2 Montero, No.3 Castro, No.4 De Leon, No.5 Arellano! Answer it in the board!" Walang emosyong tumayo si Jaero at pumunta sa harap upang sagutin ang tanong!

Mabilis na natapos ni Jaero ang pagsagot halos siya pa ang nauna matapos sa kanilang lima na nasa harap.

"Let's check! Go back to your sit" sambit ng kanilang guro.

"No.5, the product of the
(6 x2y2-1) (36 x4y4+6 x2y2+1) is 216 x6y6-3. It's correct!" Sambit ng guro sa klase.

"Galing ah! Oh saan assignment mo?!" Tanong ng katabi nito.

"Wala! iZero mo na lang ako!" At di kumibo si Jaero hanggang mag-uwian!

Habang naglalakad si Jaero naramdaman niyang may sumusunod sa kanya ngunit di na lang niya ito pinansin at tumuloy na lang sa paglalakad.

"Narito na ko," sabi ni Jaero ngunit nagtataka siya kung bakit parang walang tao.

Di na lang niya hinintay na may sumagot. At dumiretso na lang sa kanyang kuwarto at nahiga.

'Anong ibig sabihin ng aking napanaginipan, sino ba yung babaeng yun!'.

"Nandito na ko! Jae, baba ka! May bisita ka!" Tumayo na siya at bumaba agad!

"Sino?" Walang emosyong tanong niya sa kanyang kasama sa bahay.

"Yun Oh sa sala." Pumunta siya sa sala. At nakita niya ang kanyang bisita.

"Jaero, I am Mrs. Pineda! I am a teacher in the school where you going, I just want to ask where is your parents because our school is checking the background of our students and we Found out that there's no one of your parent's registered in your files?" Sabi ng guro sa kanya.

"Diretsuhin niyo na lang ho ako?" Sabi niya sa malamig na boses.

"Hay. Gusto namin ay alamin ang background ng aming studyante, dahil may namatay na estudyante galing sa kabilang school. Ang sinisi nila ay ang eskwelahan natin at gusto lang naming na confirm yung insidente!" Sabi niya!

"Wala akong magulang, galing ako sa ampunan, five years old palang ako nasa ampunan na ko, ang ampunan ay sa tagaytay, at ang umampon sakin ay patay na. " mabilis na bigkas nito sa guro.

"May itatanong pa ho ba kayo?" Sabi niya na hindi nakatingin sa guro.

"Ahh wala na. Maraming salamat at pasensya na sa istorbo." Sabi nito at nagpaalam na sa kanya.

Pumunta siya sa kusina at kumuha ng makakain.

"Sino yung dumating?" Tanong ng kanyang kasamahan sa bahay.

"Teacher" maikling sambit nito.

"Ahhhh" sabay tango!

Sanay na siya sa prisensiya ni Jaero sa bahay at sanay na siyang minsan lang ito magsalita at kahit minsan ay di pa niya ito nakikitang ngumiti kahit isang beses.

Umakyat na si Jaero sa kanyang kuwarto.
*
'Hay, bakit ang daming taong kahit di mo sila pansinin okay lang sa kanila? Hay, tch"

*Leche Ka*

Kinuha niya ang kanyang telepono at tiningnan ang mensahe.

-Blank-
'Jae-Jae na sa ospital siya , na saksak siya sa kanyang kaliwang balikat. Pakitawagan sila at papuntahin mo sila rito.'

'Malala na to, bakit kasi kailangan pang umabot sa ganito eh pati sila tuloy na dadadmay na.'

-Blank-
'Geh!'

Ipinasa niya sa iba ang mensahe na kanyang natanggap.

-Sikreto-
'Pumunta kayo sa ospital. Nasaksak siya sa kaliwang balikat. - blank'

'Sana ayos ka lang. Lumaban ka'
**************