Unicode
🎶 နှလုံးသားရဲ့ ဂီတ 💛
-------- အပိုင်း (၂၂) --------
"ဆရာ.. ဒီအခန်းပါ "
လက်ဟန်ပြလို့ ခန့်ပိုင်ပြောလာတော့
Rain တံခါးဆီတစ်ချက်ကြည့်ကာ
ခေါင်းဆတ်လို့ အချက်ပြလိုက်သည်။
ဒေါက်..ဒေါက်
ခန့်ပိုင် တံခါးအားခေါက်ပြီး ခဏနေမှသာ
အထဲကဖွင့်လာပေမဲ့ Rainတို့အားမြင်မြင်ချင်းပင်
ထိုသူက အတင်းပြန်ပိတ်ဖို့လုပ်လိုက်သည်။
သို့သော်လည်း၊ Rain၏နောက်မှအတူပါလာသည့်
လက်ထောက်နှစ်ယောက်က အရှေ့သို့တက်ကာ
တံခါးအား ပြိုင်တူကန်ဖွင့်လိုက်တာမို့
ထိုသူမထိန်းထားနိုင်တော့ဘဲ
နောက်သို့ ပစ်လဲကျတော့၏။
"မင်း.. မင်းတို့က ဘယ်သူတွေလဲ "
အစက တံခါးခေါက်သံအား
အခန်းဝန်ဆောင်မှုပေးသည့်waiterတွေထင်ခဲ့ပေမဲ့
ဖွင့်ပြီးပြီးချင်းမှာပင် အရုပ်တစ်ရုပ်လို
အခန်းထဲပြန်လွင့်စင်လာသည့်သူ့ပါတနာကြောင့်
ဦးဆက်ပိုင်စိုး လန့်ဖြန့်လို့ထရပ်မိတော့သည်။
"ဘယ်သူလဲဆိုတော့... ကျုပ်ပဲ ဦးဆက်ပိုင် "
အခြေအနေမကောင်းမှန်းသိတော့
အခန်းထဲရှိနေသည့်အခြားတစ်ယောက်ကပါ
ထွက်ပြေးဖို့လုပ်လိုက်ပေမဲ့
Rainရဲ့လူတွေလက်ထဲ ဖမ်းချုပ်ခံလိုက်ရတာနှင့်သာ အဆုံးသတ်သွားခဲ့ရပြန်သည်။
Rainက ရုန်းရင်းဆန်ခတ်ဖြစ်နေကြသည့်
လူတစ်စုကိုကျော်ကာ
ဦးဆက်ပိုင်စိုး၏ရှေ့မှခုံတွင် အေးအေးလူလူ
ခြေချိတ်လို့ထိုင်လိုက်သည်။
"Ra..Rain.. မင်းဒီကိုလာတာ ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ"
ဘာစကားမှမပြောဘဲ သူ့ကိုသာ
တည့်တည့်စိုက်ကြည့်နေသည့်Rainကြောင့်
ဆိုဖာခုံမှာ ဆူးချွန်တွေစိုက်ထားသလိုမျိုး
ဦးဆက်ပိုင်စိုး အိနြေ္ရရနှင့် မထိုင်နေနိုင်တော့။
"ဆရာ .. ဒီလူနှစ်ယောက်ကို
ကျွန်တော် ဘာဆက်လုပ်လိုက်ရမလဲ"
"သူတို့နဲ့ထိုက်သင့်တဲ့အပြစ်ကိုပဲပေးမှဖြစ်မှာပေါ့
နှစ်ယောက်စလုံးကို ရဲစခန်းခေါ်သွားလိုက်! "
