1.55cm(femdom)

14 (çeyrek final)

Efenin bakış açısı;

Aile evime döndüğümün üzerinden 3 ay geçmişti. Alevden bir haber yoxdu... olmasa daha iyiydi zaten.
Yeni bir kız arkadaşım var ve... o daha iyi.

Beni üzmüyor. Duygularımı paramparça edip bir kenara atmıyor. Yada... beni sadece kullanmıyor.
Adı melis benimle aynı fakülte de ve komşumuz. Yani takılmaya baya zamanımız oluyor.

Bu günde odamda onunla ödevi yapıyorduk. Bana bakarak söyledi.

"Fazla çalıştık,sıkıldım,başka bir şey yapalım"

Kitabı kucagimdan başka yere koyup söyledim.
"Ne yapalım?"

Bana baktı.
"Yani... bilirsin ya efe 3 ay oldu... ama bir kere bile temas etmedik"
Daha yakında oturduğunda yutkundum.

"B-bu... bu tür şeylerde iyi değilim özür dilerim"

"Hadi amaaa ne kadar zor ola bilir ki"

"Gecmisimi bilmiyorsun melis,zamana ihtiyacım var"

İç çekti.
"Tamam,sen nasıl istersen öyle olsun"

Sonunda bu konuyu kapatdigi için sevinmistim ki bir anda kapı çaldı.

"Evet anne?"

"Oğlum alev diye biri var fakülteden biri olduğunu söylüyor,meşgul olduğunu söyledim ama çok ısrar edince  kıramadım kapinin önünde,söyleyecek şeyi varmış"

Donup kalmıştım. Bu karar uzun zamandan sonra niye gelmişti?

Melise söyleyip dış kapıya çıktım. Onu uzun süre sonra ilk defa gördüm... değişmişti. Saçları daha kısaydı ve aşırı derece alkol kokuyordu.

"Efe..."

"Ne var ne istiyorsun?

"Özür dilerim bak çok pişmanım"

"3 ay geçti alev,çoktan unuttum seni"
Bana baktı.
"Unutamazsın"

"Unuturum"

"Beni unutamazsın,çok pişmanım efe. Hem yemin ederim fotoğrafları atmadım,yemin ederim. Sadece bir şakaydı aramızda ki seni asla kullanmadim"

"Beni... şakalarina da dahil etme alev. Mümkünse sende unut beni. Başka bir sevgilim var ve onunla çok mutluyum"

"Yapamam efe... lütfen böyle demeyi kes. Seni asla unutmayacağım. Hayatımda sahip olduğum en iyi seysin"

"Hiç bir zaman senin olmadim alev. Hiç bir zaman,sen sadece aptal zevklerin için kullandın Beni. Şimdi anlıyorum ki ben... ne kadar kısa biri olsamda öyle biri değilim"

Bir and abana sarıldı ve basini omzuma koydu... bekle... o ağlıyor muydu?

"Yemin ederim efe... seni asla kullanmadım. Sensiz hayatım yok denecek kadar kötü."

Yavaşça onu ittim.
"Git alev,anlamıyor musun?,bitti,3 ay geçti"

"Eger gururuma yenik dusmeseydim yemin ederim ertesi gün gelirdim"

"Umrumda değil,ha 3 ay ha 1 gün,farksız alev,kalp bir defa kırılınca düzelmiyor"

Bir şey söylemeden gözlerime baktı ardından binadan çıkarak gitti. Onu ne kadar çok sevmiş olsamda... herseyin bitmesi daha iyiydi.

O gittikten sonra bende içeri girdim ve odama doğru ilerledim.
"Noldu aşkım,kimdi?"

"H-hic.. başka fakülteden biri benimle aynı fakülteden olduğunu sanmış, notlari istiyordu"

"Ah anladım"
Bana sarıldığında bend eona sarıldım.

"Güzel kokuyorsun"
Mirildandim.

"Teşekkür ederim..."

Bir anda telefonu çalınca onun yanına kostu.
"Aşkım özel biri ya dışarı da konuşa bilir miyim?"

Kafami salladım. Ama... özel biri kimdi?

O tuvalete konuşmaya gittiğinde merakımı bastiramadim ve kapinin önünde durup dinlemeye başladım.

"Evet aşkım ne olmuştu? Arkadaşımın evimdeyim dedim ya"

Mikrofona koyduğu için dinleye biliyordum.

"Melis hemen kafeye geliyorsun,arkadaş falan da çok ta sikimde değil. Konuşmamız gerek."

"Ama aşkım-"

"Başlatma aşkına,geliyorsun dedim geliyorsun"

Bedenim titremeye başlayınca daha fazlasını dinleyemedim ve yere düştüm.

Göz yaşlarım yanaklarımdan düşerken sorguladım... neden hep böyle oluyor? Neden mutlu olamıyorum? Lanet olsun...

Melis tuvaletden çıkıp beni öyle görünce söyledi.
"Efe hayatım bir sorun mu var?"

"Melis... git"

"Bir şey mi oldu efe?"

"Melis... dedim ya git lütfen"

"Tamam...sen nasıl istediysen"
Evden çıktığında dizlerimin kendime çekip daha fazla ağlamaya başladım.

Annem bana acınası şekilde bakıyordu hissediyordum.

"Kendini koruyamıyor musun hala?"

"Ö-özür dilerim anne"

Kolumdan tutup beni ayağa kaldırdı.
"Bu kadar acınası olma efe,çocuğum olduğun için utanıyorum"

"Ö-özür dilerim anne..."

Beni bırakıp gittiğinde odama koştum ve kapıyı kilitleyip oturdum. Yetmez miydi bu kadar yaşadığım? Belkide sonunu getirmek o kadar zor değildir...

Hunu düşünmemle Ceketimi alıp evden çıktım.

En yakın ve en uzun olan binaya ilerdim ve asansöre binip en yukarı çıktım.

Çatı katında kenara doğru ilerledim ki... biri kolumdan tuttu.

"Ne yaptigini nasiyorsun?"

Hala göz yaşlarıyla dolu olan gözlerimle ona baktım.

"N-ne istiyorsun?"

"Hiç bir şey,sigara içmeye çıkmıştım,seni burda görünce endişelendim"

"E-endişelenme benim icin"

"Beni affetmen için ne yapa bilirim?"

"A-affetmeyecegim...ama sadece tut beni...çok kötü hissediyorum"

Bana sarıldığında başımı göğsüne koydum ve ağlamaya başladım. Bolca alkol ve sigara koyuyordu.
"Shh buradayım geçti"

Sırtımı ovuşturduğunda daha fazla ağlamaya başladım.

"Ne yaptılar sana,söyle"

"K-kimse... beni sevmiyor alev... k-kimse... sadece ölmek istiyorum... yaşamak için yeterli değilim..."

"Bana bir daha şans verirsen... söz veriyorum seni hiç üzmeyeceğim,yemin ederim,yapmayacağım"

Gözlerine baktım.
"T-Tamam..."

Kalp atışlarını arttığını hissederken söyledi.
"Cidden mi?"

Kafamı salladım.

Küçük bir mutluluk için gururumu satacak düzeydeydim... acinasi