"The sun gives energy to the life on earth.And without this star we wouldn't be here.But even stars have limited lifetime and someday our sun will DIE"
Astronomyတန်းရဲ့ နောက်ဆုံးခုံမှာ သူတိတ်ဆိတ်စွာနဲ့ရှိနေပါတယ်။
Professorက နေမင်းကြီးသေဆုံးမယ့်အကြောင်းကို အတန်းသားတွေနဲ့ဆွေးနွေးနေပေမယ့် သူကတော့ စာအုပ်ကြားထဲ လွယ်လင့်တကူညှပ်ထားမိတဲ့ Polaroidပုံလေးကိုကြည့်ရင်း မျက်ဝန်းတွေထဲ မျက်ရည်တွေကို အပြည့်ဖြည့်ထားမိတယ်။
27နှစ်.. လူတိုင်း ဘဝရဲ့အရသာကို အသေအချာခံစားသိရှိလာရမယ့် အသက်အရွယ်အပိုင်းအခြားဖြစ်တဲ့ ကိန်းဂဏန်းတစ်ခု။
တစ်ချို့လူတွေက ထိုအရွယ်မှာအောင်မြင်တဲ့စီးပွားရေးသမားတစ်ယောက်အဖြစ်ရပ်တည်နေနိုင်ပြီ။
တစ်ချို့က အခုမှအလုပ်တစ်ခုရဖို့လုံးပန်းနေကြဆဲ။
တစ်ချို့က မိသားစုတစ်ခုကိုကြိုးစားတည်ဆောက်နေကြပြီး တစ်ချို့ကတော့ဘဝတက်လမ်းနဲ့ အိပ်ချိန်ကြားထဲမှာလွန်ဆွဲနေကြတုန်းဖြစ်ပြီး
တစ်ချို့က ဆေးသုံးပြီး အနာဂတ်တွေကိုငွေကုန်ခံရင်းမီးရှို့လို့ကောင်းနေကြတဲ့အချိန်။ဒါဆိုသူကရော...?
အင်း သူကတော့ လူငယ်တစ်ယောက်ပီသစွာနဲ့ပဲ အချစ်ရဲ့ ခါးသက်တဲ့ရပ်ဝန်းတွေမှာတိမ်မြုပ်နေတုန်းပါပဲ။အရှုံးသမားလို့ မဆိုနိုင်ပေမယ့်လဲ ချစ်ခြင်းရဲ့ final examမှာတော့ သူကမေးခွန်းကိုပေါ့ပေါ့ဆဆတွေးမှတ်မိလို့ ကျရှုံးခြင်းကို ထွေးပွေ့လိုက်ရတဲ့ ခပ်တုံးတုံးကျောင်းသားတစ်ယောက်အနေနဲ့ပေါ့။
ဒါမှမဟုတ်....ခပ်ရူးရူးကျောင်းသား..ကြိုက်သလိုသမုတ်နိုင်ပါတယ်။
မှတ်မိပါသေးတယ်..
New Yorkရဲ့ကြည်လင်နေတဲ့ကောင်းကင်ပြင်...။အောက်ဆုံးထပ်ကော်ဖီဆိုင်ကနေ တစ်ချက်တစ်ချက်ပျံ့လွင့်လာတတ်တဲ့ black coffeeရဲ့အနံ့အသက်။
ထိုသူကြိုက်တတ်တဲ့ Pepperoni pizza ဘူးခွံတွေနေရာယူထားတဲ့ ဧည့်ခန်းပေါ်က စားပွဲခုံငယ်။
ဖွင့်ထားလက်စ အားကစားချန်နယ်နဲ့ တစ်ညလုံးပွင့်နေတတ်တဲ့TVဖန်သားပြင်။
မိုးရေစိုနေတဲ့ sohoရဲ့လမ်းတွေပေါ်က အနက်ရောင်ထီးတစ်လက်နဲ့ ခြေနှစ်စုံ။
YOU ARE READING
'Star to Scar' | Jakehoon
FanfictionLove me again...like you love your sun Written in Burmese _Comission_