(Tamamlandı)
26 yıl önce karışan hayatlar.
Ailesinin göz bebeği Naz ve ailesini kabul etmeyen Almiranın hikayesi.
Arslanların prenses kızı Naz aslında Biolojik kızları değilse neler olur?
Peki güçlü savcı Naz Arslan bu gerçeği kabul edecek mi?
Al...
Sabah erkenden kalktım adliyeye gitmek için hazırlandım saçımı ve makyajımı yaptıktan sonra Emir abimin kaldığı odaya geçtim. Hàla uyanmamıştı bende yatağın kenarına oturup abimin saçlarını okşadım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aklıma gelenle kalbime bir acı saplandı. Ben Arslan ailesi ile çok mutluydum aynı şekilde Yılmazoğlu ailesi de .En azından eskiden mutluymuşlar ve düştüklerinde sığınacakları bir birleri vardı. Ama abim yıllardır tek başınaydı hayatda her sorununa yalnız göğüs germiş.
Abimi bir az da izledikten sonra yanağından öperek uyandırdım" Günaydın canım abimm" dedim.
Oda bana bakarak uyku mahmuru bir sesle" Günaydın güzelim " dedi. Sonra ayağa kalkıp " abim ben çıkıyorum sende giyinip gelirsin." dedim.
Abim de beni onaylayınca odadan çıktım. Aşağıda kahvaltı sofrası çoktan hazırlanmıştı .Bende hemen aşağı indim " Günaydın " dedim herkese hitaben.
Bu gün bir değişiklik yapıp Mirhanın yanına oturdum. Onunla aramız düzelmiş olsa da hàla bir birimize karşı bir mesafe vardı. o benim hayalimdi , ikizimdi bu yüzden artık onunla da yakın olmaya çalışacaktım.
Aradan geçen bir kaç dakikadan sonra Emir abim de geldi oda her kese hitaben " Günaydın " diyerek Murat ve Mert abimin arasında yani benim her zamanki yerimde oturdu.
Hep birlikte lahvaltımızı yaptıktan sonra adliyeye gitmek için sofradan kalktım " size afiyet olsun ,abi istersen birlikte gidelim" dedim çünki onu burda yalnız bırakıp gitmek istemiyordum .
Abim bana gülümseyerek " açıkcası seni cübbenle görmeği çok isterim " dedi. " bu gün bir dava var gele bilirsin " dedim bende memnuniyyetle. Abim kalkaınca oda her kese hitaben " Afiyet olsun " dedi.
Abimle birlikte evden çıktık arabayı ben kullanıyordum bir saatlik yol bitince Mardin Adliyesindeydik. Arabadan inince her zamanki gibi yine soğuk ve mesafeli halime geçtim.
Kendinden emin adımlarla adliyeye doğru yürürken arkadan adımın seslenmesiyle o tarafa döndüm gelen Akif komiserdi" Günaydın savcı hanım "dedi.
Bende aynı şekilde karşılık verince devam etdi " Naz hanım sabah erkenden bir kız geldi sizi görmek istedi ısrarla kapınızın önünde sizi bekliyordu " dedi.
Onu başımla onaylayıp " Tamam ben konuşurum söylediğiniz için teşekkürler" dedim.
Sonra da arkamı dönüp abimle birlikte içeri geçtik. Odamın önüne gelince kapıda on dört - on beş yaşlarında bir kız vardı. Ona yaklaşıp elimi uzatdım " Merhaba ben savcı Naz Arslan beni görmek istemişsiniz" dedim.
Kız ismimi duyunca dikleşti sonra da elimi sıkıp " Merhaba savcı abla bende Esma " gülümseyerek onu başımla onayladım " Evet güzel kız şimdi benimle ne konuşmak istiyordun?" Dedim.
