Until you. VOLTOOID

46.

Ik probeerde zo stil mogelijk te zijn. Hoe hard ik het ook haat om stil te zitten, ik had geen veel keuze. Mijn bijdrage aan de dag was denk ik al voldoende, ik bedoel, Farid voor de dag niet boos maken moet mij wel lukken zeker?

Het was 22h en ik zat nog steeds als een kind van 6 op mijn stoel aan tafel. Mijn 4g is helemaal opgebruikt en de verveling begint toe te slaan. Dit is toch niet eerlijk? Hij kon toch eventjes eens komen vragen hoe het met me gaat? Hij kon me op sen minst één vraag stellen of een opmerking geven wat hij ook maar wilt, maar mij hier zo stil en alleen achter laten vind ik echt niet meevallen en daarbij heb ik honger, maar ik durf ook niet naar de keuken te gaan om te vragen om eten. Zou maar een beetje cringe en belachelijk zijn. 

'Jij hebt geen vrienden hé?' Ik kijk meteen op en besef dan deze belachelijke vraag. Ik zie de oude, dikke chauffeur van Farid aan mijn tafel staan met een plaat. 

'Jij waarschijnlijk ook niet.' Kaatst Alyssa terug. De man lacht en kijkt dan naar de stoel over Alyssa. 

'Kan ik erbij zitten?' Ik kon nee zeggen, dat kon ik, maar wat voor nut zou dat hebben? Ik zou enkel eenzaam overblijven en dat heb ik niet nodig, mijn sociale batterij moet ergens wel geleegd worden, dus dacht ik maar met deze oude man te zitten. 

'Zet u, zet u.' Hij legt eerst zijn plaat neer op tafel en later zet hij zich neer aan tafel. 

'Ik heb ook voor jou mee, ik zie aan je ogen dat je honger hebt.' Ja geloof mij ik heb honger, ik had expres thuis niet gegeten omdat ik dacht hier te eten, maar blijkbaar had ik mezelf gewoon gestraft. 

'Je hebt toch niets met mijn eten gedaan?' Zegt Alyssa terwijl ze met haar vork door haar pasta heen gaat. 

'Als je wilt dat ik je bord terug naar de keuken breng moet je het maar zeggen.' 

'Nee, nee,- ik heb honger.' Ze rolt haar vork in haar pasta en brengt het dan naar haar mond. Ze knikt meteen goedkeurend. 

'Hmmm- perfectttt- heerlijk zelfs.' De oude man knikt goedkeurend en eet ook. 'Ja, onze Farid kan goed koken he,' Alyssa geeft geen antwoord, ze gaat hem echt geen compliment geven. 'Ik ken mensen die beter koken.' Zegt Alyssa zo normaal mogelijk. 

'Ahja? Wie?' 

'Mezelf bijvoorbeeld,' Zegt Alyssa die zeer goed weet dat ze ofwel haar voeding onder kookt of over kookt. 

'Ah, dan moet je misschien hier in de keuken komen staan.' Alyssa laat een lachje horen na zijn woorden. 

'Nee, anders gaat hij lopen met mijn credits.' De oude man lacht en schudt zijn hoofd. 

'Je bent wel scherp he?' Alyssa kijkt naar de man en lacht terwijl ze haar schouders op heft. 

'Als je dat vindt.' 

Ze eten een poosje verder en wanneer Alyssa zich vol voelt worden legt ze even haar vork neer. 

'Jij- oude man,' Zegt Alyssa weer met een serieuze blik. 

'Ik heb wel nog een eitje met jou te pellen,' 

De oude man zucht. 

'Alé, vertel het eens,' Hij legt ook zijn vork neer en neemt een grote slok van zijn cola om naar Alyssa te luisteren. 

'Waarom moest je zo hard claxonneren die dag?' 

'Welke dag?' 

'Welke dag, doe niet alsof je niet weet waarover ik het heb, je weet het zeer goed, oude man.' 

'Aahhh, toen je door het rood liep?' 

'Ja boeien door welk kleur ik liep, waarom moest jij zo'n kwal zijn?'