Muhteriz Beyefendi

Bölüm 39

"Aptal bir toplumda zeka kanıtlamaya çalışmak en büyük aptallıktır."

anonim

☁️☁️☁️

19.03.24
Ateş Nart

Uyumayı çok seven biriyim ki uyumayı sevmem diyen insanlara da inanmam. Bence sağlam psikolojinin anahtarı düzenli ve yeterli uykudur. Şu anda gecenin ikisi, bense uyanmaya çalışıyorum.

"Kim arıyorsa umarım en yakın zamanda sonsuz bir uykuya yatar!" Bağırarak yataktan kalkıp saçlarımı karıştırdım. Uyumak istiyorum!

Çalmaya devam eden telefonum yüzünden acıyan gözlerimden birini en kısıkta açmaya çalıştım, komodinin üzerindeki telefonumda saate takılmadan arayanı okuduğumda tüm uykum açıldı. Tilki arıyor!

"Gece gece..." Peter Parker, yakaladığı kötü adamları ağı ile sararken arkada çalan... O Ömer'in sesi mi?

"Aloooo! Kime diyorum lan? Ben konuşurken uyuyor musun sen?" Sinirli sesine bağırarak küfrettiğimde iğrenç şekilde iç çekti. "Ayıp lan! Abinden büyüğüm ben senin!"

"Ömer yatalı daha iki saat olmuşken uyandırdın, ne yapmamı bekliyorsun?" Ağlayacak gibi konuşsam da şerefsiz, çakma mafya vicdana gelmek yerine kahkaha attı.

"Ne yani Karaciğer, uykun abinden daha mı kıymetli?" Sorusunu algılamam bir on saniye kadar sürse de anladığım an yataktan fırlayıp ayaklarımı yere sarkıttım. "Seslere bakacak olursak uyandın. Günaydın temiz, sıfırdan karaciğer. Nasılsın?"

"Boş yapma. Neler öğrendin, ablam nasılmış? Onları bulabildin mi?" En son İmer ablamın adresini bulmaya çalışıyordu, ondan beridir de konuşmadık.

"Sen uyusan mı ya? Şu ergen tavrın..." Adını sinirle söylediğimde güldüğünü duydum. "Şaka şaka. Onları buldum, Bolu'nun saklı köylerinden birine saklanmışlar; şu komando abisi sayesinde. Her neyse. Ablan kullanım dışı, yaraları hâlâ iyileşme aşamasında ve kendi başına ayakta duramıyor."

Kalbim korkuyla sıkışırken bir elimle yüzümü sıvazladım ve keskin bir soluk verdim.

Abimin psikolojisi giderek daha boktan olurken hâlâ öylece beklemeye devam mı edeceğiz?

"Araz'ın kafasını dağıtmayı denedin mi?" Ömer çok deniyordu, sürekli abimi arasa da abim sonunda numarasını değiştirdiğinden ulaşamıyor; yoksa eminim benden daha iyi kafa dağıtır.

"Onu sadece bir kere güldürebildim, o da örümcek fobim yüzünden. Ondan sonra olmadı..."

Sözümü öfkeyle kesti: "Ateş lütfen gururlu çocuğu oynadığını söyleme!"

Gururlu çocuk mu? Onu olmak aklımın ucundan bile geçmedi, sadece yük olmak istemedim. Yurtta beni seçtiklerine pişman olmasınlar diye aldığım nefeslere bile dikkat ettim.

"Rol yap. Ne bileyim; alnına saç kurutma makinesini tutup ısıt ve abine 'ateşim çıktı' de. Merdivenin iki basamağından kendini at ve ayağın burkulmuş gibi yap. Ağla, sızla ki abinin kafası dağılsın. Şu anda kahkaha ve sevinç gibi eylemlerden nefret ediyor." İyi de ben rol yapamam ki... Ömer ofladığında yatağa sırt üstü yattım.