"Zav.." lumapit ako sa kanya na kasalukuyang natutulog ngayon. Were in her condo. I gently caressed her soft face, tracing every bit of her figure. She's beautiful as ever.
Time seemed to be so slow for days for me, na walang zav na nanangungulit. The empty feeling inside of me keeps growing day by day. I missed her, kahit na sa bed lang siya at natutulog. Iba pa rin ang nakakausap ko siya.
Sleeping has become her coping mechanism whenever full moons approach. It's been effective since, for months, her dangerous and terrifying other selves didn't come out like the first time I saw her.
It's impossible to believe this, but it has been 72 hours since she fell asleep. She should have woken up by now. I'm expecting na magigising siya ngayon since it's usually her time to wake up.
For months, I've been with her, I witnessed how she suffered trying not to lose control over herself. For the first month, for almost one week kaming namalagi sa bahay niya. She's not confident na kaya niyang kontrolin ang sarili niya during her uncomfortable nature every Fullmoon.
She's not happy ng sumama ako sa kanya. I was supposed to stay sa bahay pero hindi ako pumayag.
Hindi ako umalis sa tabi nito. I want to help her, kahit na alam ko sa sariling wala akong maitutulong sa kanya. I just want her to feel, na kahit she's at her worst, I'm won't leave her side. That no matter what happens, I wouldn't leave her alone.
Pumapasok pa din naman ako sa school kahit na feeling ko ang tamlay tamlay ko. And feel excited kapag uuwi na. That's become my routine for days na nasa room lang si zav.
Maingat kong hinawakan ang kamay niya. Mainit ang mga balat niya ngayon. That's what I noticed to her kapag ganito ito. Masyadong mataas ang heat temperature ng katawan niya compare sa normal heat ng isang tao.
Maingat kung inayos ang pagkakahiga niya, and kissed her forehead. Kailangan ko ng makaalis dahil baka malate ako sa first subject ko.
"See you later, I missed you" I whispered near to her ear, at tuluyang lumabas ng room.
"Baby al, done kana?" Rinig ko sa boses ni miles sa labas. Kasalukuyang magbibihis ako ngayon dahil may PE class kami at need naming magpalit ng damit.
"Almost" agad naman akong lumabas ng matapos. Nakaupo lang siya hinihintay ako.
I'm just glad at last subject nalang namin 'to, at pwede ng umuwi after this. I don't think kakayanin ko pa ang makinig sa discussion lalo pa kung pagod ako galing sa pagtakbo.
Sabay na kaming pumunta ng field dahil running ang activity namin ngayon sa isang subject. I'm not really fan of this, dahil ayaw kong pinagpawisan ako. Namomoblema ako dahil sa lawak at laki ng field na 'to. Hindi ko din kung bakit kailangan pang ipagawa sa 'min ang ganito.
May iilang tumatakbo na sa field, kaya sumunod na din kami. Hindi pa nangangalahati ang pagtakbo ko pero hinihingal na agad ako.
I hate this.
Malayo na din ang agwat sa akin ni miles. Gosh. Parang ako nalang ata ang nahuhuli sa lahat nang nandito.
Feeling ko basang basa na ang damit ko dahil sa tagal ng pag takbo.
Malayo palang pero naririnig ko na ang malakas na boses ni miles. This is embarrassing. Ako nalang talaga ang nahuhuli.
"You can do it baby al!!"
"Just a little more!"
Bat ang lakas lakas ng boses niya? Gusto ko nalang tumago dahil sa lakas ng boses nito.
