cinnamon cookies | tachigin

𝘪𝘯𝘵𝘳𝘰 ٭

"Tachi, şu sizin mahallede çok güzel kurabiye yapan bir pastane var ya. Higuchi'ye doğum günü patası almıştık."

"He Dazai abi, evet."

Michizō, yataktan daha kalkmamış, tavanı izleyip sabahın bu saatinde ondan salak saçma şeyler isteyen Dazai'yi dinliyordu, hayatı sorgularken.

"Babam kurabiye istiyormuş işte oradan."

"Mori amca da şakasız aşeriyor sanki..."

"Öff bi elli altmış tane tarçınlı kurabiye al akşama getir işte. Ne ağladın Tachi."

Michizō ofladı. Pekâlâ dediklerini yapardı. Mori, onu oğlu gibi severdi, hem okumaya geldiği bu ilde tanıdığı tek insanlar; okul arkadaşları, Dazai ve onun sülalesiydi; abisi şehit olmadan önce Dazai'nin ablasıyla çıkıyor olduğu için. Kendini yataktan yere attı ve tavanı seyretmeye devam etti.

"MİCHİZŌ, SES YAPMA ULAN ÇOCUK!"

Alt komşusu, Ryuro Hirotsu. Karısıyla yaşıyor, normalde tonton bir adam ama Michizō'dan gelen her sese uyarılıyor.

Gülcü apartmanının eski bir bina olmakla beraber, ince duvarlar ile tavanlara sahiplik etmesi de cabası.

"KAHVALTIYA GELCEN Mİ BABALIK!?"

"..."

"YENGE SEN!?"

"..."

"Yenge salmadı kesin, sanki zehirleyeceğiz..."

Yerden kalkıp, üzerine çabucak bir şeyler geçirdi ve eline telefonunu aldı. Pastanenin numarasını daha önce, Dazai'nin de dediği gibi ablası Higuchi'nin doğum gününü kutlarken pasta siparişi verdiğinde almıştı. Sipariş verecek, ve akşam sevgili Mori amcasına götürecekti kurabiyeleri.

Evi akşama kadar çekip çevirse, yemek yapıp, biraz da ders çalışsa fena olmazdı sahi.

O zamana kadar da kurabiyeleri ayırtmış olurdu kendine. Çünkü "Rashomon Patisserie" oldukça rağbet görüyordu kurabiyeleri açısından...