hayat döngüsü...

104 36 10
                                    


Başlama tarihlerini alalım:-)👉

Bir köy nasıl bukadar büyük olabilir ki? İşte ben bu köyü çok seviyordum. Nüfusu çok fazlaydı. Bu köyün adı..Safran bolu ilçesinden BOSTANBÜKÜ.
Bu köy en fazla nüfusu olan bir köy olarak seçilmiş.
Ve ben ise bu köyün havasına çok güzelde ısındım. Ve bu köyde yağmur yağarken ki kokusu hoşuma gidiyordu. Bu bana ayrı bir his vermişti. Fakat bir sorun vardı...
Bu köydeki en az öğrenci olan bir okula yazdırılmıştım. Çünkü köydeki bütün okullar özel okul ve paralıydı. Yazdırıldığım okul hariç...

5 Nisan 2023
Sabah kalktım ve elimi yüzümü yıkayıp dişlerimi fırçaladım ardından kahvaltıya oturdum herzamanki gibi annem kahvaltıyı çok güzel hazırlamıştı. Bugün nedense çok güzeldi ve bugün liseye başlayacaktım.
Saat 1 e gelmişti. Hemen kıyafetimi giydim ve çantamı hazırlayıp dışarı çıktım. biraz da olsa yağmur atıştırıyordu,Yüzüme su damlaları akıyordu. Acaba bugün ne olacak diyordu? Nasıl arkadaş bulacağım? Diyordu beynimin içi.

"Ben sosyal anksiyete hastasıyımdır. Arkadaş bulmak benim için çok zordu. Her bir kelimeyi zar zor söylüyordum ve insnlara bir şey sormaktan çok fazla çekiniyordum. Ben psikoloji bölümünde okumak istiyordum fakat derslerimin çok kötü olmasından dolayı bir meslek lisesine yerleştirilmiştim."

İşte oraya gidiyordum ve tırnaklarımın etlerini yiyerek. Okula girerken çok fazla heyecanlanmıştım. Otobüs evimden okula 10 dakika sürüyordu bu yüzden trafik fazla olmadığı için hızlı gelmiştim.
Sonic hızıyla içeriye girdiğimde herkes bana gülerek bakıyordu nerdeyse.

Bu beni çok fazla garipsetti ve dahada strese girmemi sağladı. Acaba herkese böyle mi bakıyorlardı? Anlam veremiyordum. Umursamadan sınıfımı bulmaya çalıştım 9-C sınıfımdı.

Bulmaya çalışırken kendi dolabının önünde bir kız gördüm. Yanına gitmekten çekindim fakat bunu yapmam lazımdı.
Çekingenliğimi önlemek için kızın yanına gittim. Diğer yandan da tırnaklarımı yiyiyordum.
"Merhaba" dedim hızlı bir şekilde.
Umursamadan merhaba dedi ve hemen adını söyledi.
"Duygu" benim adım.
Sen bu okula yeni mi geldin?
Adın ne?
Burcun ne?
Neden buraya geldin?
Sınıfın hangisi?
En sevdiğin yemek ne?
Hayalindeki meslek ne?
Ard arda soru sordu. Şaşırmıştım
"Bu kadarını beklemiyordum."
Dedim hızlıca. Ve üzgünüm bütün soruları sana sonra cevaplayacağım.
Arkamdan "unutma ben 9-A'dayım. Sonra görüşürüz, belki iyi bir arkadaş olabiliriz:)"dedi. Ona gülümseyerek baktım o da bana aynı şekilde baktı. bir daha arkama döndüğümde,
gülümsemeden duramadım. Okulun ilk günü bir arkadaş bulmuştum. İlkokulda hiç arkadaşım yoktu. Ve herkes benle dalga geçerdi. Ortaokul zaten apayrı. Durmadan dışlanırdım ve okula gitmekten nefret ediyordum.
"Bu bir nefret duygusuydu"...

SuskunHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin