Shifting Nöbetim

34

Medya: Seo Yuna
_

__________________________________________

"Neslihan, hadi uyanma vakti." Sımsıkı kapatmış olduğum gözümü bana seslenen kişi yüzünden açmaya başladım. "Neslihan hadi kalk diyorum!" Diyerek bir kadın omuzumu dürtüyordu. Ayrıca Neslihan mı? Bu benim cr'mde ki ismimdi.

"Neslihan da kim? Yuna benim adım, Seo Yuna." Diyerek sert bir şekilde çıkıştım ve yattığım yerden doğruldum. Fakat bulunduğum yer yüzünden paniklemiş ve sık nefesler almaya başlamıştım. "Ben, ben nasıl geri döndüm?" Diye bağırmaya başladım. Bu kadar paniklememin nedeni ise şu an cr'de ki odamda olmamdı. Fakat beni uyandıran kişi omuzlarından tuttu ve çatık kaşlar eşliğinde sarsmaya başladı.

"Neslihan kendine gel artık! Senin evin burası!" Diye bağırdı. Hayır yalan söylüyordu. Cr'me geri dönmüş olamazdım. Ellerim ile kulaklarımı kapattım ve bacaklarımı kendime çekip kafamı sağa sola salladım. "Hayır, hayır, hayır. Shiftlenmiştim ben. Geri dönmüş olamam. Bu imkansız." Diye mırıldanmaya başladım.

Bu nasıl olurdu? Ölüm dışında hiçbir şey beni cr'me geri gönderemezdi. Fakat neden şimdi cr'mde ki evimdeydim? Neden cr'mde ki annem sinir ve şaşkınlıkla bana bakıyordu?

"Bak Neslihan. Son günlerde o çekik gözlü insanları çok izlemeye başladın. Alacağım telefonunu elinden, yeter ya. Gerçek dünyaya dön artık. Bırak şu gavurları!"

Annem sinirle bağırdığı anda hızlıca ayağa kalktım. "Hayır. Ben shiftingi başarıp the uncanny counter gerçekliğine gitmiştim. Ben dr'mde mutluydum. Nasıl geri dönerim!"

Annem ayağa kalkıp bu kız iflah olmaz edasıyla kafasını salladı ve odadan çıktı. "Vallaha Neslihan, ne halin varsa gör kızım." Diyerek söylene söylene ilerledi. Bense bu olaylara inanamayarak etrafı incelemeye başladım. "Allahım. Allahım yalvarırım bu rüya olsun." Diyerek dua ettim. Gözlerim dolmuştu. Hatta dolması yetmemiş sağ gözümden yavaş yavaş akmaya başlamışlardı.

"Ben evime yeni kavuşmuşken şimdi nasıl? Nasıl geri bu çöplüğe dönerim?" Diyerek olduğum yere çöktüm ve ağlamaya başladım. "Hem, hem Siwoo bana daha yeni çıkma teklifi etmişti. Onları bırakıp nasıl bu çöplüğe dönerim?" Hıçkıra hıçkıra ağlıyordum ama sesim çıkmıyordu. Gözlerimde git gide ağırlaşıyordu. Nefes alışlarım kesikleşmeye başlamış ve baş dönmem artmıştı.

"Oğlum neler oluyor lan? Harbiden ölüyor muyum yoksa?" Kendi kendime iyice paniğe girerken terlemeye başladım. "Lan harbiden ölüyorum!" Diyerek delirmişçesine bağırdım. "KİMSE YOK MUU?" Hızlıca kapıya doğru ilerlemeye başladım ama bir türlü yetişemedim. Ben kapıya yaklaştıkça, kapı benden uzaklaşıyordu.

Kalbim de sızlamaya başladığında derin ve kesik nefesler almaya devam ettim. "Yuna. Yuna kalk." Bu, bu ses nereden geliyordu?