Kurşuni Tılsım

3.1

______________________________________

Sesler uğultulu bir şekilde kulağıma gelirken baş ucumda birilerinin konuştuğunu anlıyordum bileğimde birinin baskısını hissediyordum ama sadece baskı değil aynı zmanada bileğimi ovuyordu burnuma gelen keskin limon kokusuyla yerimde rahatsızca kıpırdandım ne oluyor ya bir uyutmadılar başım çatlıyor

-Asena'm uyan güzelim

Duyduğum sesle kaskatı kesildim bu, bu Karan'ın sesiydi hızla gözlerimi açıp doğruldum anı çıkışımla başım dönünce elimi başıma koyup gözlerimi yumdum bu sırada birileri konuşmaya devam ediyordu ama ben ne dediklerini anlamıyordum

Sonunda kendimi iyi hissedince gözümü açtım herkes başımda endişeli gözlerle bana bakıyordu herkeste gözlerimi gezdirip Karan'da durdurdum kapşonunu çıkarmıştı ne yüzle buraya gelmişti

-Asena'm iyi misin?

Bana eskisi gibi davranıyordu abi şevkatiyle nasıl bu kadar iyi rol yapabiliyordu beni düşünüyormuş gibi bakabiliyordu

Elini yüzüme uzatacağı zaman kendimi hızla geri çektim kaşları çatılsada bir şey demedi

-Kızım iyi misin?

Babamın sesiyle ona döndüm iyi miydim ki? Herşeye rağmen başımı iyiyim anlamında salladım pek inanmışa benzemiyordu ama... Gözlerim etrafı tararken Can ve Atlas'ta durdu ikisinin de gözlerinin içi kırmızıydı

Elimi iki yana açınca ikiside koşarak yanıma gelmişti sıkı sıkı sarılırken tebessüm ettim ikisinin de başını öpüp kokladım onlardan hafif ayrılıp boğazımı temizledim

-Hadi siz yukarı odalarınıza çıkın

Sesim pürüzlü çıkmıştı içtiğim onca şişenin etkisiydi

Atlas birden sinirle ayağa kalkınca ona döndüm gözünde korku vardı

-Olmaz yine gidiceksin dimi seni almaya geldi yine gidiceksin abla daha yeni geldin gitme lütfen...

Sinirliydi ama aynı zamanda üzgündü de en son ki gidişimde bir yıl gelmemiş onu bir yıl yanlız bırakmıştım ama elimde değildi vatan söz konusu olunca her şeyi yapardım

Ya Karan'da sırf bu yüzden sustuysa

Hayır! Sacmalık benden bunu saklamalarının hiç bir açıklaması yada bahanesi olamazdı

-Ne gitmesi ne oluyor? Kim seni götürüyor?

Abimin keskin sesiyle ona döndüm başım ağrımaya başlamıştı Karan hala bana bakıyordu

Ellerimi şakaklarıma bastırdım her şey üstüme üstüme geliyordu kendimi hiç iyi hissetmiyordum

-Abla g gidicek misin?

Başımı kaldırıp Can'a baktım gözleri dolu doluydu gözlerimi sıkıca yumdum istifa etmiştim gidemezdim ama bu oparasyon için çok emek vermiştim ailemin kanını yerde bırakamazdım istesemde istemesemde bu oyuna balaşmıştım

Çaresizdim ne karar verirsem vereyim mantıklı bir karar olmayacağı kesindi

Eskiden olsa Karan bize her zaman doğru yolu gösterirdi

O bize hiçbir zaman doğru yolu göstermedi Kamuran kandırma kendini

Kolumdan tutulup kaldırılmamla gözlerimi açtım Mert abim beni kaldırmıştı ona anlamaz gözlerle bakarken Karan'da diz çöktüğü yerden kalkmıştı

-Tamam yeter bu kadar kardeşim daha yeni uyandı dinlenmesi lazım

Yutkundum anlamıştı kimseye verebilecek bir cevabım olmadığını anlamıştı kimseye cevap hakkı tanımadan beni sürükleyerek içeri götürdü karşı çıkmadım gücüm çekilmiş gibiydi