Silent Screams

"hayat"

---

Hayat; bir insanın doğumundan başlayıp ölümüne kadar ilerleyen o süreçtir. Bu süreç içersinde çok şey yaşarsın. Bu yaşadıkların seni hayata daha fazla bağlanmanı yaşamın ne kadar güzel birşey olduğunu gösterir.

Ancak bu sadece biriktirdiğin güzel anılarla olur. Yaşadığın tüm güzel anılar seni hayata bağlar.

Peki ya yaşadığın berbat anıların?
Onlar ne olacak?, Onlarda seni hayata bağlayabilecek mi?

Bence bu sorunun cevabı çok açık degilmi?. Evet çok açık,
Baglayamaz. İnsanı ölmek isteyecek kadar zorlar o anılar. Hayattan zevk almak yerine acı duygusunu tatmamizi sağlar.

Bazen hayattan öyle bir koparsinizki bu sizi intihara sürükler ancak üzülmesini istemediğiniz insanlar sizi hayatta tutar.
Bu yönden çok şanslısınızdır.

Ben Jungkook,
Jeon Jungkook, hayatla hiçbir bağı olmayan tamamen kopmuş Jungkook, birçok kez intihara kalkışmış bir Jungkook, hayatta üzülmesin diye intihar etmekten vazgecebileceği kimsesi olmayan Jungkook, kimsesiz bir Jungkook, hayatı boyunca hem fiziksel, hem sözel, hemde piskolojik şiddete mağruz kalan Jungkook, lise son öğrencisi Jungkook.

Evet okuduğunuz şeylerin hepsine mağruz kalan biriyim ben. Hatta yazamadığım bir çok şeyiyle bir Jungkook.

Abisi tarafından tecavüze uğrayan bir Jungkook,

(2012 11 Ocak)

Tüm hayatımın sonunu getiren o tarih,
Hava soğuk sırtımdaki çanta ile abim ile okuldan eve gidiyorduk. Yol boyunca tüm heycanım ile abime sevdiğim çocuğu anlatıyordum. O an gelen anlık güven ile bu çocuğun erkek oldugunu şöyledim. Küçükken bile bunu anlamayacak kadar aptalmışım.

Abim tüm anlattıklarıma birşeyler mırıldanıp geçiyor ve telefonu ile ilgileniyorduki erkek olduğunu öğrenince hemen koskocaman gözlerle bana bakıyordu. Bu bakışlar ile söylediğimin yanlış olduğunu anlamıştım. Ama artık geçti öyle değilmi.

Abim bir anda bağırmaya başlamıştı,
"NE SEN EŞCİNSELLİ BİR SÜRTÜKMÜSÜN SEN NE DEDİGİNİN FARKİNDAMİSİN İGRENİYORUM SENDEN KARDESİM OLAMAZSİN BOYLE HASTALİKLİ OLAMASSİN BİZİM İÇİN UTANC KAYNAGI OLACAKSİN" diye sayikladi aynı şeyleri.

Benim yavaş yavaş gözlerim dolmuştu etrafımızdaki oluşan kalabalıkta okuldan birçok kişiyi ve sevdiğim çocuğu görünce iyice ağlamaya başladım.

"Abi bağırma lütfen herkes bize bakıyor" dediğimde yüzüme sert bir tokat yememle yerle bütünleşmiştim. Etrafımda olan gülüşler ile yerden kalkmam bir olmuştu. Abim elimden sertçe çekmiş ve "bunun cezası olacak Jungkook" diye tekrar tekrar söylenmişti. Ben korkuyla ve bulunduğum bu durum ile ard arda hıçkırıyor ve yaşlae döküyordum. Abimin elime uyguladığı baskı ağlamami arttırırken kendimi bir anda evin önünde bulmuştum. Abim hızla evin kapısını açıyordu. Elimi sonunda bırakmıştı. Suanki aklım olsa o anda ordan kacardım. Ama işte bunları yaşayacaklarımı nerden bilebilirdimki.

Abim hızla beni içeri atmıştı. Yere düşerken beni umursamamiş kapıyı kaptıp hemen içeri girmişti. Kolumu yeniden tutup beni üst kata çıkartırken yiyeceğim dayağa kendimi hazırlıyordum. Tecavüze uğrayacağımı bilmeden...