"උදේම ගෘප් වල දාල තිබ්බ ඌ දැක්කේ නැද්ද? මූ සේරටම වඩා හපන්. දැන දැනමයි ගිහින් තියෙන්නේ.. අපේ එකාත් හිතනවා වැඩියි බන්..." ඇස් ඇරලා වටපිට බලනකොට අපුර්වට පෙනුනේ භාතිය ෆෝන් එකත් කනේ ගහගෙන විදුරු ජනේලෙට අතක් තියාගෙන කාත් එක්ක හරි බර කතාවක.
"භාතිය.." අපුර්ව හෙමින් කතා කළා..
"ඉඳපන් මම උබට ආයේ ගන්නම්.." භාතිය කෝල් එක කට කරලා අපුර්ව දිහාවට හැරුනා..
"මි..මිගාරට මොකද වුනේ?" අපුර්ව අහපු පලවෙනි ප්‍රශ්නේ ඒක..
"නෑ ඌට අවුලක් නැහැ.. උබට මොකෝ??"
"අවුලක් නැහැ.." අපුර්ව කිව්වේ අමාරුවෙන් මුණේ ඇඳගත්ත හිනාවක් එක්ක..
"අවුලක් නැත්තේ කොහෙද බන් අර තඩි විදුරු දොරක් ඔලුවට කඩන් වැටුනාම.. උබ දැනගෙනනේ බන් ගිහින් තියෙන්නේ එතනට? පිස්සුද උබට? හොද වෙලාවට මම එවෙලේ මිටින් එකට යන්න කලින් මිගාරගේ කැබින් එක ගාවට ආවේ.. ඌයි ශාක්‍යයි දෙන්නම දනන් හිටියේ නැහැ. මට මතක, මම සිද්දිය කිව්වම මිගාර පිස්සෙක් වගේ පඩිපෙළ දිහාවට දුවන එක විතරයි.. උබලට පිස්සුද බන් විහින් මැරෙන්න හදන්නේ? මිගාර අනික් එකා.."
"මිගාර දන්නේ නැහැනේ.. එයාගේ වැරද්දක් නැහැ. මමයි ගියේ පණ්ඩිතය වගේ.." භාතිය මිගාරට බනින එක අහන ඉන්න බැරි තැන අපුර්ව කිව්වා..
"අනේ හුක්.. උබයි උබේ මිගාරයි... මැරෙන්නේ නැතුව ඉදපල්ලා එච්චරයි.. හොද වෙලාවට ලොකු අවුලක් වෙලා නැහැ. කැපිලා ලේ ගිහින් විතරයි..." භාතිය ආයෙම ෆෝන් එක අතට අරගෙන මොනවදෝ බලනවා..
"ගෙදර යන්න පුළුවන් වෙයිද?" ටික වෙලාවක් හොස්පිටල් රූම් එකේ සිවිලිම දිහා බලන් ඉදලා අපුර්ව ඇහුවා..
"ඔව් යන්න පුළුවන් ආයේ බෙහෙත් දාගන්න එන්න වෙයි හැබැයි.. ඒ නිසා එක්කෝ ඒකත් ඉවරම කරලා යන්ද..? "භාතිය ෆෝන් එකෙන් මුණ අයින් කරලා අපුර්ව දිහාවට හැරිලා ඇහුවා.
"අනේ ගෙදර යන්නම්.. බෙහෙත් දාගන්න හෙට හවස එන්නම් මම.."
"හ්ම්ම්.. ඉන්නවකෝ එහෙනම් මම ගිහින් අහලා එන්න.." භාතිය රූම් එකේ දොරවහගෙන එලියට ගියා..
YOU ARE READING
ස්නේහ | Completed
Romanceමීට හරියටම අවුරුද්දකට කලින් මම හිටියේ මුලු හදවතටම අගුලු දාගෙන. ආදරය කියන්නේ මට මේ ලෝකේ තියෙන එක වචනයක් විතරක් වෙලා තිබ්බේ. උබ ආවේ කොහෙන්ද කොහොමද කියන්න මම දන්නේ නෑ අපූර්ව. හැබැයි උබ මාව පිස්සු වැට්ටුවා. ගෑණු දාහක් මැද උනත් එක දශමෙකින්වත් හෙලවුනේ...
