KARA MURAT | Mahalle Serisi

26.bölüm."SÜRPRİZ"

Merhaba! Naber? İyi misiniz?
Yeni bölüm ile karşınızdayım. Bakalım beğenecek misiniz? Uzun bir bölüm yazmak istedim. Bilirsiniz, uzun bölümler yazmayı sevmiyorum. Çok uzatmayı ve tabi ki hikayeyi de uzatmayı sevmem. Ancak KARA MURAT çok sevildiği için mecburen bölümü uzatmak zorunda hissediyorum kendimi.

Bölümleri okudukça kafanızın karıştığını biliyorum. Çünkü kaç bölümdür üst üste aksiyon üstüne aksiyon, gizem üstüne gizem okuyorsunuz. Bunun için küçük bir bilgi vermek istiyorum. İlerleyen bölümlerde bütün gizemlerin hepsinin çözüleceğine şahitlik edeceksiniz merak etmeyin. Sadece kendinizi okumanın verdiği zevke bırakın.

Şimdi ise sizi bölümle baş başa bırakıyorum. Lütfen oy verip, yorum yapmayı unutmayın. Bu benim için küçükte olsa motivasyon kaynağı. 🥺
O yüzden sizden ricam emeğimin karşılığını bana güzel şekilde vermeniz ve sizinde bundan zevk almanız...

BU YAZAR sizi seviyor! 🤍🦋

Instagram: bu.yazar

26.bölüm."Sürpriz"

Aniden duyulan silah sesi tüm konak ehlini uyandırmış olacak ki, dışarıdan gelen sesleri aydın şekilde duyabiliyorduk. Murat üzerini kısa süre içinde giyindi. Ben ise hâlâ yatağın köşesine çökerek kulaklarımı yarım yamalak kapamış halde onu izliyordum. Korkuyor muydum? Evet. Ancak güveneceğim tek limanın Kara Murat olduğu gerçeği vardı. Bu yüzden kendimi sakinleştirmek kolaydı.

"Gül, sakın oradan çıkma!" Dedi karıştırdığı çekmeceden siyah metali çıkartarak. Bu bir silahtı. "Ben gelinceye kadar da odada kal. Sakın çıkma!" Yanıma gelerek olduğum yere çöktü. Elleriyle kulaklarımı kapadığım ellerimi kulaklarımdan ayırdı. Silah sesinin etkisiyle miydi bilmiyorum ama hareketsiz biçimde olup biteni izliyordum. "Sadece sakin olmanı ve dediklerimi yapmanı istiyorum. Tamam mı, Gül?"

Başımı ağır ağır salladım. Gözlerimi bir kaç kez kırpıştırdıktan sonra etrafıma baktım. "Tamam merak etme."

Murat odadan ayrıldı. Kapı açık kalmıştı ve diğerlerinin sesini duyabiliyordum. Melis ve Ahmet abinin sesini daha net duyuyordum. Koşuşturma vardı ve bu gürültünün kaynağı bizimkilerdi. Karasu ailesinden birinin bile bağırıp çağırma seslerini duymuyordum.

Aklıma aniden ailem geldi. Ablam hamileydi, annemin ise panik atağı vardı. Ya onlara bir şey olduysa? Ya birine zarar geldiyse? O yüzden mi bu kadar çok gürültü var?

İçimdeki ses dışarı çıkmamı bas bas bağırırken, aklıma durmadan düşen endişeli fikirler beni daha çok bu isteğe sürüklüyordu. Ama Murat'a bir söz vermiştim ve dışarı o gelinceye kadar çıkamazdım. Ancak anneme ya da ablama, babama bile bir şey olursa? O zaman ne yapacaktım?

Kendimi tutamadım ve bu yüzden ayağa kalkarak odadan dışarı fırladım. Kulağıma gelen sesler doğruluğunu kanıtlamıştı. Gerçekten bizimkilerin yaptığı gürültüydü hepsi.

"Melis?" Melisin endişeli surat ifadesi içimdeki korkuyu körükledi. Beni görünce koşarak yanıma gelip sarıldı. "Neler oluyor?"

"Bilmiyorum silah seslerini duyduk."

"İyi misiniz?" Diye sordum. O sırada ablam yanımıza geliyordu. Onu görünce bir nebze olsun içim rahatlamıştı.

"Gül, ne oluyor? Bu sesler de ne?" Ablam panikle bize baktı. Melis benden ayrılıp korku içinde koluma girdi. Silah sesleri kesilmişti.

"Bilmiyorum, abla. Murat sakın dışarı çıkma diye uyardı."

"Abimde dışarı çıkmamamızı şiddetle önerdi. Hazar abi ile birlikte gittiler." Dedi Melis. Şimdi daha çok korkmuştum işte. Gece gece neydi bu şimdi?