RedCollar Series #1: Simon Ferrer

Chapter 4: Delicious Yet Sinful

"Where are you going, young miss?"

Napalingon ako kay daddy na hindi ko inaasahang nandito pa sa bahay ng ganitong oras. Usually, umaalis siya ng six am at uuwi ng nine ng gabi. It's already 8:30 am.

"Meeting my friends," I answered not honestly. May usapan nga kami Simon Ferrer, hindi ba?

"Then, ano ang gagawin niyo?" Nakataas na ang kilay niya.

Gusto ko sana siyang tarayan pero baka hindi ako palabasin nito nang isang buong linggo. Paano ako makakahanap ng kalandian ko?

"Study group. May exam kami sa Monday. See you later, dad. Love you." I blew him a kiss and left super fast para hindi na niya ako mapigilan.

Good thing that I learned how to drive when I was in high school dahil na rin sa layo ng school at hindi naman ako pinayagang mag-dorm or boarding house. Niregaluhan na lang nila ako ng kotse noong sixteen ako.

Ang problem ko ngayon ay kung paano ako papapasukin ng guard dito sa exclusive subdivision kung saan nakatira si Simon Ferrer. He didn't tell me what to do.

"Destination, ma'am?" bungad sa akin ng guard na nasa entrance ng subdivision.

"Simon Ferrer," I simply said hoping it would do the magic.

Mataman akong tinitigan ng guard at tumingin sa papel na hawak niya. "Name?"

"Yvette Villa Rico," sagot ko at huminga nang malalim. Bakit mas kabado pa ako rito kaysa sa bumagsak sa recitation namin.

Tumango ang guard at binuksan na ang malaking gate papasok ng subdivision. Kaya pala nag-aagawan ang mga mayayaman sa lupa rito. Amoy na amoy ang pagiging expensive ng paligid. Hindi ka maliligaw kasi hindi magkakaparehas ang itsura ng mga bahay, I mean mansion.

"Wow naman dito, bawat bahay may security guard talaga," sabi ko sa sarili ko at huminto sa tapat ng mansyon na may kaparehong house number ng nasa card na binigay ni Simon Ferrer.

I parked my car in front of his house, sa tingin ko naman ay okay lang d'yan dahil super wide naman ng road dito. I pressed the doorbell once at nag-alulungan kaagad ang mga aso niya na akala mong nangangain ng tao sa laki.

"Simon Ferrer! I'm here!" I shouted thinking that it would help.

Bumukas ang main door at tumambad sa akin si Simon Pogi na nakapang-bahay pang damit. Magulo pa ang buhok at mukhang hindi pa nag-toothbrush pero gwapo pa rin.

"You are too early," he said with a raspy voice. Binuksan niya ang gate, naniningkit pa ang mata dahil sa liwanag.

"Tanghali ka lang talagang magising," sabi ko sa kanya. Sinilip ko muna ang mga aso niya dahil baka bigla akong lapain dito pero mga nakatali naman pala kaya okay lang.

"Hindi ko pa sinasabing pumasok ka," usal niya.

"Bawal ba?" Humarap ako sa kanya at nagtaas ng kilay.

"You are not going to have that attitude once I start training you, Yvette." Hinila niya ako papasok ng bahay niya.

Halos madapa ako sa paghila niya pero syempre hindi tayo tatanga-tanga for today. Bigla siyang huminto sa may tabi ng mga lalagyan niya ng sapatos.

"Remove your shoes and your underwear," he blankly commanded.

"What?! Why naman pati underwear?" reklamo ko.

Tiningnan niya ako nang masama kaya nilunon ko na lang ang dila ko at sinunod ang gusto niya.

"Bakit hindi ka kaya humarap habang naghuhubad ako? Iyon naman ang gusto mong makita, hindi ba?" Umirap ako kahit hindi naman niya nakikita dahil nakatalikod siya sa akin.

Habang inaalis ko ang panloob ko ay nahagip ng mga mata ko ang painting na nakasabit malapit sa main door. It was a beautiful peacock but it was caged.

"Nice painting. Very controlling," komento ko.

I heard him hiss. "Will you stop talking? Konti na lang, Yvette. You will get what you deserve."

Nanahimik na lang ako dahil hindi pa yata ako sa parusa ni Simon Ferrer. Ni hindi ko pa nga siya natitikman, malay mo masarap lang pala siyang tingnan.

"Kiss mo nga ako, tingnan natin kung masarap ka." I let my intrusive thoughts win.

Nagtagis ang bagang niya at pinasadahan ng tingin ang katawan ko na kahit may suot pang damit ay bakat na bakat naman ang mga dapat bumakat.

"Follow me," he said and led the way.

I had no choice but to follow him. Baka maghahalikan na kami sa pupuntahan namin.

We entered his theatre room, it was dark. Isang lampshade lang nakasindi at nagbibigay liwanag sa buong kwarto.

Binuksan ni Simon ang isang drawer at inalabas doon ang isang pulang collar. Oh, I know that!

"This will be your training collar. Hindi dahil training collar lang 'yan ay pwede mo nang gawin ang gusto mo. Habang suot mo 'yan, pagmamay-ari kita." Hinila niya ang buhok ko at pinalit sa kanya.

Sinuot niya sa akin ang collar na iyon habang ang lapit-lapit nang mukha niya sa leeg ko. Ilang beses akong napalunok dahil damang-dama ko ang mainit niyang hininga sa balat ko.

He smirked when he stared at me, he seemed like he was enjoying the view.

"You look happy," I said.

"I am," he continued smirking, and then, tugged my collar. "Who owns you now, Yvette?" he whispered.

Napapikit ako. "You, s-sir." Nanginig ang labi ko kaya nakagat ko 'yon.

"Good. Now, kneel!" Binitiwan niya ang collar ko at pinuwersa akong lumuhod.

My knees were apart, nakalahad ang palad ko at nakayuko ang ulo ko. I feel like I am fully surrendering myself to him.

"Are you feeling good, Yvette?" he asked while circling me.

"I think so." Strange, I was so calm.

"Good. This is what subspace feels like. A calm and meditative mindset. You are giving me control, surrendering everything to me, your dom," he explained.

I let out a deep breath. "What's next?"

Bigla na lang ay isang manipis na itim na stick ang humampas sa kamay ko at napadaing ako sa hapdi.

"Ouch, what was that for?" Minasahe ko ang kamay ko.

"Did I tell you to ask or even move a part of your body?" Marahas niyang binalik sa dating posisyon ang mga kamay ko at tatlong beses pang pinaghahampas ng stick.

Tangina!

"When a sub is given a command, she obeys without question. She waits and obeys." Hinawakan niya ang baba ko at pinatingin sa kanya ang mga mata ko. "It is not for you to ask what will happen next and why you should do the command I ask you to do. Are we clear?"

Tumango ako. I am actually scared of his aura right now.

"I can't hear you, Yvette." Mas lalo pang dumilim ang paligid dahil sa nakakatakot niyang mga mata.

"Y-yes, master." I don't know why I said but it affected him so much.

Hinatak niya ako patayo at sinira ang damit kong pang-itaas. Napatili ako pero hindi ako gumalaw dahil nanginginig ang buong sistema ko.

"What did you say?" he asked while staring at my naked breast.

"Yes, master?" Ayoko na sanang ulitin pero gusto ko, gusto ko ang susunod niya pang gagawin.

"You really like getting yourself into trouble, huh?" He grinned. He pinched my nipple and pulled it, napasunod ako sa kanya. "Do you have a safeword already?"

Tumango ako. I thought about it the whole night before that day. "Ivy, like the poison ivy."

"Good choice. Can you remember it during our play?" He circles his thumb on my hardened nipple.

"Of course." Napalunok ako. "Of course, master."

"Be careful, Yvette. You don't know what you are getting yourself into," he said in a warning tone before devouring my mouth with his sinful yet delicious lips.

Damn, he is really masarap.