Berdel; ŞAHMERAN

4. Bölüm: GECENİN IŞILTISI

K.N: kayıtsız numara

--

Kayıtsız Numara: Akıllanmadın mı hala kızım?

Derin bir nefes çekip ekranı kilitledim. Sonra vazgeçtim, neden kaçıyordum ki?

Meral: buyur

K.N: sinandan ayrılmak için ne istiyorsun

Meral: sen ne isterdin

Bıkkınca telefona bakıyordum. Ciddi ciddi Sinan'ın evlendiğimiz gün dediği sevgilisi olduğunu düşünüyordum. Hani şu, sevgilisi olmasa bana bakacağı sevgilisi. Anladınız işte siz.

K.N: ne kadar para istiyorsun

Meral: annen benim için daha değerli vildan

Görüldü.

Yazıyor...

Tabii ki de boş verip onu araştırmamazlık yapmamıştım. Sinan, kuzeni Vildan'la sevgiliydi. Annesi Sultan Hanım'ın ablası Firdevs'in kızı Vildan'la.

Onu engelleyip telefonumu cebime atıp salıncakta sallanmaya devam ettim. Evden çıkıp parka gelmiştim, yanımda Berika ile çekirdek kola takılıyorduk.

O geceden sonra bir anda sıkı fıkı olmuştuk.

Bana ailesinde yaşadığı zorluklardan bahsedince bende ona kendimi açmıştım. Benden biraz kısaydı, 1.63 boylarında olduğunu söylemişti. Benim boyum 1.68 olduğu için çok sırıtmıyorduk.

"Yine mi o yelloz?"

Kafamı sallayıp kolamdan bir yudum daha aldım.

"Senin ablayla nasıl gidiyor?" Burukça gülümsedi.

"Gitmiyor." Derin bir nefes alıp devam etti.

"Geçen gün kilo vermem için zorla kusturdu."

Sertçe yutkundum. Berika'nın bir tık fazla kilosu vardı evet ama onda asla sırıtmıyordu. Belki de gözüm alıştığı için öyle geliyordu. "Hala midem ağrıyor."

Dediğinde titrek bir nefes verdim. "Ona izin verme." Dememle kahkaha attı.

"Koskoca Sarall'ların gelinine mi karşı geleceğim? Yok daha neler!"

"Ama o senin ablan."

"Biz hep böyleydik. Küçükken evin içinde halıya takılıp düştüm diye beni dövmüştü, bir kere de bilgisayarı bozup suçu bana atmıştı bir hafta kömürlükte kalmıştım."

Gülerek söylüyordu bunları. Meğer ne çok acı sığdırmıştı içine. Ama insan bir düşünüyordu, kardeşi bile ona böyle davranıyorsa gerçekten sorun onda mıydı?

Biraz daha takıldıktan sonra oradan ayrıldım, eve doğru giderken yolda Emrah'la karşılaşmıştık. Onu görünce mutlu oluyordum en azından evde bana iyi davranan birileri vardı.

"İşten mi dönüyorsun?" diye sorduğumda gülümseyerek kafasını salladı.

Emrah 25 yaşındaydı, abisi Sinan 29, en küçük kardeşleri Celil ise 24'tü. Ablamla aralarında bir yaş vardı, genel olarak sülalede gençler aradında en küçük sanırım bendim.

Emrah'la eve geçip yemek yedik, yemekten sonra bahçede Celil, Emrah ve ben oturmuş tatlı eşliğinde sohbet ederken Sinan geldi.

Gecenin 11'inde.

Gözlerimi ondan çekip önüme dönünce çocukların bana baktığını fark ettim, omuz silktiğimde onlarda muhabbetlerine devam etmişlerdi.

Celil önceki haftalara nazaran daha sıcaktı. Öncesinde odasından bile çıkmıyordu, annesi sürekli mutsuz olduğundan bahsediyordu.