အပိုင်း(၁) မျက်နှာသာပေးခံရတဲ့ ကံကြမ္မာ...
မျက်လုံးဖွင့်လိုက်တာနဲ့ ပထမဆုံးမြင်လိုက်ရတဲ့ အဖြူရောင်မျက်နှာကြက်..
ပြီးတော့ နှာခေါင်းထဲကို တိုး၀င်လာတဲ့ ပိုးသတ်ဆေးနံ့တွေကြောင့် သူမ ဆေးရုံမှန်းသိလိုက်သည်။ ဒါပေမယ့် ဘယ်လိုဖြစ်လို့ ဒီကိုသူမရောက်နေရတာလဲ?
တဖြေးဖြေး အားယူကာ မျက်လုံးကို ဖွင့်လိုက်တော့
အလင်းရောင်စူးစူးက ချက်ချင်း မျက်လုံးကို ပြန်ပိတ်သွားစေသောကြောင့် သူမ မျက်မှောင်ကျုံ့ကာ
ညည်းသံသဲ့သဲ့ ထွက်သွားလေသည်။
"ယု ~သတိရလာပြီလား?"
အသံလာရာဘက်ကို သူမ အားစိုက်ပြီး မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့...
ပြတင်းပေါက်မှ အလင်းရောင်ဟာ သူ့ကိုအပြည့်အ၀သက်ရောက်နေပြီး သူလည်း ဆေးရုံ၀တ်စုံကို၀တ်ထားသည်ပင်..
"ခဏလေးနော် ကိုယ် ဆရာ၀န်သွားခေါ်လိုက်အုံးမယ်"
ထိုလူဟာ ထွက်သွားပြီး ခဏအကြာမှာ ဆရာ၀န်အချို့နဲ့ပြန်ရောက်လာခဲ့သည်။
ဆရာ၀န်နဲ့သူနာပြုများက သူမကို ထနိုင်အောင်
ဝိုင်းကူပြီးရင်း စစ်ဆေးစရာရှိတာ စစ်ဆေးကြသည်။
"သမီး နာမည်ဘယ်လိုခေါ်လဲ မှတ်မိလား?"
ဆရာ၀န်ကြီးမေးတာကို ဖြေမလို့ လုပ်လိုက်ပေမယ့် ခေါင်းထဲဘာမှပေါ်မလာ
*ငါ့နာမည်က ဘာလဲ? ငါကရော ဘယ်သူလဲ?*
စဉ်းစားရင်းခေါင်းကိုက်လာတာမို့ခေါင်းကိုကိုင်မိလိုက်သည်။
"သမီး ဖြေးဖြေးစဉ်းစားပါ ရပါတယ် ဆရာတို့အလျင်မလိုပါဘူး အခုတော့ခဏနားလိုက်ပါအုံး"
သူမ အားတင်းကာ ခေါင်းကိုက်နေတာကိုလျစ်လျူရှုရင်း..
"မဟုတ်ဘူး ဆရာ သမီးအခုသိချင်တယ် သမီးက ဘယ်သူလဲ? အခုဘာလို့ဒီကိုရောက်နေတာလဲ?
ဘာကြောင့်လဲ?"
ပြောရင်း ထိုးကိုက်လာတဲ့ခေါင်းကိုကိုင်ရင်း သူမ အော်မိလိုက်သည်။
"ယု ရယ် အဲ့လိုအတင်းဖိအားမပေးပါနဲ့ ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်"
YOU ARE READING
တကယ်တော့ အချစ်ဟာ...
Romance"နှလုံးသားက စေခိုင်းမှုကို ဦးနှောက်က လက်ခံပါ့မလား?" အမှန်တရားကိုဖွင့်ပြောနေတဲ့နှလုံးသားရယ် သူရယ် တွေ့ဆုံမိသွားချိန်မှာတော့....
