"william.. မင်းကိုငါပြောစရာရှိတယ်"
"ပြောကြည့်လေ"
"တကယ်တော့ ငါကလေဆရာJordanကိုသဘော
ကျနေတာ"
အင်ကျီအနားစကိုဆုပ်ကိုင်၍သူ့၏လက်တွေဟာဂနာ
မငြိမ်ပါ။
"အင်း ငါသိတယ်"
အံံ့သြသွားပြီးမျက်လုံးတွေဝိုင်းစက်ကာwilliam
ကိုကြည့်မိတယ်။
"မင်းဘယ်တုန်းကသိတာလဲ"
"သိတာတော့ကြာပါပြီ မင်း..ဆရာjordanကို
ကြည့်နေတဲ့အချစ်မျက်ဝန်းတွေကြောင့်သိတာပါ။
ဟေ့ကောင်..victory မျက်လုံးတွေကဘယ်တော့
မှမလိမ်ဘူးကွ"
"မင်းငါ့ကိုအထင်မသေးဘူးလား"
"အချစ်ကအချစ်ပါပဲ ကျားမမခွဲခြားဘူ။ဒါနဲ့မင်းဖွင့်
ပြောပြီးသွားပြီလား"
"အင်း ငါ့ကိုငြင်းတယ်"
"ဟာ..ငါ့သူငယ်ချင်းချောချောလေးကိုငြင်းရဲတဲ့
ဆရာjordanကမျက်မှန်ပါဝါတိုးရတော့မယ်ထင်
တယ်။"
williamကပြုံးနေပင်မဲ့မပြုံးနိုင်တာကသူပါ။
"ဟင့်..ငါလေ ငါသူ့ကိုငိုမိလောက်တဲ့အထိသဘော
ကျတယ်..တခြားသူများပိုင်ဆိုင်သွားရင်ဘယ်လို
လုပ်မလဲပေါ့။ဒါပေမဲ့ သူ့ကိုအခုတခြားသူကပိုင်ဆိုင်
တော့မယ် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲwilliam..ငါဘယ်
လိုလုပ်ရမလဲ..ငါချစ်လွန်းလို့ရူးနေမိပြီထင်တယ်..အင့်ဟင့်"
ငိုယိုရင်းပြောလာသောသူငယ်ချင်းကြောင့်williamလည်းပွေ့ဖက်၍နှစ်သိမ့်ရုံမှတပါးဘာမှမတတ်နိုင်။
"လက်လွှတ်လိုက်"
"ဟင်"
"လက်လွှတ်လိုက် victory..ကိုယ့်ရပ်ဝန်းမှာမနေ
ပျော်တဲ့သူ့ကိုမဆွဲထားနဲ့..မင်းသူ့ကိုချစ်တယ်မလား"
"အင်း"
"ချစ်တယ်ဆိုရင်သူပျော်နေတာလည်းမြင်နိုင်ရမှာပဲ
သူ့ကိုပျော်နေတာမြင်စေချင်ရင် နာနာကျင်ကျင်နဲ့
လက်လွှတ်မေ့ပစ်လိုက်ပါတော့..အလွန်ဆုံးတနှစ်
လောက်ပေါ့"
"ငါမေ့ကြည့်ပါမယ်"
တကယ်တော့မေ့လို့မရနိုင်တာကိုသူပဲသိပါတယ်။
အချစ်ဦး မြေးဦးရတဲ့အထိမမေ့ဆိုသည့်တိုင်မေ့ပစ်
ဖို့အတွက်မလွယ်ပါ။
