YALNIZLIĞIN SONU

3.Buluşma

Umarım beğenirsiniz iyi okumalar...💞💞

Restorana gelmiştik kapımı açtı ve ufak bir şekilde gülümsedi. Bende biraz utansam da ona aynı şekilde gülümsedim. Restorana doğru ilerlerken "Konuşmaya başlayalım o zaman."
dedi , bir yandan da menü istiyordu.Bende "Tabi başlayabiliriz." dedim. Eskiden sizin yurtta
Miraç diye bir kız varmış." dedi. "Evet en sevdiğim arkadaşımdı." dedim. Oda "Evet bahsediyordu bana senden." Bir an içimden bu kim nereden tanıyor Miraç'ı diye kendi kendime sordum ve bunu dışarıdan da sesli bir şekilde söyledim. "Ben Miraç'ın abisiyim." Bir an duraksadım Miraç'ı yurda vermişlerdi ama neden Bartu'yu vermemişlerdi? bunu aynen aynı şekilde Bartu'ya sordum. "Çünkü Miraç kızdı hiçbir yere iş için almazlardı onu, bizimle sürüklenmesini istemedik maddi durum sıkıntımız vardı. Ben çalışabilirdim annem iş bulmuştu ve babam da bulmuştu.O zaman Miraç'a evde bakacak kimse yoktu o yüzden maddi durumumuz düzenlene kadar yurda verdik." Bartu olanları banasöylerken çok
değişik hissediyordum.Bartu'nun gözünden yaşlar geliyordu.
"Özür dilerim Bartu üzüleceğini bilmiyordum."
"Önemli değil boşver hadi yemekler soğumadan yiyelim."
"Tamam." hadi.
Yemeklerini yediler Bartu Berfin'i yurda bıraktı ve dolaştılar biraz dolaştıktan sonra Bartu eve gitti.

Ertesi günün sabahı
(*tak!tak!tak!)

Aniden uyandım kapı çalıyormuştu. Gittim ve kapıyı açtım.Yurtta çalışan bir kadın çıktı.
"Kardelen hanım seni çağırıyor odasına."
dedi.
"Tamam hazırlanıp gidiyorum."
"Tamam çabuk ol Hadi o dakik bir insandır sevmez geç kalma olaylarını biliyorsun."
"Tamam hemen gidiyorum."
Acaba beni ne için çağırıyordu???

Devamı bölüm 4'te umarım beğenmişsinizdir
Hadi byss🌊🌊🌊🦋❤