KADER; Tesadüf Bir Başlangıçtır

12. BÖLÜM

Bu bölümü Ayşe'nin ağzından yazdım umarım beyenirsiniz

İyi okumalar😘

AYŞE'DEN

Büyük bir tedirginlikle arabaya binerken gözüm etrafa kaydı, sanki her an bir yerlerden çıkıp yine bana hayatı zehir edicekmiş gibi geliyordu.

Boşanma işini Ahmet babam sağ olsun haletmişti, ikimizin de imzaları atılınca mahkemeye sadece avukarlar katılacaktı. Aslında çok şaşırdığım diyer olay da sorun çıkarmadan imzayı atmasıydı yakup'un

Şimdi diyorsunuz ki zaten seni o eve boşanıcağı için getirdi neden dönsün kararından. Ama öyle deyil işte bu 3 senelik evliliğimizde ilk 2. Yılımızda ondan boşanmak istediğimde bana hem pisikolojik hemde fiziken şidet uygulamıştı. O yüzden halla bir korku vardı içimde

Ama buradan uzaklaştıkca yılar önce kaybolan cesaretim tekrardan geldi, amcamın yanına dönüyordum

En sonunda gerçekten özgür kalacaktık!

Kızım ve beni yeni bir hayat bekliyordu

Şiddeti geride bıraktığımız yepyeni güzel bir hayat

Yüzümde tebesüm oluşurken Barlas'ın sesini duymamla ona döndüm

"Yenge?"

"Efendim yengem"

"Sakın endişe etme, ne olursa olsun size  birşey olmasına izin vermeyiz. Ne biz ne amcan"

"Biliyorum Barlas"

Son konuşmamız bunlardı, arada bir Barlas ve Ahmet baba yol hakında konuşuyorlardı onun dışında araba gayet sesizdi

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Saatler geçmiş en sonunda Mardine gelmiştik, büyük görkemli konak gözüme iliştiğinde derin bir nefes alarak kendimi rahatlatım

Büyük bahçeli konağın kapısına yaklaşmamızla silah sesleri başlamıştı

Bu geldiğimizin şerefine sıkılan kurşunlardı

'Ş' harf oyuntulu dev kapı aralanmıştı

ŞAHAN konağına tam anlamıyla girmiştik

Arabayı diyer arabaların oraya park edip inmiştik, büyük konağın önünde bizi bekleyen aileme baktım. Hiç değişmemişlerdi halla aynıydılara tek fark özlemle yanan, kırık kalplerimiz ve dolan gözlerimizdi

Şu küçücük mesafeyi koşarak kapatıp amcama sarılmak istiyordum, sanki ona sarılınca tüm bu kötü kâbustan uyanıcaktım.

Tam karşılarında durduğumuzda amcam, yengem ve kuzenlerim bana ve kucağımda uyuyan masum kızıma bakıyorlardı

İlk konuşan Ahmet baba oldu

"selamu aleyküm"

"Aleykümselam, hoş gelmişsiniz"

Barlas ve Ahmet baba ayak üstü amcama sarılınca sıra bana gelmişti, hızla önüne gelip durdum, göz göze gelince hem amcamın hem benim gözlerimiz doldu

"keça min a bedew"

(Güzel kızım)

Özlediğim şiveli sesiyle birlikte hızla sarıldım ona

"mamê min"

(Amcam)

Bir elim kucağımdaki kızımı tutarken diyer elimle amcama sarılıyordum, o da tıpkı benim gibi hem kızıma hem bana özlemle sarılıyordu

Geri çekilince anlımı öptü bende onun elini, sonra yengemin de elini öptüm ve kuzenlerime göz gezdirip başımla selam verdim

Yanlızca 2 kuzenlerim ve onların eşleri, çocukları burdaydı. En büyük kuzenim Devran yoktu. Büyük ihtimal o fabrikadaydı, amcamın pamuk tarlaları ve bir kaç tane fabrikası vardı, tarlalarla küçük kardeşler ilgilenirken fabrikayla Devran ilgileniyordu.

Her birimiz selamlaştıktan sonra 2 katlı dev evin oturma alanına geçmiştik. Oturma odasına geçmeden evin çalışanı Makbule teyze Naz'ı yatırmam için bana oda göstermişti sağ olsun

Üst kata ki odaya kızımı yatırmış kapıyı aralık bırakarak aşağı indim tam oturma odasına gidiyordumki mutfaktan gelen seslerle olduğum yere çakıldım

Ahmet baba;

"Öyle işte Azat ağam, erkek demeye bin şait olan o zani rahat durmuyor. Benim korkum bu sebilere zarar gelmesi, seninde yanına gelmek isteyince müsade etim. Sende onaylıyorsan kalsınlar burda"

"O nedemek Ahmet? Tabiki kızım benim yanıma gelicek zaten boşandıklarına göre senin evinde durması münasip deyildir. Lakin şimdiden söylüyorum eğer o oğlun olucak it kapıma gelirse anlından vururum onu bilesin"

Yüzlerini göremediğim için Ahmet babanın nasıl bir tekpi verdiğini göremedim

Biliyordum bu kadar kolay benim peşimi bırakmıcaktı, boşanmış olabiliriz ama halla peşimdeydi. Ahmet baba bile endişelenip amcamı onun hakında uyarıyorsa ciddi bir meseleye dönmüştü bu iş

Para ve kaybetmişlik Yakub'un gözünü kör etmişti. O artık her şeyi yapacak bir potansiyele sahipti

Gözlerim dolu bir adım arkaya atıp tam dönüyordumki belimden tutulup sırtımın duvara çarptırılması bir oldu

"Ah!"

Acıyla kapatığım gözlerimi sinirle karşımdaki insana çevirdiğimde büyük bir şaşkınlıkla kalıplı, kaslı bir göğünse rasladım. Kafamı yukarıya kaldırmamla bir çift siyah zümrütler ile karşılaştım

"Sen canınamı susadım!"

"B..ben"

Kapı dinlerken yakalanmanın utancıyla konuşamazken bana bakan sinirli gözlerden ayırdım gözlerimi

Karşımdaki bu adam kuzenim Devran'dan başkası deyildi

Çocukluk aşkım, imkansızım, tam tamına 15 senem.

Sırf yengemin beni aşağılamaları ve ona layik görememsi yüzünden bir türlü kavuşamadığım imkansız sevdam...

Bölümün sonu

Beyenmeyi unutmayınn🖤

Lütfen düşüncelerinizi belirtiniz🥰

❗❗
Sizce diyer bölüm Ayşeden mi devam etsin yoksa Afifeden mi???
❗❗