"Bilmiyorum..." (Ticci Toby X Reader)

yedinci bölüm

(Y/N'in bakış açısı)

Artık nefes alamadığımı hissederken o ise parmaklarını daha da sıkıyordu.

"Buna bir daha cesaret etme..."

Bi o kadar sakin olmasına rağmen sesi o kadar değişikti ki her an tekikte ve bir milim bile kıpırdarsam bana saldıracak gibi görünüyordu...kafamı hareket ettirebildiğim kadar ettirerek çok zayıf bir şekilde salladım...boğazımı boraktığı anda ani öksürük ve nefes için duvara tutunurken nefesimi ve korkumu düzenlemeye çalıştım.

Toby gözlerini bile kırpmadan bakarken kendi kendine ufak küfürler savuruyor ve elleri titriyordu. Bir şey için kendisini kontrol etmeye çalışıyor gibi görünürken küfrederek arkasını döndü ve gitmeye başladı... şaşkınlıkla izlerden dışarıdaki beyaz maskeli adamı da alıp giderken bakmamıştı bile....gözden kaybolana kadar onu izledim ama geri gelmedi...

Kendimi oduncu kulübesinden atarak ters tarafa doğru koşmaya başlamıştım...bir otoban ya da en azından bir tabela bulma umuduyla koşarken tekrar geri gelmemesini umuyordum....

(Toby)

Sikik kafalı...aptal, ne bekliyordun ki?! Sana gülümseyerek kollarına atlatacağını mı!? Sadece katilsin...başka hiçbir şey değilsin...hiçsi--....

Kafama vururken seslere, ona, kendime küfrederken sinirle soluyordum...harbi ne bekliyordum ki?! Sadece katil hah? Sadece katil! Başka?...koca bir hiçim...burda durup diğerleri gibi hayatımı çürütüyordum. Masky bana bulaşmak için bir şeyler söylüyordu ama nedense duyamadım...hiç duymadım. Aklımda sadece siktiminin sesleri vardı!... İç çekerken omzumun üzerinden arkaya bakarken çoktan koşarak uzaklaştığını gördüm... buraya kadardı...buraya tekrar gelmeye çalışırsa affetmezdim...dimi?

(Y/N)

Yüzüm aydınlanırken bir otobana çıkmıştım...hızlıca koşmaya ve umutla nefes aldığımı hissetmeye başlamıştım...arkaya doğru baktığımda kimse yoktu, kovalanmadım, yakalanmadım ya da bayıltılmadım... sadece koşuyordum...yoldan geçen bir arabayı gördüğüm anda durması için çırpındım...yavaşlarken durmasına fırsat vermeden hızlıca kapıyı açıp bindim...beni acilen götürmesi için yalvarırken arabadaki adam hiç konuşmadı.

Eski arabada sessiz bir şekilde ilerlerken ormandan kurtulduğum için şükrediyorum... arabayı süren adama bakarken çok tuhaf görünüyordu...adeta bana hiç bakmadan elleri direksiyonu sıkıca kavrıyordu. Kısa sarı ve biraz kahverengi karışımı saçları varken açık bir yeni vardı...kirli salak bırakmışken üzerinde eski sarı bir ceket ve siyah uzun bir palto vardı...

İkimizde hiç konuşmadan şehre girmiştik. Beni şehir merkezinin ara sokaklarından birisine bırakırken arabadan iner inmez gaza basarak geldiği yoldan geri gitti...ilk işim polislere gitmek oldu.

Onlara kaçırıldığımı ölmediğimi anlatırken her şekilde detay istiyorlardı...ormanda kaldığımı söylemek istemedim sadece kendimi bir mahzende bulduğumu benim gibi bir sürü insan varken hepsinin detayını verdim... kaçıran kişileri sorduğunda bir süre sustum ve başımı aşağıya eğdim. Bunu yapmalı mıydım?...üç kişi olduklarını söyledim...ama hepsinin yüzü ve vücudu kapalı olduğu için hiçbir detay vermedim. İyi olanı yapmadım evet ve belki yakalanmayacakları için daha fazla ölüm olucaktı ama...onu kelepçeli bir şekilde götürüldüğünü görmek hiç istemedim..hemde hiç.

Polisler beni evime bırakırken kapıyı en sonunda arkamdan kapattım...evime bakarken çok boş hissederek banyoya gittim...küvetin içinde yıkanırken sadece çok fazla hareket etmemeye çalıştım en sonunda çıktım bornozumu giyerken aynadaki buharı sildiğimde boynumu fark ettim...morarmış hatta biraz kararan parmak ve el izini gördüğümde acısı hala boynumdaydı...

Garip hissediyordum, neden böylesine bir yara ve iz kalbimi tekletmişti ki? Hastalar ve son yaşadığım anlar yüzünden kafayı yemiş olmalıyım...bu kadar kolay kurtulduğuma inanamadım. Sanırım artık daha fazla takıntılı olay olmaması için işimi bırakacaktım. Odama gidip giyindim temizlik ve rahatlık vücudumu sararken yatağıma geçtim...

(Toby)

Odaya girdiğim anda arkamdan gelmemeleri için kapıyı kapatıp kilitledim...önüme gelen neredeyse her şeyi alıp fırlatırken dolabı da devirdim yatağı yamulttum her şey darmadağındı...düzgün hiçbir bırakmazken yerdeki yatağa bakarken iskeleti düzeltmek ile uğraşmadan yere yattım...yatağın süngerin üzerinde yatarken maske ve gözlüğü çıkartıp fırlattım.

Ellerimi gözlerime basarken zihnim susmuyor beynim patlayacakmış gibi hissediyordum... aptal gibi elde etmeye çalıştım. Neyim lan ben!? Silik liseli bir aşık mı?!... hayır...ya da evet...Siktir ne düşüneceğim lan ben?!!....

Düşünceler arasından ikisi de uykuya dalarken birbirlerini hatırlıyorlar...

Bölim bitmiştir?...bitsin mi?...bence bitsin hm? Şimdilik bitsin gız!?...hadi yarın yeni bölümle öpüyom sizi (⁠　⁠･⁠ω⁠･⁠)⁠☞ oy atmak ve yorum atmak beni mutlu etmek, ben sana bunu vermek (⁠っ⁠˘⁠з⁠(⁠˘⁠⌣⁠˘⁠ ⁠)