The Pure Heart (Boy x Boy)

~ I: ආයු

"If happy ever after did exist, I would still be holding you like this...

All those fairytales are full of shit,

One more fucking love song I'd be sick

Now, I'm at a payphone..."

ආයම කෙලින් වුණ මම, මගේ වටේට එකතු වෙච්ච ආදරණීය රසික කැළ දිහා බැලුවා. එයාලා අත් උස්සලා වනන හැටි බල බල මං ඊළග කොටසට තාලය ඇල්ලුවා.

ඒත්-

"ඒලෙවල් ළමයි හැසිරෙන හැටියක්ද මේ? බලනවා පන්තියේ හැටි, පිස්සන් කොටුවක් වගේ!"

හුටා! වගීෂා මිස් නේද? විනාසයි සගො විනාසයි.

එහෙමම ෂේප් එකේ ඩෙස් එකෙන් ලිස්සලා ගිය මං, අපේ විවිධ ප්‍රසංගයේ රසික කැළ අතරට රිංගගත්තා. කට්ටිය තක්බීර් වෙලා මිස් දිහා බලන් ඉන්න නිසා, කොහොමත් ඕක වගී සුද්දිට මීටර් වෙන්නෑ...

නෙමෙයි වුණා.

"හේවගේ තමුසෙ කොහෙද යන්නෙ? මං බලාගෙන නැටිල්ල!" හොදම පාපියා- අයි මීන්, හොදම යාළුවගෙ අස්සට රිංගන්න ඔන්න මෙන්න තියලා වගීෂා මිස් කෑ ගැහුවෙ නැතෑ. බෙල්ලෙන් අල්ලගත්ත පූස් තඩියෙක් වගේ එහෙමම ගල් ගැහිච්ච මම, තත්පර කීපෙක විරාමයක් අරගෙන ආය හැරුණා.

වගීෂා මිස් දැලේ දා ගැනීමේ මෙහෙයුම මේ දැන් ඇරඹුණ වගයි. වැඩිය නෑ පියවර තුනයි.

පියවර එකේ එක: දත් තිස්දෙක පෙන්නා සිනාසීම. හරි.

පියවර එකේ දෙක: ඇහි පිල්ලම් 'බුග් බුග්' සද්දෙට දෙපාරක් ගැසීම. හරි.

පියවර දෙක: "අනේ... අපේ වගීෂා මිස්නේ... දැක්කෙ නැති ටිකට තවත් ලස්සන වෙලාද මන්දා..." ස්වීට් වොයිස් එකකින් කීම. හරි.

පියවර තුන: එහා පැත්තේ ප්‍රතිචාරය එනකල් නිහඩව බලා සිටීම. කරගෙන යනවා.

ඕන්න දැන්... අපේ වගීෂා මිස්ට හිනාවෙන්නත් ඕන, ඒත් යස්සනී වැහිලා කඩා බිදගෙන ආව හැටියට හිනා වෙන්නත් බෑ. "හදන්නම බෑ මේ කොල්ලව නම්. පිස්සන් කොටුවට යන්න හිටපු කෙනෙක් අම්මගෙ කීමට බයො කළාම මෙහෙම වෙනවා ඇති."

සැනසීමයි... වගී සුද්දි සන්සුන්. එහා පැත්තෙ හිටිය මගේ පාපියා අසීමිත වූ සතුටින් සැනසීමෙන් නළලෙ කුරුසෙ ඇදගත්තා. දෙවි පිහිට මක්කටෙයි සුද්දො... කිරි කෑල්ල වගේ මම ඉන්නකොට... ආයු පිහිටයි කියාපිය.