22

34 6 0
                                    


"කෝ දැං අපේ මගුලෙ ඒ ලෙවල් නළුවො ටික?"

"ඉන්නවා හුත්තො.. පේන්නෙ නැද්ද?"

පංතියෙ හොඳම නර්ඩ් කිව්වත් වැරැද්දක් නැති සඳරු කන්නාඩි දෙකත් දාගෙන නාට්‍ය, නැටුම්, ගැයුම්, වැයුම් උංගෙ අවසාන රියසල් එකට ඕනකරන බැක්ස්ටේඩ් සප් එක දීගෙන ඉන්නවා... බිනර එක්ක බෑනෙ ඉතිං.. මෙච්චර මේ අහිංසක ළමයට අර විදියට කතා කරද්දි පොර ගැස්සිලා ගියා... එක්සෑම් එකට පාඩම්ම කල්ලද කොහෙද සති දෙකක් ගිහින් තිබ්බත් තාමත් සඳරුගෙ මූන සුදුමැළියි.. පව් සඳරු... ඔය බිනර දැං ඔහොම පාට් පෙන්නුවට ඉස්සර සඳරුට ආසාවෙන් හිටියෙ කියන්න මම හොඳටම දන්නවා.. සඳරු ඒ කාලෙ රිලේෂන්ෂිප් වලට කැමති නෑ කියලා දැනගත්ත දවසෙ ඉඳං බිනර සඳරුට නපුරුයි.. එහෙම අසමජ්ජාති විදියට නෙමෙයි... ඒත් ටිකක් කෝල්ඩ්... ඒත් මම නං හරිම ආසයි සඳරුට.. මොකද කුහක ළමයි මැද්දෙ ඕන වෙලාවක උදව්වක් ඉල්ලන්න පුලුවන් එකෙක්...

අපි අපේ රියසල්ස් ඉවර වෙලා අඹ ගස් යට බංකුවට වෙලා හිටියා.. හවස් වෙලා.. අනික අද සෙනසුරාදා නිසා කවුරුවත් අද ඉස්කෝලෙ නෑ... මම හුළඟට අඹ ගහේ කොළ හෙල්ලෙද්දි එන සද්දෙ ඇස් වහගෙන අහන් හිටියා.. මට එහා පැත්තෙ බංකුවේ බිනර ඇලට් එකක් දාගෙන උගෙ හුස්ම ගන්න ලා සද්දෙ ඇහෙනවා.. ඒ අමතරව එහා මෙහා යන ළමයිගෙ සද්දෙ ටිකක් ඇහෙනවා... මම ඔහේ කල්පනා කලා... හුඟක් දේවල් කල්පනා කලා... මට වුන දේවල්.. මට වෙන දේවල්.. මට වෙන්න තියෙන දේවල්.. ඒත් මට බයයි... මම එහෙම්මම ලොකු හුස්මක් අරං මගෙ හුස්ම ගැනම අවධානෙ දුන්නා.. ගිය සතියෙ මම බෙහෙත් බිව්වා වගේම මට බෙහෙත් ඉක්ජෙක්ට් කරන්නත් වුනා... සති හතරකට වතාවක් බෙහෙත් ඉන්ජෙක්ට් කරන්නෙ ඇයි කියලා මට ලොකු ප්‍රශ්නයක් තියෙනවා.. ඒත් ඒකට දැං මම හුරු වෙලා.. මාස කීපයක්ම ගත්තානෙ...

ගිය සතියෙ මට බෙහෙත් ඉන්ජෙක්ට් කලේ ඉෂාන්‍ය අයියම වෙද්දි මම හිටියෙ සිහියකින් නෙමෙයිද කියලා මම මාවම ප්‍රෂ්න කරන කීවෙනි වතාවද මේ.. ප්‍රශ්නෙ විතරයි.. උත්තර නෑ... මම මගෙන් පශ්න අහන සමහර වෙලාවල් වලදි මංගාවම උත්තර තියෙනවා.. ඒත් කතාවටත් තමන්ගෙ ප්‍රශ්න වලට උත්තර තමන් ගාව තියෙනවා වුනාට මං ගාව මගෙ සමහර ප්‍රශ්න වලට උත්තර ඇත්තෙම නෑ... සමහර වෙලාවට ප්‍රශ්නෙත් මඟ හිරවෙනවා... හරියට නිකං එහෙම දෙයක් වුනාද? කියලා මාවම මම ප්‍රශ්න කරන තත්වෙට මම පත් වෙලා වගේ... මම අසිහියෙන්ද‍? දැනුත්? මට ඒ දේ ගැන තේරුමක් ඇත්තෙම නැති තරම්...

කෝමා 🫀 <<completed>>Where stories live. Discover now