Hidden Passion

Cant let go

(A/N: νιώθω ότι σαν κοινωνία ξεχάσαμε αυτό το τραγούδι πολύ νωρίς so vibe with it while you read, ταιριάζει με το mood του chapter fr, okay yowaimo 😍🤞🏻)

POV Κυριακου

Τα πόδια μου ήταν σαν να πήγαιναν από μόνα τους χωρίς να παίρνει καμία απολύτως πρωτοβουλία το μυαλό μου. Τον ξέρω αυτόν τον δρόμο πολύ καλά και ξέρω που οδηγεί. Αλλά γιατί πάω εκεί; Μάλλον γιατί πάω σε εκείνον; Χιλιάδες ερωτήσεις πέρασαν από το μυαλό μου εκείνη τη στιγμή όπως «ποιος είμαι; Πού ανήκω; Γιατί γύρισε πίσω; Αν τα furries κλασουν ενώ φοράνε στολή η μυρωδιά μένει μέσα ή υπάρχει κάποια τρυπουλα για εξαερισμό;» Είμαι τόσο ζαλισμένος. Τόσο μπερδεμένος. Έκανα μερικά βήματα ακόμα και έφτασα στην αυλή του σκεφτόμενος αν πρέπει να χτυπήσω την πόρτα ή όχι. Πήγα να κάνω πίσω «όχι, δεν πρέπει. Πρέπει να γυρίσω σπίτι. Γυρνα πίσω Κυριακο» ψέλλισα στον εαυτό μου αλλά μάταια, είχα ήδη σηκώσει το χέρι μου στην πόρτα για να τη χτυπήσω, ήταν σαν να το είχε πάρει κάποιος άλλος, σαν να βρισκόταν κάποιος άλλος μέσα μου (I can feel the alpha coming inside me 😍🤞🏻). Άκουσα τα βήματα του και μου ήρθε να τρέξω μακριά αλλά κάτι με τραβάει πίσω σε αυτόν, κάτι ανεξήγητο.

«Τι ζητάς εδώ Κυριακο; Τι ψάχνεις ακριβώς στο σπίτι κάποιου που θες να καταστρέψεις;» Μου είπε με έναν τόνο απογοήτευσης και στεναχώριας, ειλικρινά δεν μου άρεσε που τον είδα να με κοιτάει έτσι. Μα τι σε νοιάζει Κυριακο πως σε κοιτάει; Σύνελθε. Ούτε εσυ τον συμπαθείς, ούτε αυτός εσένα. Το μόνο που μπόρεσα να κάνω ήταν να κατεβάσω το κεφάλι χωρίς να του πω τίποτα...

POV Αλέξη

Όταν τον ειδα μπροστά στην πόρτα μου ήθελα να τρέξω πάνω του και να τον αγκαλιάσω και να τον φασωσω βίαια, φαινόταν πολύ στεναχωρημένος και η μύτη του φαινόταν πιο θλιμμένη απ'οτι συνήθως αλλά αποφάσισα να κρατήσω χαρακτήρα. Στην τελική δεν συμπαθιομαστε, οποτε γιατί μου βγαίνει αυτή η επιθυμία να κάτσω πάνω στη μύτη του; Κάτι ανεξήγητο.

Τι ζητάς εδώ Κυριακο; Τι ψάχνεις ακριβώς στο σπίτι κάποιου που θες να καταστρέψεις; Του είπα και αμέσως το μετάνιωσα. Κατέβασε το κεφάλι του κατευθείαν χωρίς να πει κουβέντα και ειλικρινά ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Γαμωτο γιατί είναι τόσο ωραίος ακόμα και στεναχωρημένος; Θέλω να του δαγκώσω το δεξί κωλομερι (get it? Bc νέα δημοκρατία 🥰)
Ξαφνικά τον ειδα να έρχεται όλο και πιο πολύ προς το μέρος μου με τα μάτια του να έχουν γεμίσει δάκρυα, ανά πάσα στιγμή ήταν έτοιμος να βάλει τα κλάματα, δεν θα πω ψέματα ερεθίστηκα πολυ. Ήρθε μπροστά στο πρόσωπο μου και ακούμπησε την μύτη του πάνω στη δικη μου και έβαλε τα χέρια του γύρω μου. Ο Κυριάκος με αγκάλιασε.

Συνεχίζεται......

   Παιδιά συγνώμη για το lack των updates όλο αυτό το διάστημα, ήμουν στη φυλακή 🥺🥺🥺🥺

Ευχαριστώ όσους εξακολουθούν να το διαβάζουν και να το βάζουν σε reading lists ακόμα και τώρα, makes my day 1000x times better, thanks for the support ειλικρινά😭😭 ok see you