Η Κόλαση και ο Παράδεισος μου.

Τι εγινε.

Part 24

"Ο Μαριος"ειπα και τον κοιταζα με λυπημένα ματάκια.
Εκείνος σηκώθηκε και πήγε στο μπάνιο του.
Ειχε θυμώσει.
Μπήκα δειλά δειλά μεσα.
"Αγαπη μου θυμωσες;"ειπα μαλακα.
Εκείνος έπλενε τα δόντια του.
Τον αγκαλιασα απο πισω.
Και τον κοίταξα στον καθρέφτη και χαμογέλασα.
Εκείνος εκανε πως δεν υπάρχω.
Έπλυνε το στόμα του και τωρα έριχνε νερό στο πρόσωπο του.
"Καλα τότε παω να μιλήσω με τον Μάριο"ειπα προσπαθοντας να τον πειράξω.
Έπιασε ομως το χερι μου και με κόλλησε πανω του όπως εκανε συνήθως μόνο και μόνο να χάσω τα λογικά μου.
"Δεν θα πας πουθενά.Θα τον πάρεις να του πεις πως τελειώσατε."ειπε με αυστηρό ήφος.
Ειχε δικιο ετσι και αλλιώς ειχα ποια παραδεχτεί πως εγω δεν ειχα αισθήματα για εκείνον.Εκτος απο φιλικά.
Και το καταλαβα απο την πρώτη στιγμή που με φίλησε ο Ορεστης.Αλλα να του το πω απο το τηλεφωνο;Οχι δεν μπορώ.Θα του το πω απο κοντα.
"Ενταξει"ειπα χαμηλοφωνα και βγήκα απο το δωματιο του έχοντας ενα σχέδιο στο μυαλό μου.
Επρεπε να το κανω με σωστό τροπο να του το πω μαλακα.
Ετοιμάστηκα και κοίταξα το ρολόι μου ειχα χάσει τρεις ώρες αλλα θα προλαβενα να παω για τις υπόλοιπες.
Αχχχ Ορεστη τι μου κανεις....
Έστειλα μήνυμα στον Μάριο.
"Μαρίε πρεπει να μιλησουμε"
Και μου ηρθε σχεδόν αμέσως απαντηση.
"Ναι φυσικα μωρό μου.Οποτε θες"
"Σε πειράζει να βρεθούμε στην γνωςτη καφετερεια;"
"Μωρό μου καλύτερα σπιτι μου γιατι δεν εχω πολυ χρονο"
Σοβαρά τωρα;
Αναστέναξα.
"Ενταξει απλα στείλε μου διεύθυνση"
Σε πέντε λεπτα ειχα την διεύθυνση και ξεκίνησα.
Χωρίς να με δει ο Ορεστης βγήκα απο το σπιτι και πήρα το λεωφορείο.
Μόλις βγήκα απο το λεωφορείο περπάτησα και βρήκα το σπιτι του Μαριου.
Όπως το περίμενα μεγαλο και επιβλητικό.
Χτηπηςα το κουδουνι και άνοιξε η πύλη που οδηγούσε στον κήπο.
Έφτασα στην μεγαλειώδη πόρτα και χτύπησα στο κουδουνι.
Άνοιξε ένας μικρόσωμος ηλικιωμένος κύριος.
"Περάστε"ειπε.
"Ευχαριστω"
"Ο Κ.Μαριος σας περιμένει πανω"ειπε και μου έδειξε τον δρόμο.
Ανέβηκα τα σκαλιά και μπήκα μεσα σε ενα δωματιο.
Μπροστα μου εμφανίστηκε ενα τεράστιο δωματιο με ενα μεγαλο,ομορφο,σκαλισμένο γραφείο.
"Μωρό μου;"ειπε ο Μαριος και σηκώθηκε απο την άνετη καρέκλα του να με αγκαλιάσει.
Δεν ανταπέδωσα γιατι με είχαν γεμίσει τύψεις.
Αλλα επρεπε να το κανω.
"Τι εγινε;"με ρωτησε.
"Εισαι άρρωστη;Νιώθεις καλα;εγινε τιποτα;"με ρωτησε ανήσυχος
"Μαριε θελω να..."ειπα αλλα δεν βρήκα την δύναμη να πω.
"Να τι;"
"Κοιτά Μαριε...εγω...ενοω εμείς..."
"Πες το μωρό μου"
"...θελω να χωρίσουμε"ειπα με μια πνοή.
Εκεινη την στιγμή ολα πάγωσαν.Η έκφραση του εγινε σκληρή και επιθετική.
Τα ομορφα χαρακτηρίστηκα του σκληρηναν.
Εγινε αγνωριστος.
"Υπάρχει αλλος;"ειπε χαμηλοφωνα.
"Μαριε..."
"ΣΚΑΣΕ!ΠΗΓΕΣ ΚΑΙ ΕΚΑΝΕΣ ΚΑΤΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ Ε;;Με τον μαλακα τον πρώην κολλητό μου ε;Βέβαια!Τα ίδια ΣΚΑΤΑ είστε όλες!Τι εκανε;Σε φίλησε και γαμηθηκατε;Και νομιζεις οτι σε ερωτεύτηκε;Χαχαχαχα τα ίδια κανει με όλες!Τις γαμαει και παιζει μαζί τους αλλα μόλις τις βαρεθεί τις πετάει σαν σκουπίδια!Αλλα σιγα,το αξίζετε!Δεν σας φτάνει καποιος που να ειναι γλυκός και καλος μαζί σας.Οχιιιι θέλετε τον μαλακα που σας φτύνει και χρησιμοποιεί.Εισαι σαν τις υπόλοιπες!Νομιζεις πως ζεις σε παραμύθι μεχρι να σου πει 'σε βαρέθηκα παω στην επόμενη' και αυτο θα γίνει Ερμιονη!Δεν ειναι ουτε πραγματικός φίλος.Τα ίδια εκανε και με την....ΧΕΣΤΟ!ΔΕΝ ΑΞΗΖΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΕΞΗΓΩ!ΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΤΕΛΙΩΣΕΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΜΗΝ ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ ΝΑ ΕΡΘΕΙΣ ΣΕ ΕΜΕΝΑ!"
Η καρδιά μου ειχε σκορπίστει σε μικρά κομματάκια.
Δεν ηξερα τι να σκεφτώ.
Ηταν αλήθεια ολα αυτα;
Δεν ξερω αλλα ο Μαριος ηταν πράγματι για πολυ καιρο κολλητός του Ορεστη.
Οταν βγήκα απο το σπιτι ενιωθα πολυ βαριά και βρώμικη.
Ηθελα να παω σπιτι μου.
Περπαταγα και κοιταζα το έδαφος σαν να προσπαθούσα να βρω απαντήσεις πανω του.
Τι ήθελε να μου πει στο τελος ο Μαριος;
Πήγε να μου πει ενα γυναικείο ονομα.
Όσω να μην το ηθελα επρεπε να ψάξω στο παρελθόν του Ορεστη.
Ηταν ριψοκίνδυνο αλλα επρεπε να ξερω.Τι εγινε ανάμεσα στον Μάριο και τον Ορεστη;
Και ειχα ενα άτομο το οποίο θα ήξερε στα σίγουρα.
Έστειλα ενα μήνυμα και περίμενα απαντηση.
"Ναι αμε τα λεμε εκει"
Άρχισα να περπατάω και μπήκα μεσα στην καφετερεια που ευτυχώς δεν υπήρχαν πολλα άτομα και περίμενα.
Σε λιγο εμφανίστηκε και μόλις με είδε χαμογέλασε.
Σηκώθηκα και τον αγκαλιασα.
"Ακη σε ευχαριστω που ήρθες"
"Σιγα ετσι και αλλιώς με εσωσες απο τους γονεις μου"
"Γιατι"
"Ήθελαν να μου μιλήσουν για την δουλειά του μπαμπα μου την οποία θα διευθύνω και εγω μια μερα"
Γέλασα.
"Μου χρωστάς"ειπα.
Γέλασε.
"Μαλλον"
Για ενα λεπτό επικράτησε πολυ ησυχία.
"Λοιπον τι ήθελες να με ρωτήσεις"ειπε.
"Εεεε..ηθελα...να...μάθω...κατι σχετικά με τον Μάριο και τον Ορεστη.Τι εγινε μεταξύ τους;Ενοω κολλητοί δεν ηταν;Είχαν τσακωθεί ποτε;Και κατι τελευταίο....μήπως ειχε μπει ποτε κάποιο κοριτσι μεταξύ τους;"
Σταμάτησα και τον κοίταξα στα ματια.Ηλπιζα να καταλάβει οτι ηθελα να μάθω πραγματικά πολυ.
Εκείνος απλα πάγωσε στην θέση του και περίμενα να μιλήσει.
"Κοιτά Ερμιονη πιστευω οτι ειναι καλύτερα να ρωτήσεις τον Ορεστη γιατι νομιζω πως δεν θα του αρεσε να στο έλεγα εγω."
"Ακη το ξερεις οτι δεν θα μου μιλήσει οτι και να κανω"ειπα προσπαθοντας να τον πείσω.
Αναστεναξε.
"Ερμιονη ειναι ο κολλητός μου δεν μπορώ απλα να σου πω κατι ετσι χωρίς να με νοιάζει τι θα νιώσει ο Ορεστης"
Επιασα το χερι του.Και τον κοίταξα στα ματια.
"Ακη σε παρακαλω.Δεν κουτσομπολεύω.Θελω να ξερω τι εγινε γιατι νιαζομαι παρα πολυ για τον Ορεστη.Θελω να ξερω.Θελω να τον καταλάβω.Δεν μπορώ να ξερω οτι εγινε κατι και να συνεχίσω να κανω πως δεν εγινε τιποτα.Με σκοτώνει."
"Ενταξει"ειπε.Και εκανε μια παύση.
"Πριν απο αρκετά χρονια, νομιζω τρία, ο Μαριος ειχε ενα κοριτσι.Την Ελένη.Με την Ελένη ηταν ζευγάρι πολυ καιρο.Νομιζω οτι θα έκλειναν ενα χρονο.Ο Μαριος ηταν τρέλα ερωτευμένος.Θα εκανε τα παντα για εκεινη.Ενα βραδυ ομως ολοι μέθυσαμε.Και οταν λέω μέθυσαμε γίναμε τυφλα δεν θυμομασταν τα ονοματα μας.Εγω,ο Μαριος,ο Ορεστης και η Ελένη.Ξαφνικα μετα απο λιγο χάσαμε τον Ορεστη και την Ελένη.Ψαχναμε παντού μεχρι μου πήγαμε στις τουαλέτες και τους βρικαμε να....ξερεις.Ο Μαριος καταστράφηκε.Μισησε τους πάντες και πανω απο ολα τον Ορεστη.Με την Ελένη φυσικα χώρισε ενώ εκεινη τον εκλιπαρουσε να μην το κανει και έλεγε πως ηταν το αλκοόλ.Στο τελος η Ελενη μετακόμισε κάπου μακριά ενώ τον Ορεστη μετα απο πολυ καιρο τον συγχώρεσε.Αλλα μαλλον δεν το ενουσε αφού μόλις σε είδε ηταν έτοιμος να παρει εκδίκηση απο τον Ορεστη."
Τον κοιταζα με κομμένη την ανάσα.
Μεχρι που κατάφερα να μιλήσω.
"Ακη.."
"Ναι;"
"Χώρισα τον Μάριο για τον Ορεστη"
Στην αρχη κοκκαλωσε αλλα μετα μου χαμογέλασε.
Μου έτριψε τον ώμο.
"Εσυ και ο Ορεστης είσαστε τελιως διαφορετικοί απο οτι εγινε"
"Γιατι;"
"Γιατι εσενα σε...ενοω νοιαζετε για εσενα.Απλα επειδη δεν εχει συνηθίσει να ειναι σε σχεση δωστου λιγο χρονο"
"Ενταξει"
Τον χαιρέτησα και βγήκα απο την καφετερεια.
Σκεφτόμουν τι ειχε συμβεί ανάμεσα στον Μάριο και τον Ορεστη.
Με ειχε χρησιμοποιήσει ο Μαριος;Ο Ορεστης γιατι δεν μου ειπε τιποτα;
Αυτές οι σκέψεις πέρασαν απο το μυαλό μου ενώ άρχισα να κατευθύνομαι προς το σπιτι μου.
--------------------------------------------------------------------------------
Να την μόλις βγηκε απο την καφετερεια.
Πρόσεξα μην με δει μεσα απο τους θάμνους.
Γέλασα και κοίταξα την φωτογραφική μηχανή στα χερια μου.
"Ηρθε η ώρα να σε καταστρέψω"

ΜΠΟΥΜ!Πως σας φάνηκε το τελευταίο;μυστήριο ε;Για να δούμε ποιος ηταν;Μην βγάζετε γρήγορα συμπεράσματα.Συγνωμη αν ηταν βαρετό το επόμενο θα ειναι πολυ πιο ωραιο.Απλα ηθελα να σας ξεκαθαρίσω τι ειχε γίνει ανάμεσα στον Μάριο και τον Ορεστη.Σας αρεσε το κεφάλαιο;
ΨΗΦΙΣΤΕ και ΣΧΟΛΙΣΤΕ!!!
Όπως παντα,
με αγαπη,
Λιλη•-•