ÖRÜMCEK-ADAM/ Tom Holland

-başlangıç bölümü -

Yine herzaman ki gibi annesi ona bağırıp emirler yağdırıyordu, fakat o bundan rahatsız değildi ya da öyle düşünmek istiyordu çünkü böylelikle her şeye katlanmak daha kolay hâle geliyordu.

- lanet olsun, neden doğdun ki? keşke ölsen de senden kurtulsam.

Ve evet, annesi yine her zamanki gibi bu defada yine ölmesi için tanrıya yalvarıyordu.
Bazen "neden benim annemde okuldaki çocukların annesi gibi değil?" diye düşünüyordu, fakat bunun hiç bir şeyi değiştiremeyeceğini bildiği için bu düşünceleri hemen aklından siliyordu yoksa canının daha çok yanacağını biliyordu.

O her zaman çok masumdu ve büyüyünce bu durumdan kurtulup mutlu olacağını hayal ediyordu fakat hayat onun istediği gibi gitmeyecekti hemde asla...

Birden annesinin sevgilisi içeri dalıp " çabuk bana yemek getir" diye bağırdı peter' a.Peter hemen yerinden fırlayıp ona yemeğini koydu fakat annesinin  sevgilisi yemeği eline alıp daha 7 yaşına yeni bugün girmiş çocuğun yüzüne doğru fırlattı.

Peter hiç şok olmamıştı,çünkü bu her zaman olan bir şeydi artık alışmıştı desek yeridir,ah yanlış anlamayın acıya alışmıştı. Hergün yaşadığı bu travmalara değil.

Bu küçük yaşına rağmen çok zorluk çekiyordu ve bu zorluklar  kessinlikle bisikletinin veya skuterinin olmaması değildi.yaşadığı bu olaylardı.

Ve maalesef Peter in her günü böyle geçiyordu, ama aslında onu kurduğu hayaller dışında mutlu eden bir şey daha vardı bu okuldu. Peter kesinlikle çok zeki bir çocuktu. hatta öyle ki  yaşadığı bunca şeye rağmen tam burslu olarak özel bir okulda okuyordu.

Fakat Peter in kafasını hep meşgul eden bir şey vardı bu babasıydı. onun kim ve nasıl biri olduğunu gerçekten merak ediyordu, çünkü annesi onun hakkında hiçbir zaman konuşmazdı.

Bugün Peter yine sabah erkenden uyanmış ve okul için hazırlanıyordu okul elbiselerini giymiş tam eve gidecekti ki annesi birden yanına gelerek " hey velet! dur, sakın gitme.seni bir yere götüreceğim." dedi.

Peter merakla annesine doğru döndü ve kafasını ileri doğru salladı.

Annesi onu kolundan tutup arabaya sürükledi sonra ise bir binanın önünde durdular. bina çok eskiydi ve sanki içinde tek bir canlı yaşamıyor gibi gözüküyordu.

Daha sonra binaya girdiler ve burası Peter a göre çok tuhaftı "tıpkı bir araştırma merkezini andırıyor"diye geçirdi içinden Peter ve annesini takip etmeye devam etti sonunda annesi onu esmer bir adama  vererek" bana bak sen artık burada yaşayacaksın tamam mı? Ah, tanrım artık senden kurtuluyorum ne kadar mutlu olduğumu bilemezsin" diyip utanmazca kıkırdadı.

Peter şok olmuştu o ne yapmıştı ki annesi onu buraya getirmişti annesine hiç yük olmuyor hatta yardım bile ediyordu peki neden onu buraya bırakmıştı ki 7 yaşındaki çocuğun gözünden yaşlar istemsizce boşalmaya başladı o bunu kessinlikle hak etmemişti peki neden bu zorlukları yaşıyordu ki.

- "Merhaba, Peter ben sturt gel seni odana götüreyim"dedi sturt isimli adam ona.

Odaya gittiler fakat hayır burası pek bir odayı andırmıyordu daha çok deney odalarını andırıyordu.

Peter birden omuzunda soğuk bir el hissetti ve sonra olanlar oldu Peter i masaya bağladılar ve ona değişik bir sıvı enjekte ettiler çocuk acıyla inledi fakat oradaki kimse buna aldırmadı hatta mimikleri bir mil bire hareket etmemişti hiçbirinin. Peter in canı çok yanıyordu gözlerinden yaşlar boşalıyordu ve birden vücudunun her santimetresinin bir neşter ile milim milim kesildiğini Zanetti canı o kadar açıyordu ki bunu tarif etmek imkansızdı çocuktan soğuk terler akıyordu daha sonra küçük çocuğun gözleri birden  kapanmaya başladı.

- efendim hayır o başarılı olursa Zengin oluruz lütfen bir kere daha düşünün.

- sana kessinlikle olmaz dedim eğer yakalanırsak işimiz biter ya çocuğu öldürürsün ya ben seni öldürürüm dedi adam kızınca.

-" t tamam efendim bir an aklımı kaybettim lütfen canımı bağışlayın" dedi diğer adama ağlayarak.

Peter yarı uyanık ta olsa bunların hepsini duymuştu ve tabii ki de çok korkuyordu çünkü bu adamlar onu öldürmeye çalışıyordu hemen fırsattan istifade ayağa kalktı fakat kalktığı an vücudunda tarif edilemez bir acı hissetti ve olduğu yere düştü.

fakat konuşan ikili  onu hâlâ fark etmemişlerdi neyse ki bu onu baya rahatlattı ve yoluna devam etti. gecenin yarısı olduğu için tesiste kimse bulunmuyordu ve bu Peter in oradan kolaylıkla kaçmasına olanak sağladı Peter gizlice oradan sıvıştı ve dışarı çıkmayı başardı çünkü onun bulunduğu oda saçma bir şekilde bir şifre falan içermiyordu.

Tesisten çıktıktan sonra aklına gelen ilk şey annesiydi yanlış anlamayın onu özlediği için falan değil annesini onu nasıl bu insanlara verdiğini düşünüyordu bunu düşündükçe üzüntüsü öfkeye dönüşüyordu.

Peter kalacak bir yer bulmalıydı öylece ortalıkta duramazdı.sonuçta dışarısı pek güvenli değildi özellikle de geceleri!

Sonra bir binanın merdiven altında kendine bir yer buldu şimdilik orada kalacaktı .daha sonra Peter kolunu yastık olarak kullanıp orada uykuya daldı.peterin yapabilecek bir şeyi yoktu ve sabah olduğunda merdiven altından çıktı( çocuk artık kaliteli bir  mal halini aldı sjsjsjsjjs)
Ve sokağa çıktı, ne yapabileceğini düşünmeye başladı. aslında pek bir seçeneği yoktu yetimhaneye gitmeliydi ne kadar düşünsene işe yaramayacağını biliyordu ama oraya  gitmek istemiyordu hemde hiç.ama zorundaydı ve bu durumda olmak onun çok zoruna gidiyordu. bütün bu yaşadıklarının sorumlusu onu bir tesise atıp giden annesi ve onu hiç sormayan merak dahi etmeyen babasıydı.

İçindeki öfke gitgide büyürken yetimhaneye doğru yola koyuldu ve sonunda yetimhaneye vardı.

Oradaki insanlar ona bir sürü soru sormuştu fakat Peter bunların hiç birine cevap vermedi, çünkü verebileceği pek bir cevabı yoktu.

  eğer annesinin onu bir tesise attığını söylese büyük ihtimalle inanmazlar diye düşündü ve hafıza kaybı yaşıyormuş gibi yaptı.

bu yöntem kesinlikle işe yaramıştı onu yetimhanede bir odaya yerleştirdiler Peter hemen eşyalarını yerleştirdi ve yatağına uzandı sonunda rahat bir yataktaydı fakat vücudundaki morluklar  ve kalıcı yaralar ona annesini hatırlatıyor ve bunu düşündükçe deliriyordu.

Yetimhaneye gelmesinin üzerinden yaklaşık 1 ay geçmişti ve Peter buraya iyice alışmıştı her ne kadar fevkalade bir yer olmasa da annesinin evinden iyiydi.

Peter in aklına birden yine babası geldi acaba nasıl biriydi onu bilerek mi bırakmıştı,yoksa bir oğlu olduğunu bilmiyor muydu? Peter bu soruları kafasında tekrarlarken içi açıyordu keşke onunda bir babası olsaydı annesi olmasa da olurdu yeter ki babası olsaydı zaten annesi istese bile olmasın isterdi çünkü annesi tam bir şeytandı.

Peter çamaşırları asarken birden çamaşırlar eline yapışmaya başladı Peter merakla eline ve çamaşırlara baktı şok olmuştu tanrı aşkına neler oluyordu burada böyle?

Eee bölüm nasıldı beğendiniz mi eğer beğendiyseniz yorumlarda belirtin çünkü devamını getirmekten mutluluk duyarım.

Sizce babası kim yorumlarda belirtirseniz çok mutlu olurum 💜

Hele şu sınav dönemi bitse de rahata kavuşsak ya.

Bölümler haftada bir gelecektir tabii kimse okumasa bile ve bence kimse okumaz garibanın yüzü ne zaman güldü wjshshsb