ពេលវេលាដេីរបន្តិចម្ដងបន្តិចម្ដងបិទភ្នែកតែមួយភ្លែត ព្រះអាទិត្យនិងព្រះចន្ទផ្លាស់ប្ដូរគ្នាសឹងតែរាល់ថ្ងៃ ប៉ុន្មានថ្ងៃមកនេះ ជេយ៉ុន មិនដែលឃេីញលោកគ្រូ អក្សរសាស្រ្តទៀតសោះ លឺតែគ្រូនាយកថាជាប់ភារកិច្ចនៅខេត្តផ្សេងទៀត។ មេឃងងឹត ដូចយប់សព្វមួយដង ជេយ៉ុន ដេីរចូលមកក្នុងផ្ទះក៏មិនខុសពីរាល់ដងប៉ុន្មាន តែអ្វីដែលធ្វេីអោយ ជេយ៉ុន ចម្លែកចិត្តមុនចូលទៅក្នុងផ្ទះគឺ ស្បែកជេីងស៊កមួយគូដាក់យ៉ាងស្អាតបាតនៅមាត់ទ្វារចូល ជេយ៉ុន ជ្រឹមភ្នែកបេីកទ្វារទៅខាងក្នុងយ៉ាងចម្លែកចិត្ត។
ក្រាក! "ម៉ាក់! ម៉ាក់មានភ្ញៀវមែនទេ??"ជេយ៉ុន សួរម្ដាយកំឡុងពេលដោះស្បែកជេីង តែមិនលឺសម្លេងឆ្លេីយសំណួរនាយសោះ អត់មិនបានជេយ៉ុន ក៏ងាកទៅមេីលទីតាំងម្ដាយខ្លួនអង្គុយទាំងចងចិញ្ចេីម។
"....ល...លោកគ្រូ?? លោកគ្រូមកទីនេះធ្វេីអី ក្រែងលោកគ្រូ ជាប់រវល់មិនអញ្ចឹង?? "ជេយ៉ុន បេីកភ្នែកធំៗពេលរំលេចចេញរូបរាងលោកគ្រូ ផាក សុងហ៊ុន អង្គុយទល់មុខម្ដាយរបស់នាយ ។
"អា៎...មុនដំបូងខ្ញុំលឺឈ្មោះខ្ញុំគិតថា អាចនឹងស្រួលបង្រៀនតែ មេីលអាកប្បកិរិយាគេទៅ អាចនឹងប្រេីកម្លាំងច្រេីនបន្តិចហេីយ"សុងហ៊ុន មិនឆ្លេីយសំណួរនាយតូចបែរជា ប្រាប់អ្វីទៅអ្នកស្រីស៉ីមទៅវិញ ទាំងកែវភ្នែកទាំងពីររបស់នាយ សម្លឹងជេយ៉ុន មិនអោយព្រិច។
"អាហាហា មិនអីទេ អោយតែជេយ៉ុន រៀនចេះបានលេខល្អ លោកគ្រូធ្វេីអ្វីក៏ធ្វេីចុះ អាចនិយាយបានថាខ្ញុំលេីកជេយ៉ុន អោយលោកគ្រូ មេីលជំនួសហេីយ អ៎! បេីលោកគ្រូបង្រៀនដល់យប់ជ្រៅ ពេកអាចគេងនៅបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវរបស់ខ្ញុំបានណា ខ្ញុំនឹងរៀបចំមួយស្អាតអោយលោកគ្រូ"អ្នកស្រី ស៉ីម និយាយរៀបរាប់ទាំងញញឹមប៉ប្រិម គាត់ហាក់ចូលចិត្តលោកគ្រូយេីងប្លែក ពេលដែលនិយាយជាមួយលោកគ្រូ ពីនេះនោះចប់ អ្នកស្រីក៏ដេីរចេញទៅបាត់បន្សល់តែ ជេយ៉ុន និង សុងហ៊ុន ដេីម្បីអោយពួកគេចាប់ផ្ដេីមមេរៀនរបស់ពួកគេ។