+ផ្ដេីមរឿង
នៅក្នុងគ្រួសារតូចមួយដែលមានសមាជិក5
នាក់ ប៉ាម៉ាក់ នឹងកូនប្រុស3នាក់បន្ថែមទៀត។
បេីយេីងក្រលេចមេីលអោយគ្រប់ជ្រុងនាផ្ទះ
មួយនេះ យេីងកឃេីញពីស្ថានភាពគ្រួសារ
របស់គេរសនៅបែបណា។ផ្ទះនេះមិនសូវមាន
ជីវៈភាពធូធាអីប៉ុន្មានទេ ពោលគឺសមាជិកពឹង
លេីការងារកូនប្រុសច្បងតែម្នាក់ប៉ុន្នោះ។
នាពេលល្ងាចម៉ោង6ជាងទៅហេីយ ក្នុងគ្រួ
សារកចាប់ផ្ដេីមញាំអាហាជុំគ្នា ក្នុងនោះយេីង
កមិនបានឃេីញកូនប្រុសបងឡេីយ គឺឃេីញ
តែកូនប្រុសពីអ្នកប៉ុន្នោះ នោះគឺ ផាកជីរាំង
ផាកជីហាន ដែលជាប្អូនប្រុសរបស់ផាកជីមីន
ពួកគេទាំងពីអ្នកបងប្អូននេះមានអាយុ17ឆ្នាំទៅហេីយ គេគឺបងប្អូនភ្លោះនឹងគ្នា ប៉ុន្តែបេីនិយាយពីចរឹតវិញ ខ្ជះខ្ជាយគ្មានចេះត្បិត
ត្បៀតអីទេ ចាយលុយធ្វេីដូចជាលុយធ្លាក់ពីលេីមេឃមក។ម៉ោងញាំអាហារួចរាល់ទៅហេីយ ជីមីនកនៅតែមិនទាន់ត្រឡប់មក ពីធ្វេិការវិញទៀត តេីថ្ងៃនេះគេធ្វេីការថែមម៉ោងទេដឹង?
ខណៈនោះកមានសម្លេងតូចឆ្មាពីចម្ងាយ។
«ខ្ញុំមកវិញហេីយ»សម្លេងស្រែកពីខាងក្រៅ
ហាក់បញ្ជាក់បានថា កូនប្រុសបងបានត្រឡប់
មកវិញហេីយ ប៉ុន្តែគ្មាននរណាម្នាក់បាននិយា
យអ្វីទៅកាន់គេនោះទេ ពោលគឺស្ងាត់ស្ងៀម
មិនសូម្បីតែងាកទៅមេីលគេផង តេីគ្មាននរ
ណាបារម្ភពីគេទេឬ?
«ម៉ាក់ញាំបាយហេីយឬនៅ?»ទោះបីជាគ្មាន
នាក់ឆ្លេីយតបអ្វី កកូនប្រុសម្នាក់នេះនៅតែសួរ
នាំម្ដាយដដែល ព្រោះគិតថា ប្រហែលជា
គាត់ខឹងនឹងគេហេីយដែលត្រឡប់មកវិញយប់
បែបនេះ។
«ធុញណាស់»ប្អូនប្រុសរបស់ជីមីនកពោល
ឡេីង រួចកក្រោកឡេីងទៅជាន់ទីពីបាត់ទាំង
ពីអ្នក ចំណែកឯលោកប៉ាកបេីកទូរទស៍្សមេីល
ធ្វេីប្រងេីយមិនខ្វល់ខ្វាយជាមួយគេឡេីយ។
«...»ជីមីនញញឹមយ៉ាងជូចត់ សឹមបោះជំហាន
ដេីរទៅផ្ទះបាយដេីម្បីរកអីញាំ តែខណៈនោះ
គេសឹងតែស្រក់ទឹកភ្នែក ព្រោះបាយកគ្មាន
មីកំប៉ុងកគ្មាន អ្វីដែលសំខាន់ គឺចានឆ្នាំងរាយ
ប៉ាយពេញតែនឹង អត់មិនបានជីមីនកសេីច
ចំអកយ៉ាងខ្សោះអមដោយទឹកភ្នែកមួយដំណក់
រមាលចុះតាមថ្ពាល់ក្រពុំពណ៌ផ្កាឈូក។
ជីវិតគេហាក់បីដូចជារឿងកំសត់ដែលមានតួ
ត្រូវប្រាសចាកពីគ្រួសារ រសនៅជុំគ្នាតែគ្មាន
ភាពកក់ក្ដៅពេញលេញ ជីវិតបែបនេះរសដូច
មនុស្សគល់ឈេី ប្រៀបដូចជាមនុស្សគ្មាន
វិញ្ញានក្នុងខ្លួន តេីភាពកក់ក្ដៅជាអ្វីទៅគេមិន
ធ្លាប់បានទទួលវារយៈពេល22ឆ្នាំមកហេីយ។
