+ផ្ដេីមរឿង
នៅក្នុងគ្រួសារតូចមួយដែលមានសមាជិក5
នាក់ ប៉ាម៉ាក់ នឹងកូនប្រុស3នាក់បន្ថែមទៀត។
បេីយេីងក្រលេចមេីលអោយគ្រប់ជ្រុងនាផ្ទះ
មួយនេះ យេីងកឃេីញពីស្ថានភាពគ្រួសារ
របស់គេរសនៅបែបណា។ផ្ទះនេះមិនសូវមាន
ជីវៈភាពធូធាអីប៉ុន្មានទេ ពោលគឺសមាជិកពឹង
លេីការងារកូនប្រុសច្បងតែម្នាក់ប៉ុន្នោះ។នាពេលល្ងាចម៉ោង6ជាងទៅហេីយ ក្នុងគ្រួ
សារកចាប់ផ្ដេីមញាំអាហាជុំគ្នា ក្នុងនោះយេីង
កមិនបានឃេីញកូនប្រុសបងឡេីយ គឺឃេីញ
តែកូនប្រុសពីអ្នកប៉ុន្នោះ នោះគឺ ផាកជីរាំង
ផាកជីហាន ដែលជាប្អូនប្រុសរបស់ផាកជីមីន
ពួកគេទាំងពីអ្នកបងប្អូននេះមានអាយុ17ឆ្នាំទៅហេីយ គេគឺបងប្អូនភ្លោះនឹងគ្នា ប៉ុន្តែបេីនិយាយពីចរឹតវិញ ខ្ជះខ្ជាយគ្មានចេះត្បិត
ត្បៀតអីទេ ចាយលុយធ្វេីដូចជាលុយធ្លាក់ពីលេីមេឃមក។ម៉ោងញាំអាហារួចរាល់ទៅហេីយ ជីមីនកនៅតែមិនទាន់ត្រឡប់មក ពីធ្វេិការវិញទៀត តេីថ្ងៃនេះគេធ្វេីការថែមម៉ោងទេដឹង?ខណៈនោះកមានសម្លេងតូចឆ្មាពីចម្ងាយ។
«ខ្ញុំមកវិញហេីយ»សម្លេងស្រែកពីខាងក្រៅ
ហាក់បញ្ជាក់បានថា កូនប្រុសបងបានត្រឡប់
មកវិញហេីយ ប៉ុន្តែគ្មាននរណាម្នាក់បាននិយា
យអ្វីទៅកាន់គេនោះទេ ពោលគឺស្ងាត់ស្ងៀម
មិនសូម្បីតែងាកទៅមេីលគេផង តេីគ្មាននរ
ណាបារម្ភពីគេទេឬ?«ម៉ាក់ញាំបាយហេីយឬនៅ?»ទោះបីជាគ្មាន
នាក់ឆ្លេីយតបអ្វី កកូនប្រុសម្នាក់នេះនៅតែសួរ
នាំម្ដាយដដែល ព្រោះគិតថា ប្រហែលជា
គាត់ខឹងនឹងគេហេីយដែលត្រឡប់មកវិញយប់
បែបនេះ។«ធុញណាស់»ប្អូនប្រុសរបស់ជីមីនកពោល
ឡេីង រួចកក្រោកឡេីងទៅជាន់ទីពីបាត់ទាំង
ពីអ្នក ចំណែកឯលោកប៉ាកបេីកទូរទស៍្សមេីល
ធ្វេីប្រងេីយមិនខ្វល់ខ្វាយជាមួយគេឡេីយ។«...»ជីមីនញញឹមយ៉ាងជូចត់ សឹមបោះជំហាន
ដេីរទៅផ្ទះបាយដេីម្បីរកអីញាំ តែខណៈនោះ
គេសឹងតែស្រក់ទឹកភ្នែក ព្រោះបាយកគ្មាន
មីកំប៉ុងកគ្មាន អ្វីដែលសំខាន់ គឺចានឆ្នាំងរាយ
ប៉ាយពេញតែនឹង អត់មិនបានជីមីនកសេីច
ចំអកយ៉ាងខ្សោះអមដោយទឹកភ្នែកមួយដំណក់
រមាលចុះតាមថ្ពាល់ក្រពុំពណ៌ផ្កាឈូក។
ជីវិតគេហាក់បីដូចជារឿងកំសត់ដែលមានតួ
ត្រូវប្រាសចាកពីគ្រួសារ រសនៅជុំគ្នាតែគ្មាន
ភាពកក់ក្ដៅពេញលេញ ជីវិតបែបនេះរសដូច
មនុស្សគល់ឈេី ប្រៀបដូចជាមនុស្សគ្មាន
វិញ្ញានក្នុងខ្លួន តេីភាពកក់ក្ដៅជាអ្វីទៅគេមិន
ធ្លាប់បានទទួលវារយៈពេល22ឆ្នាំមកហេីយ។