13.Bölüm:Güven

530 44 13
                                    

"Lina!Ben geldim."

Gözlerimi açmaya çalıştım.Kirpiklerim birbirine yapışmış.İtinayla ayrılmayı reddediyordu.

"Güzelim."

Odanın kapısından ayrılıp yanıma geldi.Alnıma bir öpücük kondurdu.Elini saçıma attı ve okşamaya başladı.Geri çekilip yatağa oturdu.

O an kusmak istedim.Alnımı yıkamak saçlarımı kesmek istedim.

Fakat yapabildiğim tek şey gözlerimi kaçırıp sessiz kalmaktı.Derin bir nefes aldı.

"Dün ateşin çıktı bizde seni doktora gösterdik.Birkaç gün buradasın."

Gözlerine baktım.Başımı salladım.Boğazımda hissetiğim kuraklıkla mırıldandım.

"Su."

Ayağa kalkıp sehpahada ki sürahiden bardağa su doldurdu.Eliyle kafama destek verip suyu içirdi.Kafamı tekrar yastığa koyduğunda gözlerimi kapattım.Heryerim acıyordu.Düzgün hareket edemiyordum.O ana farkettiğim şeyle gözlerimi sıkıca kapattım.

Dün güzel bir işkencenin sonunda soğuk zeminde uyumuştum.Üzerimdeki kanlar ve işkenceden dolayı yırtılan kıyafetlerim soğuğa karşı beni koruyamamıştı.

Sırtımı ona döndüm.Gözlerimi kapatıp yorganı boynuma kadar çektim.Başımı yastığa gömdüm.Lakin bunu yaparken canım acımıştı.Ağzımdan kaçan ufak iniltiye engel olamadım.Sesimi o da duymuştu.

Saçıma bir el dokundu ardından derin bir nefes alma sesi.Saçımı okşamaya başladı.

Oysaki saçımı çekenlerin arasında o da vardı.

Sesimi çıkarmadım.Tacizcimin karşısında o kadar aciz durumdaydım ki halkıma acıdım.Ama bildiğim bir diğer şeyse ondan başka kimsem olmadığı.

"Özür dilerim.Geç kaldım."Burnunu saçlarımda hissettim.Drrin bir nefes aldı.

Hastalıklıydı.Takıntıydı ama dört duvarla çevrili bu çatının altında ondan başka kimsem yoktu.

Öyle bir kimsesizdim ki tacizcimden başka sığınacağım kimsem yoktu.

Ondan nefret ediyordum ama biliyordum ki o olmasaydı şuan hayatta olamazdım.

Tabi hayatta tutulmamın bedeli bedenimle ödeniyordu.

Kendimden bir kez daha iğrendim.Bir kez daha kendimden nefret ettim.Umut ışıklarım sönmüş düşmanıma sığınmıştım.

Belimde bir el hissettim ardından arkamda bir çöküntü oldu.Yatağa arkama uzanmış.Elini belime dolamıştı.Sesimi çıkarmadım.

Canım o kadar acıyordu ki ondan gelicek sevgiye muhtaçtım.İlgi istedim.Başımı okşasın beni koruyup kollasın istedim.Canımın acısı onun sevgisini istiyordu.

Sevgi istiyordum.İlgi istiyordum.

Lakin bu şartlar altında yapmam gereken tek şey güçlü durmak kimseye zayıflığımı göstermemekti.Kimseye açık vermemeliydim.Yoksa düşerdim.

Ve kimsesizliğin pençesinde ayağa kalkmanın garantisi yoktu.

🤧

Gerçek Hayatım Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin