MOKİTA

1

⚝

"Eliz Bade Yılmaz" diye bağıran hoca ile aniden kafamı kaldırdım.

"Efendim hocam"

"Anladık derslerin iyi fakat bu benim dersimde uyuyabileceğin anlamına gelmiyor" dedi ve dersi anlatmaya devam etti.

Her zaman dersleri iyi olan ,akademik başarıya önem veren biri olmuşumdur.
Fakat odaklanma problemi yaşıyordum ve bu beni baya yoruyordu.

Günüm böyle bir şekilde bitti. Kendimi ancak eve atabilmiştim.

Çizim yapmak için masama oturdum kendimi tek iyi hissettiğim yer bu masanın başıydı.

En büyük hayallerimden biri güzel sanatlar okumak. Fakat şuan önümde ki engeller buna izin vermiyordu baskıcı bir ailem vardı ve ben sesimi bile çıkaramıyordum.

Küçüklüğümden itibaren pasif bir kız çocuğu olarak büyütüldüm, çok fazla keşkem var, çok fazla gerçekleşmeyen hayallerim var.

Bu hayallerin içerisinde herkesin normal karşıladığı şeyler bile var fakat benim hiç yaşamadığım duygulardı.

İçeriden "Eliz " diye seslenen elif abla ile hemen masadan kalktım yemeğe oturacaktık sanırım.

Babamın eve geldiğini duymamıştım "hoş geldin baba" dedim

Babam önündeki yemek ile ilgileniyordu  herhalde duymadı.

"Maaşını attılar mı" dedi.

Evet çalışıyorum. Sevmediğim bir işte veya paraya ihtiyacımız olduğu için değil kaderin beni Ömer abi ve ailesi ile tanıştırması ardından her şey gelişmişti uzun hikaye.

Fakat babam maaşımı alıyordu kabul etme şartı buydu. Benim o kadar para ile yoldan çıkacağımı düşünüyordu.

İşin komik kısmı babam tüm Maaşımı aldığımı zannediyordum fakat yarısını sadece veriyordum.

Ömer abinin tekstil alanında şirketleri vardı ve ben ürünlerinin satışı ve reklamı için mankenlik yapıyordum.

Kameraların karşısında olmayı seviyordum bununla birlikte sosyal medyada saçma bir videomun globale düşmesi ardından sosyal medya fenomenliği yapıyorum bir milyonu aşkın takipçim var.

Babamla düzenli olarak bunun için tartışıyoruz fakat parayı aldığı için susuyordu.

"Evet attılar bende senin hesabına attım" dedim.

Normalde babamın durumu oldukça iyiydi fakat onun gözü benim maaşımdaydı.

Allahtam maaşım gerçekte ne kadar olduğunu bilmiyor yoksa ortada kalırdım zaten para bile vermiyordu.

Sosyal medyadan ve mankenlikten kazandığın para ile birikim yapıyordum.

"Bu gün okuldan aradılar" dedi.

"Neden?"

"Derslerde uyuyormuşsun , dinlemiyormuşsun. Sen okula ne için gidiyorsun amacını unutuyorsun"

"Odaklanamıyorum nedenini anlaya-"

Elif abla söze atladı " aklın neredeyse artık unutma canım orası okul başka şeyleri düşünme" dedi ima yaparak.

"Elif abla sen ne diyorsun ben öyle birimiyim" dedim.

"Orasını ben bilemem canım bu yaşta kızlar böyle oluyor bizde geçtik o yollardan" dedi.