Yolculuk gxg

44-Geçmiş Geçmedi

💌

Ve iki Zerya da tekrar etti.

"Zaten sensiz girmem. Su beni ürkütüyor."

Yıllar Önce

"Zerya?"

"Abiş?"

"Nehre gidicez, gelicek misin?" nehir lafını duyunca bile ağzı kulaklarına gelmişti küçük Zerya'nın. Belki de en sevdiği şeydi nehrin yanına ki su birikintilerinde oynmak.

"Özgür abim de gelicek mi?" diye sordu şüpheyle. Özgür ne zaman onlarla beraber gelse o kadar endişeli davranıyordu ki üçü de doğru düzgün eğlenmiyordu.

"Haberi olmayacak. Annemi ikna ettim." diye gülümsedi Akın.

"Hadi gidelim o zaman." diyerek yataktan kalktı Zerya. Önünde ki boyama kitabını kapatmadan öylece bıraktı.

"gelince devam edicem sizi boyamaya. Bekleyin beni tamam mı?" diye sordu sanki cevap alabilecekmiş gibi. Yarısı Mor ve Turuncuya boyanmış ejderhalar ise ifadesizce bakmaya devam etmişti.

Zerya,ileri atılarak abisinin elini tuttu ve merdivenlerden sekerek inmeye başladılar. Evlerine yürüme mesafesinde olan nehire yaklaştıklarında Zerya, Akının elini artık bırakmıştı.

"GERDİ DÖNDÜÜÜÜÜMM!" Diye bağırmıştı sevinçle. Akın kime söylediğini anlamasada o da ardından koşmaya başlamıştı.

Zerya nehrin kenarına ulaştığında hızlıca diz çöktü ve yeri elleriyle kazmaya başladı. Zeryanın çamur olmuş ellerine tiksinerek bakan Akın bağırdı.

"Zerya! Annem bana kızacak bak yapma." dese de Zerya duymazdan gelmişti. Kemik görmüş köpekler gibi ağzını açmış, dilini dışarı çıkarmış kirli elleriyle çamuru kazıyordu.

Akın sinirlenerek Zeryanın yanına eğildi ve ellerini havaya kaldırdı.

"Köpek misin kızım sen? Konuşsana."

"sensin köpek." diye sinirle bağırdı zerya. Kaşlarını çatmaya çalışsa da yapmamıştı.

"Beceremiyorsun kiiii." Dedi gülerek Akın. Kardeşiyle dalga geçmek en büyük eğlencesiydi. Zerya daha da sinirlenerek çığlık attı ama buralarda biri yardıma gelse bile Zerya ve Akını görünce peşlerine düşer,yakalayana kadar da durmazdı. Buranın yerli halkında ne yazık ki kötü bir izlenim bırakmıştılar.

Zerya ellerini çekmeye çalışsa da abisi fazla güçlüydü. Kafasını ileri savurarak abisine kafa atmaya çalıştığında Akın gülmeyi kesmişti.

"Bak annemler de yok döverim seni." deyince zerya umursamazca omuz silkmiş, ardından da sinsice gülümsemişti. Aniden karnına tekme yiyen akın hem Zeryanın kollarını bırakmış hemde geriye doğru düşmüştu.

"ZERYA!" diye bağırdı Akın son gücüyle. Gözleri hafif dolmuştu. Yerde ki cama batan elini havaya kaldırdığında ise içine sinir yerleşmişti. Eli derin olmasa bile kesilmişti.

Abisinin boydan boya çamura battığını görünce gülse de içinde ki korkuya engel olamayarak geldikleri yönde koşmaya başladı zerya.

"Gel buraya Zerya!" Diye bağırdı arkasından Akın ve ayaklandı. Elindeki sızıyı çabucak unutuvermişti. Kısa bir kovalamacanın ardından ikiside nefes nefese kalmıştı. Akın, sıkıca tuttuğu Zeryanin ensesini bıraktı.