GİRDAP

6.Bölüm:Kocaman bir boşluk

Duyduğum silah sesiyle birlikte kapanan gözlerimi yavaşça açtım, içimden dualar ederek gözlerimi etrafta gezdirdiğimde ablamın yerde kanlar içinde yattığını gördüm arkamdaki adamın beni bıraktığını hissettiğimde daha fazla ayaklarımın üstünde duramadım ve yere dizlerimin üstüne düştüm, göz yaşlarım benden izinsizce gözlerimden akmaya başlarken ben bir çeşit komada gibiydim hareket edemiyor, tepki veremiyordum.Karan benim bu halime acımasızca gülüp  yanımdan geçti ve adamlarıyla birlikte dışarıya çıktı çıkmadan önce yanıma eğilip

"senin o minik arkadaşın da her şeye burnunu sokuyordu, onun sonu ölüm oldu dua et senin sadece  ablan öldü ama senin de ölümün yakın ayla dikkatli ol.. ha bir de ablan güzel kızmış adı zeynepti değil mi. güzel isim, güzel kız, yazık oldu valla"

karan sözlerini bitirip yanımdan ayrılırken ben ablamın yanına gittim buz gibi olan elini tutup kalbime bastırdım ağlamaya devam ederken onu koruyamadığım için kendimden nefret ediyordum, ablamın elini bırakmadan titreyen elim ile nabzına baktım, kelimeler yetersiz, sözcükler kifayetsiz kalacaktı ama kısaca ablam ölmüştü nabzı atmıyordu, kalbi durmuştu benim ablam ölmüştü.

ablamın göğsüne yatıp onunla konuşmaya başladım biliyordum duyuyordu beni, o beni hep duyardı zaten hep dinlerdi beni

"abla ne olursun bırakma bizi lütfen abla kalk, sen olmadan biz yarım kalırız abla nolursun kalk sensiz yapamam Abla."

sonlara doğru sesim kısılmıştı kendimi iyi hissetmiyordum başım dönüyor gözlerim kapanıyordu, ablamın kanları içinde ölü bedeniyle birlikte yatarken bilincim kapanmadan önce duyduğum şey polis sirenleri olmuştu

**

gözlerimi açtığımda beyaz bir tavanla karşılaştım nerede olduğumu anlamaya çalışırken içeriye bir polis ve ceyhun girdi bana üzgünce bakıp konuşmaya başladı

"başınız sağ olsun ayla hanım"

ben teşekkür edercesine başımı sallayınca devam etti.

"annenize haber verdik kendisi biraz kötüleşti ama şu an gayet iyi, olayla alakalı katili yakalamamız için sizin ifade vermeniz gerek anlatmaya başlayın isterseniz."

onlara olanları anlatamazdım bu adam tam bir manyaktı ve anneme de zarar vermesine izin veremezdim derin bir nefes alıp konuşmaya başladım

"ben karakoldan çıkınca ablam beni aradı bir konum atacağını ve benim de oraya gelmem gerektiğini söyledi, bende dediğini yapıp attığı konuma gittim, içeriye girdiğimde ablam yerde kanlar içinde yatıyordu ve evde kimse yoktu"

ceyhun beni dikkatle dinlerken yanındaki polis de not alıyordu ceyhun not alan polise bakıp

"işini halletiysen çıkabilirsin oktay"dedi, adam kafa sallayıp dışarıya çıkınca bana dönüp hiç beklemediğim bir cümle kurdu

"neden gözlerime bu kadar derin bakıyorsun?"

"gözlerin ceyhun, gözlerin bana güven veriyor kendimi senin yanında yenilmez hissediyorum"

ceyhun bunu beklemiyor olacaktı ki, gözlerini şaşkınca açıp

"nasıl yani?" diye sordu bu alık ifadesine güldüm ama cevap vermedim, o tam bir soru daha soracaktı ki içeriye nefes nefese kalmış bir polis girdi ve konuşmaya başladı

"komiserim, zeynep hanımın katili onu öldürdüğü evden çıkarken yakınlardaki komşulardan biri görmüş, ifade vermek için karakolda sizi bekliyor"

polis lafını bitirir bitirmez bedenimi bir korku dalgası kaplamıştı eğer karan bunu benim yaptığımı sanarsa anneme de zarar verebilirdi, ben bunun korkusu ile tırnaklarımı kemirmeye başlarken ceyhun hızla polisle beraber dışarıya çıkmıştı

**

Ceyhun Akın

faruk ile birlikte aylanın odasından çıkıp karakola gitmek için arabaya bindiğimizde aylanın dedikleri aklıma geldi ve istemsizce sırıtmıştım, bu kadın çok güzel bakıyordu. fakat yaşadığı acılar onu yormuştu, bunu yüzüne bakarak bile anlayabiliyordum, önce en yakın arkadaşı, sonra ise ablası öldürülmüştü ve bu kız bunları yaşarken liseden yeni mezun olmuştu yani en fazla 19 yaşında olabilirdi o an aklıma aramızdaki yaş farkı geldi ben 23 yaşındaydım aramızda 4-5 yaş olmalıydı bana göre fazla değildi ama ayla için nasıl olurdu bilemezdim

ben bunları düşünürken çoktan karakolun önüne gelmiştik, hızla arabadan inip içeriye girdik

ifade vermek için bekleyen kadını görünce kaşlarım çatıldı, kadın çok gergin duruyordu, oysa faruk'un söylediğine göre kadın polislerle çok net ve kendinden emin konuşmuş peki kendinden eminsen neden ellerin titrer?

bu soruların cevaplarını biraz sonra alacağımı bildiğim için boğazımı temizleyerek kadının bakışlarının bana dönmesini sağladım

"buyurun, ifade odasına geçelim" diyerek yol gösterdim, kadın kafasını sallayarak yerinden kalktı ve tişörtünü çekiştirerek odaya girdi.

bu kadının davranışları çok garipti elleri, ayakları titriyor sürekli parmaklarını çekiştirip duruyordu daha fazla kurcalamadım ve odaya girip yerime oturunca konuşmaya başladım;

"evet, Serap hanım olay yerinden çıkan katili gördüğünüzü söylemişsiniz, tam olarak ne gördünüz?"

kadın derin bir nefes alıp konuşmaya başladı.

"evimde oturuyordum yalnız başıma, ben evli değilim ve ailemle de yaşamıyorum, grafik tasarımcısı olduğum için de evden çalışıyorum bu yüzden dağın tepesinde oturuyorum. aslında ilk başta her şey gayet normaldi ama sonra saat 15:00 gibi bir araba geldi beyaz bir opel astra içinden iki kadın indi ve büyük duran kadın yanındaki kadına 'ayla neden buradayız ' diye sordu ama diğer kadın cevap vermedi ve içeriye girdiler bir süre sonra bir silah sesi geldi ve ayla denen kadın dışarı çıkıp hiç bir şey olmamış gibi sigara içti yani ben eminim ki zeynep hanımı yanındaki ayla denen kadın öldürdü. O kadın bir katil...

bölüm sonu...

instagram hesaplarımız;

burcu_samlioglu

girdapofficial1