Adını gözlerinden, soyadını ruhundan almış bir kızın hikayesi...
Gece Tutsak derslerinde oldukça başarılı, iyi bir üniversite kazanmak hayaliyle yanıp tutuşan, asosyal bir genç kız. Okul hayatının son yılını başka bir lisede bitirmek ona her ne kada...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🔗
Yanımdaki çocuğun beni hafif kolumdan dürtmesiyle homurdanarak göz kapaklarımı araladım. Tam da rüyamın en önemli yerindeyken adını bilmediğim farelerden biri beni uyandırmıştı. Şimdi rüyayı da hatırlayamıyordum. Gördüğüm rüyayı hatırlamamaksa en nefret etdiğim şeylerden biriydi. Bu yüzden sıra arkadaşıma, yani beni uyandıran mahlukata nefretle bakmaya başladım. Nasıl göründüğümle ilgili hiçbir fikrim yoktu ama bana uzaylı görmüş gibi bakıyordu.
"Hangi ders?" diye fısıldayarak soruverdim. Başımı kaldırıp bakmaya bile halim yoktu. Göz kapaklarımı bile zar zor açık tutuyordum.
"İngilizce dersi, son 1 dakika kaldı. Hoca ders anlatıyor. Dinlemediğin için konuyu tam anlamayacaksın." diye mırıldandı çocuk.
Hiçbir cevap vermeyip yüzümü kollarımın arasına gömdüm. Sene sonuna kadar olan tüm ingilizce konularını mükemmel seviyede bildiğimi bilmesine gerek yoktu. Çocukluğumdan beri farklı dilleri öğrenmeye çalışıyordum. Bunların başlıcası da ingilizceydi tabii.
Tam yine uyuyacakken zil sesi kulaklarımda yankıladı. Zaten uykum kaçmıştı. Ayaklanıp kitapları çantama yerleştirdiğim sırada korku dolu bir kaç çığlık sesi duydum. Tüm sınıf -ben dahil- koşarak koridora çıktı ve gördüğümüz manzara kanımın donmasına neden olmaya yetmişti.
Bir cinayet daha..
Yerde bu kez bizim yaşlarda olduğunu tahmin ettigim çocuğun cesedi vardı. Geçen seferki gibi vahşice parçalanmamış olabilirdi fakat, oldukça korkunç görünüyordu. Yüzü tanınmaz haldeydi. Çocuğun kıyafetleri yırtılmış, özellikle göğüs kısmı tamamen parçalanmıştı. Kalbi yerinde yoktu. Yine.
Herkes şok olmuş manzaraya bakıyordu. Öğürme sesi kulaklarımı doldurduğunda midem bulanmaya başlamıştı. Elimi ağzıma götürüp kendimi dizginlemeye çalıştım. Aramızdan biriyse bayılmıştı. Bu kadarı da fazlaydı. Hangi caninin masum çocukları bu şekilde katletmeye hakkı vardı ki? Buna bir son verilmeliydi!
Çok geçmeden öğretmenler ve müdür yardımcıları koridora doluştu. Kötü durumda olan çocukları edebiyat hocamız revire, Yusuf ve Meltem hoca bizi eve yolladı.
🔗
Eve vardığımda anahtarı montumun cebinden çıkarıp kapıya saldım ve iki kere burduktan hemen sonra acelesizce açtım. İçeri geçip ayakkabılarımı çıkardım ve direkt mutfağa yöneldim. Bu olanlardan sonra başım dönmeye başlamışdım ve çok halsizdim.
